Job 4
1 Nang magkagayo'y sumagot si Eliphaz na Temanita, at nagsabi,
Then Eliphaz the Temanite answered and said,
2 Kung tikman ng isa na makipagusap sa iyo, ikababalisa mo ba? Nguni't sinong makapipigil ng pagsasalita?
[If] we essay to commune with thee, wilt thou be grieved? but who can refrain from speaking?
3 Narito, ikaw ay nagturo sa marami, at iyong pinalakas ang mahinang mga kamay.
Behold, thou hast instructed many, and thou hast strengthened the weak hands.
4 Ang iyong mga salita ay nagsialalay sa nangabubuwal, at iyong pinalakas ang mahinang mga tuhod.
Thy words have upheld him that was falling, and thou hast strengthened the feeble knees.
5 Nguni't ngayo'y dinaratnan ka ng kasamaan, at ikaw ay nanglulupaypay; ginagalaw ka, at ikaw ay nababagabag.
But now it hath come upon thee, and thou faintest; it toucheth thee, and thou art troubled.
6 Hindi ba ang iyong takot sa Dios ay ang iyong tiwala, at ang iyong pagasa ay ang pagtatapat ng iyong mga lakad?
[Is] not [this] thy fear, thy confidence, thy hope, and the uprightness of thy ways?
7 Iyong alalahanin, isinasamo ko sa iyo, kung sino ang namatay, na walang malay? O saan nangahiwalay ang mga matuwid?
Remember, I pray thee, who [ever] perished, being innocent? or where were the righteous cut off;
8 Ayon sa aking pagkakita yaong nagsisipagararo ng kasamaan, at nangaghahasik ng kabagabagan ay gayon din ang inaani.
Even as I have seen, they that plow iniquity, and sow wickedness, reap the same.
9 Sa hinga ng Dios sila'y nangamamatay, at sa bugso ng kaniyang galit sila'y nangalilipol.
By the blast of God they perish, and by the breath of his nostrils are they consumed.
10 Ang ungal ng leon, at ang tinig ng mabangis na leon, at ang mga ngipin ng mga batang leon, ay nangabali.
The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, and the teeth of the young lions, are broken.
11 Ang matandang leon ay namamatay dahil sa kawalan ng huli, at ang mga batang leong babae ay nagsisipangalat.
The old lion perisheth for lack of prey, and the stout lion's whelps are scattered abroad.
12 Ngayo'y nadalang lihim sa akin ang isang bagay, at ang aking pakinig ay nakakaulinig ng bulong niyaon.
Now a thing was secretly brought to me, and my ear received a small sound of it.
13 Sa mga pagiisip na mula sa mga pangitain sa gabi, pagka ang mahimbing na tulog ay nahuhulog sa mga tao,
In thoughts from the visions of the night, when deep sleep falleth on men.
14 Takot ay dumating sa akin, at panginginig, na nagpapanginig ng lahat ng aking mga buto.
Fear came upon me, and trembling, which made all my bones to shake.
15 Nang magkagayo'y dumaan ang isang espiritu sa aking mukha. Ang balahibo ng aking balat ay nanindig.
Then a spirit passed before my face; the hair of my flesh stood up:
16 Tumayong nakatigil, nguni't hindi ko mawari ang anyo niyaon; isang anyo ang nasa harap ng aking mga mata: tahimik, at ako'y nakarinig ng tinig, na nagsasabi,
It stood still, but I could not discern its form: an image [was] before my eyes, [there was] silence, and I heard a voice, [saying],
17 Magiging ganap pa ba ang taong may kamatayan kay sa Dios? Lilinis pa ba kaya ang tao kay sa Maylalang sa kaniya?
Shall mortal man be more just than God? shall a man be more pure than his maker?
18 Narito, siya'y hindi naglalagak ng tiwala sa kaniyang mga lingkod; at inaari niyang mga mangmang ang kaniyang mga anghel:
Behold, he put no trust in his servants; and his angels he charged with folly:
19 Gaano pa kaya sila na nagsisitahan sa mga bahay na putik, na ang patibayan ay nasa alabok, na napipisang gaya ng paroparo!
How much less [in] them that dwell in houses of clay, whose foundation [is] in the dust, [who] are crushed before the moth?
20 Sa pagitan ng umaga at hapon, ay nangagigiba; nangapaparam magpakailan man na walang pumupuna.
They are destroyed from morning to evening: they perish for ever without any regarding [it].
21 Hindi ba nalalagot ang tali ng kanilang tolda sa loob nila? Sila'y nangamamatay at walang karunungan.
Doth not their excellence [which is] in them depart? they die, even without wisdom.
