Job 41
1 Mahuhuli mo ba ang buwaya ng isang bingwit? O mailalabas mo ba ang kaniyang dila ng isang panali?
Dost thou draw leviathan with an angle? And with a rope thou lettest down — his tongue?
2 Makapaglalagay ka ba ng tali sa kaniyang ilong? O makabubutas sa kaniyang panga ng isang taga ng bingwit?
Dost thou put a reed in his nose? And with a thorn pierce his jaw?
3 Mamamanhik ba siya ng marami sa iyo? O magsasalita ba siya ng mga malumanay na salita sa iyo?
Doth he multiply unto thee supplications? Doth he speak unto thee tender things?
4 Makikipagtipan ba siya sa iyo, upang ariin mo siyang alipin magpakailan man?
Doth he make a covenant with thee? Dost thou take him for a servant age-during?
5 Makikipaglaro ka ba sa kaniya na gaya sa isang ibon? O iyong tatalian ba siya para sa iyong mga dalaga?
Dost thou play with him as a bird? And dost thou bind him for thy damsels?
6 Makakalakal ba siya ng mga pulutong ng mangingisda? Mababahagi ba siya nila sa mga mangangalakal?
(Feast upon him do companions, They divide him among the merchants!)
7 Mahihiwa mo ba ang kaniyang balat ng sundang na bakal, o ang kaniyang ulo ng panaksak ng isda?
Dost thou fill with barbed irons his skin? And with fish-spears his head?
8 Ipatong mo ang iyong kamay sa kaniya; alalahanin mo ang pagbabaka at huwag mo nang gawin.
Place on him thy hand, Remember the battle — do not add!
9 Narito, ang pagasa riyan ay walang kabuluhan: hindi ba malulugmok ang sinoman makita lamang yaon?
Lo, the hope of him is found a liar, Also at his appearance is not one cast down?
10 Walang malakas na makapangahas kumilos niyaon: sino ngang makatatayo sa harap ko?
None so fierce that he doth awake him, And who [is] he before Me stationeth himself?
11 Sinong naunang nagbigay sa akin upang aking bayaran siya? Anomang nasa silong ng buong langit ay akin.
Who hath brought before Me and I repay? Under the whole heavens it [is] mine.
12 Hindi ako tatahimik tungkol sa kaniyang mga sangkap ng katawan, ni sa kaniya mang dakilang kapangyarihan, ni sa kaniya mang mainam na hugis.
I do not keep silent concerning his parts, And the matter of might, And the grace of his arrangement.
13 Sinong makapaglilitaw na karayagan ng kaniyang mga damit? Sinong makalalapit sa kaniyang magkasaping pangil?
Who hath uncovered the face of his clothing? Within his double bridle who doth enter?
14 Sinong makapagbubukas ng mga pinto ng kaniyang mukha? Sa palibot ng kaniyang ngipin ay kakilabutan.
The doors of his face who hath opened? Round about his teeth [are] terrible.
15 Ang kaniyang mga matibay na palikpik ay kaniyang kapalaluan, nangagkakadikit na maigi na gaya sa isang tatak na mahigpit.
A pride — strong ones of shields, Shut up — a close seal.
16 Nagkakadikit sa isa't isa, na ang hangin ay hindi makaraan sa pagitan sa mga yaon.
One unto another they draw nigh, And air doth not enter between them.
17 Sila'y nagkakasugpongan sa isa't isa; Nagkakalakip na magkasama, na hindi maihihiwalay.
One unto another they adhere, They stick together and are not separated.
18 Ang kanilang mga bahin ay kumikislap ng apoy, at ang kanilang mga mata ay gaya ng mga bukang liwayway kung umaga.
His sneezings cause light to shine, And his eyes [are] as the eyelids of the dawn.
19 Mula sa kaniyang bibig ay lumalabas ang nagliliyab na sulo, at mga alipatong apoy ay nagsisilabas.
Out of his mouth do flames go, sparks of fire escape.
20 Mula sa kaniyang mga butas ng ilong ay lumalabas ang usok, na gaya ng isang kumukulong talyasi at nagniningas na mga talahib.
Out of his nostrils goeth forth smoke, As a blown pot and reeds.
21 Ang kaniyang hinga ay nagpapaningas ng mga baga, at isang alab ay lumalabas sa kaniyang bibig.
His breath setteth coals on fire, And a flame from his mouth goeth forth.
22 Sa kaniyang leeg ay tumitira ang kalakasan, at ang kakilabutan ay sumasayaw sa harap niya.
In his neck lodge doth strength, And before him doth grief exult.
23 Ang mga kaliskis ng kaniyang laman ay nangagkakadikitan; nangagtutumibay sa kaniya; hindi magagalaw.
The flakes of his flesh have adhered — Firm upon him — it is not moved.
24 Ang kaniyang puso ay matatag na gaya ng isang bato; Oo, matatag na gaya ng batong pangibaba ng gilingan.
His heart [is] firm as a stone, Yea, firm as the lower piece.
25 Pagka siya'y tumitindig ay natatakot ang makapangyarihan: dahil sa pagkagulat ay nangalilito sila.
From his rising are the mighty afraid, From breakings they keep themselves free.
26 Kung siya'y tagain ninoman ng tabak ay hindi tumatalab; ni ng sibat man, ng pana, ni ng matalas na tulis man.
The sword of his overtaker standeth not, Spear — dart — and lance.
27 Kaniyang ipinalalagay ang bakal na parang dayami, at ang tanso na parang lapok na kahoy.
He reckoneth iron as straw, brass as rotten wood.
28 Hindi niya mapatakas ng palaso: ang mga batong panghilagpos ay nagiging sa kaniya'y parang pinagputulan ng trigo.
The son of the bow doth not cause him to flee, Turned by him into stubble are stones of the sling.
29 Ang mga panakbat ay nangapapalagay na parang pinagputulan ng trigo: kaniyang tinatawanan ang galaw ng sibat.
As stubble have darts been reckoned, And he laugheth at the shaking of a javelin.
30 Ang kaniyang mga sangkap sa ibaba ay gaya ng mga matulis na bibinga: lumalaganap na tila saksak sa banlik.
Under him [are] sharp points of clay, He spreadeth gold on the mire.
31 Kaniyang pinagpapakuluan ang kalaliman na parang palyok: kaniyang ginagawa ang dagat na parang pamahid.
He causeth to boil as a pot the deep, The sea he maketh as a pot of ointment.
32 Kaniyang pinasisilang ang landas sa likuran niya; aakalain ng sinoman na mauban ang kalaliman.
After him he causeth a path to shine, One thinketh the deep to be hoary.
33 Sa ibabaw ng lupa ay walang gaya niya, na likhang walang takot.
There is not on the earth his like, That is made without terror.
34 Kaniyang minamasdan ang bawa't mataas na bagay: siya'y hari sa lahat ng mga anak na palalo.
Every high thing he doth see, He [is] king over all sons of pride.
