Job 4
1 Nang magkagayo'y sumagot si Eliphaz na Temanita, at nagsabi,
Then responded Eliphaz the Temanite, and said: —
2 Kung tikman ng isa na makipagusap sa iyo, ikababalisa mo ba? Nguni't sinong makapipigil ng pagsasalita?
If one attempt a word unto thee, wilt thou be impatient? But, to restrain speech, who, can endure?
3 Narito, ikaw ay nagturo sa marami, at iyong pinalakas ang mahinang mga kamay.
Lo! thou hast admonished many, and, slack hands, hast thou been wont to uphold:
4 Ang iyong mga salita ay nagsialalay sa nangabubuwal, at iyong pinalakas ang mahinang mga tuhod.
Him that was stumbling, have thy words raised up, and, sinking knees, hast thou strengthened.
5 Nguni't ngayo'y dinaratnan ka ng kasamaan, at ikaw ay nanglulupaypay; ginagalaw ka, at ikaw ay nababagabag.
But, now, it cometh upon thee, and thou despairest, It smiteth even thee, and thou art dismayed.
6 Hindi ba ang iyong takot sa Dios ay ang iyong tiwala, at ang iyong pagasa ay ang pagtatapat ng iyong mga lakad?
Is not, thy reverence, thy confidence? And is not, thy hope, the very integrity of thy ways?
7 Iyong alalahanin, isinasamo ko sa iyo, kung sino ang namatay, na walang malay? O saan nangahiwalay ang mga matuwid?
Remember, I pray thee, who, being innocent, hath perished, or when, the upright, have been cut off.
8 Ayon sa aking pagkakita yaong nagsisipagararo ng kasamaan, at nangaghahasik ng kabagabagan ay gayon din ang inaani.
So far as I have seen, They who plow for iniquity and sow misery, reap the same:
9 Sa hinga ng Dios sila'y nangamamatay, at sa bugso ng kaniyang galit sila'y nangalilipol.
By the blast of GOD, they perish, And, by the breath of his nostrils, are they consumed:
10 Ang ungal ng leon, at ang tinig ng mabangis na leon, at ang mga ngipin ng mga batang leon, ay nangabali.
[Notwithstanding] the roaring of the lion, and the noise of the howling lion, yet, the teeth of the fierce lions, are broken:
11 Ang matandang leon ay namamatay dahil sa kawalan ng huli, at ang mga batang leong babae ay nagsisipangalat.
The strong lion perishing for lack of prey, Even the whelps of the lioness, are scattered.
12 Ngayo'y nadalang lihim sa akin ang isang bagay, at ang aking pakinig ay nakakaulinig ng bulong niyaon.
But, unto me, something was brought by stealth, —and mine ear caught a whispering of the same:
13 Sa mga pagiisip na mula sa mga pangitain sa gabi, pagka ang mahimbing na tulog ay nahuhulog sa mga tao,
When there were thoughts, from visions of the night, —When deep sleep falleth upon men,
14 Takot ay dumating sa akin, at panginginig, na nagpapanginig ng lahat ng aking mga buto.
Dread, came upon me, and trembling, The multitude of my bones, it put in dread:
15 Nang magkagayo'y dumaan ang isang espiritu sa aking mukha. Ang balahibo ng aking balat ay nanindig.
Then, a spirit, over my face, floated along, The hair of my flesh bristled-up:
16 Tumayong nakatigil, nguni't hindi ko mawari ang anyo niyaon; isang anyo ang nasa harap ng aking mga mata: tahimik, at ako'y nakarinig ng tinig, na nagsasabi,
It stood still, but I could not distinguish its appearance, I looked, but there was no form before mine eyes, —A whispering voice, I heard: —
17 Magiging ganap pa ba ang taong may kamatayan kay sa Dios? Lilinis pa ba kaya ang tao kay sa Maylalang sa kaniya?
Shall, mortal man, be more just than GOD? Or a man be more pure than, his Maker?
18 Narito, siya'y hindi naglalagak ng tiwala sa kaniyang mga lingkod; at inaari niyang mga mangmang ang kaniyang mga anghel:
Lo! in his own servants, he trusteth not, and, his own messengers, he chargeth with error:
19 Gaano pa kaya sila na nagsisitahan sa mga bahay na putik, na ang patibayan ay nasa alabok, na napipisang gaya ng paroparo!
How much more the dwellers in houses of clay, which, in the dust, have their foundation, which are crushed sooner than a moth:
20 Sa pagitan ng umaga at hapon, ay nangagigiba; nangapaparam magpakailan man na walang pumupuna.
Betwixt morning and evening, are they broken in pieces, With none to save, they utterly perish:
21 Hindi ba nalalagot ang tali ng kanilang tolda sa loob nila? Sila'y nangamamatay at walang karunungan.
Is not their tent-rope within them, torn away? They die, disrobed of wisdom!
