Job 39

1 Nalalaman mo ba ang panahong ipinanganganak ng mga kambing bundok? O matatandaan mo ba ang mga pagdaramdam ng mga usa?

Hast thou known the time of The bearing of the wild goats of the rock? The bringing forth of hinds thou dost mark!

2 Mabibilang mo ba ang mga buwan ng kanilang kagampanan? O nalalaman mo ba ang panahong kanilang ipinanganak?

Thou dost number the months they fulfil? And thou hast known the time of their bringing forth!

3 Sila'y nagsisiyuko, kanilang inilalabas ang kanilang mga anak, kaniyang iniwawaksi ang kanilang kapanglawan.

They bow down, Their young ones they bring forth safely, Their pangs they cast forth.

4 Ang kanilang mga anak ay nagiging malakas, sila'y nagsisilaki sa kaparangan; sila'y nagsisiyao at hindi na nagsisibalik.

Safe are their young ones, They grow up in the field, they have gone out, And have not returned to them.

5 Sinong nagpakawala sa mabangis na asno? O sinong nagkalag ng mga tali ng mailap na asno?

Who hath sent forth the wild ass free? Yea, the bands of the wild ass who opened?

6 Na ginawa kong bahay niya ang ilang, at ang lupaing maasin na kaniyang tahanan.

Whose house I have made the wilderness, And his dwellings the barren land,

7 Kaniyang nililibak ang kaguluhan ng bayan. Ni hindi niya dinidinig ang sigaw ng nagpapatakbo ng hayop.

He doth laugh at the multitude of a city, The cries of an exactor he heareth not.

8 Ang libot ng mga bundok ay kaniyang pastulan, at kaniyang sinasaliksik ang bawa't sariwang bagay.

The range of mountains [is] his pasture, And after every green thing he seeketh.

9 Matutuwa ba ang bakang gubat na maglingkod sa iyo? O matitira ba sa siping ng iyong pasabsaban?

Is a Reem willing to serve thee? Doth he lodge by thy crib?

10 Matatalian mo ba ang bakang gubat ng iyong panali sa pangbukid? O magbubusagsag ba ng mga libis sa likuran mo?

Dost thou bind a Reem in a furrow [with] his thick band? Doth he harrow valleys after thee?

11 Aasa ka ba sa kaniya, dahil sa siya'y totoong malakas? O iiwan mo ba ang iyong gawain sa kaniya?

Dost thou trust in him because great [is] his power? And dost thou leave unto him thy labour?

12 Ipagkakatiwala mo ba sa kaniya na iuuwi sa bahay ang iyong binhi, at pipisanin ang mga butil sa iyong giikan?

Dost thou trust in him That he doth bring back thy seed? And [to] thy threshing-floor doth gather [it]?

13 Ang pakpak ng avestruz ay nagagalak; nguni't may kagandahang loob ba ang kanilang mga pakpak at mga balahibo?

The wing of the rattling ones exulteth, Whether the pinion of the ostrich or hawk.

14 Sapagka't nagiiwan ng kaniyang mga itlog sa lupa, at pinaiinit ang mga yaon sa alabok,

For she leaveth on the earth her eggs, And on the dust she doth warm them,

15 At kinalilimutang mangapipisa ng paa, o mangayuyurakan ng mabangis na hayop.

And she forgetteth that a foot may press it, And a beast of the field tread it down.

16 Siya'y nagmamatigas laban sa kaniyang mga sisiw na tila hindi kaniya: bagaman ang kaniyang gawa ay mawalang kabuluhan, hindi niya ikinatatakot;

Her young ones it hath hardened without her, In vain [is] her labour without fear.

17 Sapagka't binawian siya ng Dios ng karunungan, ni hindi siya binahaginan ng unawa.

For God hath caused her to forget wisdom, And He hath not given a portion To her in understanding:

18 Anomang panahon na siya'y napaiitaas, hinahamak niya ang kabayo at ang sakay nito.

At the time on high she lifteth herself up, She laugheth at the horse and at his rider.

19 Nagbigay ka ba sa kabayo ng kalakasan? Binihisan mo ba ang kaniyang leeg ng buhok na gumagalaw?

Dost thou give to the horse might? Dost thou clothe his neck [with] a mane?

20 Pinalulukso mo ba siya na parang balang? Ang kaluwalhatian ng kaniyang bahin ay kakilakilabot.

Dost thou cause him to rush as a locust? The majesty of his snorting [is] terrible.

21 Siya'y kumukutkot sa libis, at nagagalak sa kaniyang kalakasan, siya'y sumasagupa sa mga taong may sandata.

They dig in a valley, and he rejoiceth in power, He goeth forth to meet the armour.

22 Tinutuya niya ang takot at hindi nanglulupaypay: ni hindi tinatalikuran ang tabak.

He laugheth at fear, and is not affrighted, And he turneth not back from the face of the sword.

23 Ang suksukan ng pana ay tumutunog laban sa kaniya, ang makintab na sibat at ang kalasag.

Against him rattle doth quiver, The flame of a spear, and a halbert.

24 Kaniyang sinasakmal ang lupa na may kabangisan at poot; ni hindi siya naniniwala na yao'y tunog ng pakakak.

With trembling and rage he swalloweth the ground, And remaineth not stedfast Because of the sound of a trumpet.

25 Kaniyang sinasabi sa tuwing tutunog ang mga pakakak: Aha! At kaniyang naaamoy ang pagbabaka sa malayo, ang sigaw ng mga kapitan at ang hiyaw.

Among the trumpets he saith, Aha, And from afar he doth smell battle, Roaring of princes and shouting.

26 Lumilipad ba ang uwak sa pamamagitan ng inyong karunungan, at iniuunat ba ang kaniyang mga pakpak sa dakong timugan?

By thine understanding flieth a hawk? Spreadeth he his wings to the south?

27 Napaiilanglang ba ang agila sa iyong utos, at gumagawa ba ng kaniyang pugad sa itaas?

At thy command goeth an eagle up high? Or lifteth he up his nest?

28 Sila'y nananahan sa malaking bato, at doon tumitira, sa taluktok ng burol at sa katibayan,

A rock he doth inhabit, Yea, he lodgeth on the tooth of a rock, and fortress.

29 Mula roo'y tumitingin siya ng madadagit; ang kaniyang mga mata ay tumatanaw sa malayo.

From thence he hath sought food, To a far off place his eyes look attentively,

30 Ang mga anak naman niya ay nagsisihitit ng dugo: at kung saan naroon ang pinatay ay naroon siya.

And his brood gulp up blood, And where the pierced [are] — there [is] he!