Job 41

1 Mahuhuli mo ba ang buwaya ng isang bingwit? O mailalabas mo ba ang kaniyang dila ng isang panali?

Kan du trække Krokodillen op med Krog og binde dens Tunge med Snøre?

2 Makapaglalagay ka ba ng tali sa kaniyang ilong? O makabubutas sa kaniyang panga ng isang taga ng bingwit?

Kan du mon stikke et Siv i dens Snude, bore en Krog igennem dens Kæber?

3 Mamamanhik ba siya ng marami sa iyo? O magsasalita ba siya ng mga malumanay na salita sa iyo?

Mon den vil trygle dig længe og give dig gode Ord?

4 Makikipagtipan ba siya sa iyo, upang ariin mo siyang alipin magpakailan man?

Mon den vil indgaa en Pagt med dig, saa du faar den til Træl for evigt?

5 Makikipaglaro ka ba sa kaniya na gaya sa isang ibon? O iyong tatalian ba siya para sa iyong mga dalaga?

Han du mon lege med den som en Fugl og tøjre den for dine Pigebørn?

6 Makakalakal ba siya ng mga pulutong ng mangingisda? Mababahagi ba siya nila sa mga mangangalakal?

Falbyder Fiskerlauget den og stykker den ud mellem Sælgerne?

7 Mahihiwa mo ba ang kaniyang balat ng sundang na bakal, o ang kaniyang ulo ng panaksak ng isda?

Mon du kan spække dens Hud med Kroge og med Harpuner dens Hoved?

8 Ipatong mo ang iyong kamay sa kaniya; alalahanin mo ang pagbabaka at huwag mo nang gawin.

Læg dog engang din Haand paa den! Du vil huske den Kamp og gør det ej mer.

9 Narito, ang pagasa riyan ay walang kabuluhan: hindi ba malulugmok ang sinoman makita lamang yaon?

Det Haab vilde blive til Skamme, alene ved Synet laa du der.

10 Walang malakas na makapangahas kumilos niyaon: sino ngang makatatayo sa harap ko?

Ingen drister sig til at tirre den, hvem holder Stand imod den?

11 Sinong naunang nagbigay sa akin upang aking bayaran siya? Anomang nasa silong ng buong langit ay akin.

Hvem møder den og slipper fra det hvem under hele Himlen?

12 Hindi ako tatahimik tungkol sa kaniyang mga sangkap ng katawan, ni sa kaniya mang dakilang kapangyarihan, ni sa kaniya mang mainam na hugis.

Jeg tier ej om dens Lemmer, hvor stærk den er, hvor smukt den er skabt.

13 Sinong makapaglilitaw na karayagan ng kaniyang mga damit? Sinong makalalapit sa kaniyang magkasaping pangil?

Hvem har trukket dens Klædning af, trængt ind i dens dobbelte Panser?

14 Sinong makapagbubukas ng mga pinto ng kaniyang mukha? Sa palibot ng kaniyang ngipin ay kakilabutan.

Hvem har aabnet dens Ansigts Døre? Rundt om dens Tænder er Rædsel.

15 Ang kaniyang mga matibay na palikpik ay kaniyang kapalaluan, nangagkakadikit na maigi na gaya sa isang tatak na mahigpit.

Dens Ryg er Reder af Skjolde, dens Bryst er et Segl af Sten;

16 Nagkakadikit sa isa't isa, na ang hangin ay hindi makaraan sa pagitan sa mga yaon.

de sidder tæt ved hverandre, Luft kommer ikke ind derimellem;

17 Sila'y nagkakasugpongan sa isa't isa; Nagkakalakip na magkasama, na hindi maihihiwalay.

de hænger fast ved hverandre, uadskilleligt griber de ind i hverandre.

18 Ang kanilang mga bahin ay kumikislap ng apoy, at ang kanilang mga mata ay gaya ng mga bukang liwayway kung umaga.

Dens Nysen fremkalder straalende Lys, som Morgenrødens Øjenlaag er dens Øjne.

19 Mula sa kaniyang bibig ay lumalabas ang nagliliyab na sulo, at mga alipatong apoy ay nagsisilabas.

Ud af dens Gab farer Fakler, Ildgnister spruder der frem.

20 Mula sa kaniyang mga butas ng ilong ay lumalabas ang usok, na gaya ng isang kumukulong talyasi at nagniningas na mga talahib.

Em staar ud af dens Næsebor som af en ophedet, kogende Kedel.

21 Ang kaniyang hinga ay nagpapaningas ng mga baga, at isang alab ay lumalabas sa kaniyang bibig.

Dens Aande tænder som glødende Kul, Luer staar ud af dens Gab.

22 Sa kaniyang leeg ay tumitira ang kalakasan, at ang kakilabutan ay sumasayaw sa harap niya.

Styrken bor paa dens Hals, og Angsten hopper foran den.

23 Ang mga kaliskis ng kaniyang laman ay nangagkakadikitan; nangagtutumibay sa kaniya; hindi magagalaw.

Tæt sidder Kødets Knuder, som støbt til Kroppen; de rokkes ikke;

24 Ang kaniyang puso ay matatag na gaya ng isang bato; Oo, matatag na gaya ng batong pangibaba ng gilingan.

fast som Sten er dens Hjerte støbt, fast som den nederste Møllesten.

25 Pagka siya'y tumitindig ay natatakot ang makapangyarihan: dahil sa pagkagulat ay nangalilito sila.

Naar den rejser sig, gyser Helte, fra Sans og Samling gaar de af Skræk.

26 Kung siya'y tagain ninoman ng tabak ay hindi tumatalab; ni ng sibat man, ng pana, ni ng matalas na tulis man.

Angriberens Sværd holder ikke Stand, ej Kastevaaben, Spyd eller Pil.

27 Kaniyang ipinalalagay ang bakal na parang dayami, at ang tanso na parang lapok na kahoy.

Jern regner den kun for Halm og Kobber for trøsket Træ;

28 Hindi niya mapatakas ng palaso: ang mga batong panghilagpos ay nagiging sa kaniya'y parang pinagputulan ng trigo.

Buens Søn slaar den ikke paa Flugt, Slyngens Sten bliver Straa for den,

29 Ang mga panakbat ay nangapapalagay na parang pinagputulan ng trigo: kaniyang tinatawanan ang galaw ng sibat.

Stridskøllen regnes for Rør, den ler ad det svirrende Spyd.

30 Ang kaniyang mga sangkap sa ibaba ay gaya ng mga matulis na bibinga: lumalaganap na tila saksak sa banlik.

Paa Bugen er der skarpe Rande, dens Spor i Dyndet er som Tærskeslædens;

31 Kaniyang pinagpapakuluan ang kalaliman na parang palyok: kaniyang ginagawa ang dagat na parang pamahid.

Dybet faar den i Kog som en Gryde, en Salvekedel gør den af Floden;

32 Kaniyang pinasisilang ang landas sa likuran niya; aakalain ng sinoman na mauban ang kalaliman.

bag den er der en lysende Sti, Dybet synes som Sølverhaar.

33 Sa ibabaw ng lupa ay walang gaya niya, na likhang walang takot.

Dens Lige findes ikke paa Jord, den er skabt til ikke at frygte.

34 Kaniyang minamasdan ang bawa't mataas na bagay: siya'y hari sa lahat ng mga anak na palalo.

Alt, hvad højt er, ræddes for den, den er Konge over alle stolte Dyr.