Job 4
1 Nang magkagayo'y sumagot si Eliphaz na Temanita, at nagsabi,
Тада одговори Елифас Теманац и рече:
2 Kung tikman ng isa na makipagusap sa iyo, ikababalisa mo ba? Nguni't sinong makapipigil ng pagsasalita?
Ако ти проговоримо, да ти неће бити досадно? Али ко би се могао уздржати да не говори?
3 Narito, ikaw ay nagturo sa marami, at iyong pinalakas ang mahinang mga kamay.
Гле, учио си многе, и руке изнемогле крепио си;
4 Ang iyong mga salita ay nagsialalay sa nangabubuwal, at iyong pinalakas ang mahinang mga tuhod.
Речи су твоје подизале оног који падаше, и утврђивао си колена која клецаху.
5 Nguni't ngayo'y dinaratnan ka ng kasamaan, at ikaw ay nanglulupaypay; ginagalaw ka, at ikaw ay nababagabag.
А сада кад дође на тебе, клонуо си; кад се тебе дотаче, смео си се.
6 Hindi ba ang iyong takot sa Dios ay ang iyong tiwala, at ang iyong pagasa ay ang pagtatapat ng iyong mga lakad?
Није ли побожност твоја била уздање твоје? И доброта путева твојих надање твоје?
7 Iyong alalahanin, isinasamo ko sa iyo, kung sino ang namatay, na walang malay? O saan nangahiwalay ang mga matuwid?
Опомени се, ко је прав погинуо, и где су праведни истребљени?
8 Ayon sa aking pagkakita yaong nagsisipagararo ng kasamaan, at nangaghahasik ng kabagabagan ay gayon din ang inaani.
Како сам ја видео, који ору муку и сеју невољу, то и жању.
9 Sa hinga ng Dios sila'y nangamamatay, at sa bugso ng kaniyang galit sila'y nangalilipol.
Од дихања Божијег гину, и од даха ноздрва Његових нестаје их.
10 Ang ungal ng leon, at ang tinig ng mabangis na leon, at ang mga ngipin ng mga batang leon, ay nangabali.
Рика лаву, и глас љутом лаву и зуби лавићима сатиру се.
11 Ang matandang leon ay namamatay dahil sa kawalan ng huli, at ang mga batang leong babae ay nagsisipangalat.
Лав гине немајући лова, и лавићи расипају се.
12 Ngayo'y nadalang lihim sa akin ang isang bagay, at ang aking pakinig ay nakakaulinig ng bulong niyaon.
Још дође тајно до мене реч, и ухо моје дочу је мало.
13 Sa mga pagiisip na mula sa mga pangitain sa gabi, pagka ang mahimbing na tulog ay nahuhulog sa mga tao,
У мислима о ноћним утварама, кад тврд сан пада на људе,
14 Takot ay dumating sa akin, at panginginig, na nagpapanginig ng lahat ng aking mga buto.
Страх подузе ме и дрхат, од ког устрепташе све кости моје,
15 Nang magkagayo'y dumaan ang isang espiritu sa aking mukha. Ang balahibo ng aking balat ay nanindig.
И дух прође испред мене, и длаке на телу мом накострешише се.
16 Tumayong nakatigil, nguni't hindi ko mawari ang anyo niyaon; isang anyo ang nasa harap ng aking mga mata: tahimik, at ako'y nakarinig ng tinig, na nagsasabi,
Стаде, али му не познах лица; прилика беше пред очима мојим, и ћутећи чух глас:
17 Magiging ganap pa ba ang taong may kamatayan kay sa Dios? Lilinis pa ba kaya ang tao kay sa Maylalang sa kaniya?
Еда ли је човек праведнији од Бога? Еда ли је човек чистији од Творца свог?
18 Narito, siya'y hindi naglalagak ng tiwala sa kaniyang mga lingkod; at inaari niyang mga mangmang ang kaniyang mga anghel:
Гле, слугама својим не верује, и у анђела својих налази недостатака;
19 Gaano pa kaya sila na nagsisitahan sa mga bahay na putik, na ang patibayan ay nasa alabok, na napipisang gaya ng paroparo!
А камоли у оних који стоје у кућама земљаним, којима је темељ на праху и сатиру се брже него мољац.
20 Sa pagitan ng umaga at hapon, ay nangagigiba; nangapaparam magpakailan man na walang pumupuna.
Од јутра до вечера сатру се, и нестане их навек да нико и не опази.
21 Hindi ba nalalagot ang tali ng kanilang tolda sa loob nila? Sila'y nangamamatay at walang karunungan.
Слава њихова не пролази ли с њима? Умиру, али не у мудрости.
