Job 4
1 Nang magkagayo'y sumagot si Eliphaz na Temanita, at nagsabi,
Then spake Eliphaz the Temanite, and said:
2 Kung tikman ng isa na makipagusap sa iyo, ikababalisa mo ba? Nguni't sinong makapipigil ng pagsasalita?
If one attempt a word with thee, wilt thou be offended? But who can refrain from speaking?
3 Narito, ikaw ay nagturo sa marami, at iyong pinalakas ang mahinang mga kamay.
Behold, thou hast admonished many; Thou hast strengthened feeble hands;
4 Ang iyong mga salita ay nagsialalay sa nangabubuwal, at iyong pinalakas ang mahinang mga tuhod.
Thy words have upheld him that was falling, And thou hast given strength to feeble knees.
5 Nguni't ngayo'y dinaratnan ka ng kasamaan, at ikaw ay nanglulupaypay; ginagalaw ka, at ikaw ay nababagabag.
But now it is come upon thee, and thou faintest; It toucheth thee, and thou art confounded!
6 Hindi ba ang iyong takot sa Dios ay ang iyong tiwala, at ang iyong pagasa ay ang pagtatapat ng iyong mga lakad?
Is not thy fear of God thy hope, And the uprightness of thy ways thy confidence?
7 Iyong alalahanin, isinasamo ko sa iyo, kung sino ang namatay, na walang malay? O saan nangahiwalay ang mga matuwid?
Remember, I pray thee, who ever perished being innocent? Or where have the righteous been cut off?
8 Ayon sa aking pagkakita yaong nagsisipagararo ng kasamaan, at nangaghahasik ng kabagabagan ay gayon din ang inaani.
According to what I have seen, they who plough iniquity, And sow mischief, reap the same.
9 Sa hinga ng Dios sila'y nangamamatay, at sa bugso ng kaniyang galit sila'y nangalilipol.
By the blast of God they perish, And by the breath of his nostrils they are consumed.
10 Ang ungal ng leon, at ang tinig ng mabangis na leon, at ang mga ngipin ng mga batang leon, ay nangabali.
The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, And the teeth of the young lions are broken.
11 Ang matandang leon ay namamatay dahil sa kawalan ng huli, at ang mga batang leong babae ay nagsisipangalat.
The fierce lion perisheth for lack of prey, And the whelps of the lioness are scattered abroad.
12 Ngayo'y nadalang lihim sa akin ang isang bagay, at ang aking pakinig ay nakakaulinig ng bulong niyaon.
A word was once secretly brought to me, And mine ear caught a whisper thereof.
13 Sa mga pagiisip na mula sa mga pangitain sa gabi, pagka ang mahimbing na tulog ay nahuhulog sa mga tao,
Amid thoughts from visions of the night, When deep sleep falleth upon men,
14 Takot ay dumating sa akin, at panginginig, na nagpapanginig ng lahat ng aking mga buto.
A fear and a horror came upon me, Which made all my bones to shake.
15 Nang magkagayo'y dumaan ang isang espiritu sa aking mukha. Ang balahibo ng aking balat ay nanindig.
Then a spirit passed before my face, The hair of my flesh rose on end;
16 Tumayong nakatigil, nguni't hindi ko mawari ang anyo niyaon; isang anyo ang nasa harap ng aking mga mata: tahimik, at ako'y nakarinig ng tinig, na nagsasabi,
It stood still, but its form I could not discern; An image was before mine eyes; There was silence, and I heard a voice:
17 Magiging ganap pa ba ang taong may kamatayan kay sa Dios? Lilinis pa ba kaya ang tao kay sa Maylalang sa kaniya?
“Shall mortal man be more just than God? Shall man be more pure than his Maker?
18 Narito, siya'y hindi naglalagak ng tiwala sa kaniyang mga lingkod; at inaari niyang mga mangmang ang kaniyang mga anghel:
Behold, he putteth no trust in his ministering spirits, And his angels he chargeth with frailty.
19 Gaano pa kaya sila na nagsisitahan sa mga bahay na putik, na ang patibayan ay nasa alabok, na napipisang gaya ng paroparo!
What then are they who dwell in houses of clay, Whose foundation is in the dust, Who crumble to pieces, as if moth-eaten!
20 Sa pagitan ng umaga at hapon, ay nangagigiba; nangapaparam magpakailan man na walang pumupuna.
Between morning and evening are they destroyed; They perish for ever, and none regardeth it.
21 Hindi ba nalalagot ang tali ng kanilang tolda sa loob nila? Sila'y nangamamatay at walang karunungan.
The excellency that is in them is torn away; They die before they have become wise.”
