Job 4
1 Nang magkagayo'y sumagot si Eliphaz na Temanita, at nagsabi,
And Eliphaz the Temanite answereth and saith: —
2 Kung tikman ng isa na makipagusap sa iyo, ikababalisa mo ba? Nguni't sinong makapipigil ng pagsasalita?
Hath one tried a word with thee? — Thou art weary! And to keep in words who is able?
3 Narito, ikaw ay nagturo sa marami, at iyong pinalakas ang mahinang mga kamay.
Lo, thou hast instructed many, And feeble hands thou makest strong.
4 Ang iyong mga salita ay nagsialalay sa nangabubuwal, at iyong pinalakas ang mahinang mga tuhod.
The stumbling one do thy words raise up, And bowing knees thou dost strengthen.
5 Nguni't ngayo'y dinaratnan ka ng kasamaan, at ikaw ay nanglulupaypay; ginagalaw ka, at ikaw ay nababagabag.
But now, it cometh in unto thee, And thou art weary; It striketh unto thee, and thou art troubled.
6 Hindi ba ang iyong takot sa Dios ay ang iyong tiwala, at ang iyong pagasa ay ang pagtatapat ng iyong mga lakad?
Is not thy reverence thy confidence? Thy hope — the perfection of thy ways?
7 Iyong alalahanin, isinasamo ko sa iyo, kung sino ang namatay, na walang malay? O saan nangahiwalay ang mga matuwid?
Remember, I pray thee, Who, being innocent, hath perished? And where have the upright been cut off?
8 Ayon sa aking pagkakita yaong nagsisipagararo ng kasamaan, at nangaghahasik ng kabagabagan ay gayon din ang inaani.
As I have seen — ploughers of iniquity, And sowers of misery, reap it!
9 Sa hinga ng Dios sila'y nangamamatay, at sa bugso ng kaniyang galit sila'y nangalilipol.
From the breath of God they perish, And from the spirit of His anger consumed.
10 Ang ungal ng leon, at ang tinig ng mabangis na leon, at ang mga ngipin ng mga batang leon, ay nangabali.
The roaring of a lion, And the voice of a fierce lion, And teeth of young lions have been broken.
11 Ang matandang leon ay namamatay dahil sa kawalan ng huli, at ang mga batang leong babae ay nagsisipangalat.
An old lion is perishing without prey, And the whelps of the lioness do separate.
12 Ngayo'y nadalang lihim sa akin ang isang bagay, at ang aking pakinig ay nakakaulinig ng bulong niyaon.
And unto me a thing is secretly brought, And receive doth mine ear a little of it.
13 Sa mga pagiisip na mula sa mga pangitain sa gabi, pagka ang mahimbing na tulog ay nahuhulog sa mga tao,
In thoughts from visions of the night, In the falling of deep sleep on men,
14 Takot ay dumating sa akin, at panginginig, na nagpapanginig ng lahat ng aking mga buto.
Fear hath met me, and trembling, And the multitude of my bones caused to fear.
15 Nang magkagayo'y dumaan ang isang espiritu sa aking mukha. Ang balahibo ng aking balat ay nanindig.
And a spirit before my face doth pass, Stand up doth the hair of my flesh;
16 Tumayong nakatigil, nguni't hindi ko mawari ang anyo niyaon; isang anyo ang nasa harap ng aking mga mata: tahimik, at ako'y nakarinig ng tinig, na nagsasabi,
It standeth, and I discern not its aspect, A similitude [is] over-against mine eyes, Silence! and a voice I hear:
17 Magiging ganap pa ba ang taong may kamatayan kay sa Dios? Lilinis pa ba kaya ang tao kay sa Maylalang sa kaniya?
'Is mortal man than God more righteous? Than his Maker is a man cleaner?
18 Narito, siya'y hindi naglalagak ng tiwala sa kaniyang mga lingkod; at inaari niyang mga mangmang ang kaniyang mga anghel:
Lo, in His servants He putteth no credence, Nor in His messengers setteth praise.'
19 Gaano pa kaya sila na nagsisitahan sa mga bahay na putik, na ang patibayan ay nasa alabok, na napipisang gaya ng paroparo!
Also — the inhabitants of houses of clay, (Whose foundation [is] in the dust, They bruise them before a moth.)
20 Sa pagitan ng umaga at hapon, ay nangagigiba; nangapaparam magpakailan man na walang pumupuna.
From morning to evening are beaten down, Without any regarding, for ever they perish.
21 Hindi ba nalalagot ang tali ng kanilang tolda sa loob nila? Sila'y nangamamatay at walang karunungan.
Hath not their excellency been removed with them? They die, and not in wisdom!
