Job 39

1 Nalalaman mo ba ang panahong ipinanganganak ng mga kambing bundok? O matatandaan mo ba ang mga pagdaramdam ng mga usa?

“Do you know the time when the mountain goats give birth? Do you watch when the doe bears fawns?

2 Mabibilang mo ba ang mga buwan ng kanilang kagampanan? O nalalaman mo ba ang panahong kanilang ipinanganak?

Can you count the months that they fulfil? Or do you know the time when they give birth?

3 Sila'y nagsisiyuko, kanilang inilalabas ang kanilang mga anak, kaniyang iniwawaksi ang kanilang kapanglawan.

They bow themselves. They bear their young. They end their labour pains.

4 Ang kanilang mga anak ay nagiging malakas, sila'y nagsisilaki sa kaparangan; sila'y nagsisiyao at hindi na nagsisibalik.

Their young ones become strong. They grow up in the open field. They go out, and don’t return again.

5 Sinong nagpakawala sa mabangis na asno? O sinong nagkalag ng mga tali ng mailap na asno?

“Who has set the wild donkey free? Or who has loosened the bonds of the swift donkey,

6 Na ginawa kong bahay niya ang ilang, at ang lupaing maasin na kaniyang tahanan.

whose home I have made the wilderness, and the salt land his dwelling place?

7 Kaniyang nililibak ang kaguluhan ng bayan. Ni hindi niya dinidinig ang sigaw ng nagpapatakbo ng hayop.

He scorns the tumult of the city, neither does he hear the shouting of the driver.

8 Ang libot ng mga bundok ay kaniyang pastulan, at kaniyang sinasaliksik ang bawa't sariwang bagay.

The range of the mountains is his pasture. He searches after every green thing.

9 Matutuwa ba ang bakang gubat na maglingkod sa iyo? O matitira ba sa siping ng iyong pasabsaban?

“Will the wild ox be content to serve you? Or will he stay by your feeding trough?

10 Matatalian mo ba ang bakang gubat ng iyong panali sa pangbukid? O magbubusagsag ba ng mga libis sa likuran mo?

Can you hold the wild ox in the furrow with his harness? Or will he till the valleys after you?

11 Aasa ka ba sa kaniya, dahil sa siya'y totoong malakas? O iiwan mo ba ang iyong gawain sa kaniya?

Will you trust him, because his strength is great? Or will you leave to him your labour?

12 Ipagkakatiwala mo ba sa kaniya na iuuwi sa bahay ang iyong binhi, at pipisanin ang mga butil sa iyong giikan?

Will you confide in him, that he will bring home your seed, and gather the grain of your threshing floor?

13 Ang pakpak ng avestruz ay nagagalak; nguni't may kagandahang loob ba ang kanilang mga pakpak at mga balahibo?

“The wings of the ostrich wave proudly, but are they the feathers and plumage of love?

14 Sapagka't nagiiwan ng kaniyang mga itlog sa lupa, at pinaiinit ang mga yaon sa alabok,

For she leaves her eggs on the earth, warms them in the dust,

15 At kinalilimutang mangapipisa ng paa, o mangayuyurakan ng mabangis na hayop.

and forgets that the foot may crush them, or that the wild animal may trample them.

16 Siya'y nagmamatigas laban sa kaniyang mga sisiw na tila hindi kaniya: bagaman ang kaniyang gawa ay mawalang kabuluhan, hindi niya ikinatatakot;

She deals harshly with her young ones, as if they were not hers. Though her labour is in vain, she is without fear,

17 Sapagka't binawian siya ng Dios ng karunungan, ni hindi siya binahaginan ng unawa.

because God has deprived her of wisdom, neither has he imparted to her understanding.

18 Anomang panahon na siya'y napaiitaas, hinahamak niya ang kabayo at ang sakay nito.

When she lifts up herself on high, she scorns the horse and his rider.

19 Nagbigay ka ba sa kabayo ng kalakasan? Binihisan mo ba ang kaniyang leeg ng buhok na gumagalaw?

“Have you given the horse might? Have you clothed his neck with a quivering mane?

20 Pinalulukso mo ba siya na parang balang? Ang kaluwalhatian ng kaniyang bahin ay kakilakilabot.

Have you made him to leap as a locust? The glory of his snorting is awesome.

21 Siya'y kumukutkot sa libis, at nagagalak sa kaniyang kalakasan, siya'y sumasagupa sa mga taong may sandata.

He paws in the valley, and rejoices in his strength. He goes out to meet the armed men.

22 Tinutuya niya ang takot at hindi nanglulupaypay: ni hindi tinatalikuran ang tabak.

He mocks at fear, and is not dismayed, neither does he turn back from the sword.

23 Ang suksukan ng pana ay tumutunog laban sa kaniya, ang makintab na sibat at ang kalasag.

The quiver rattles against him, the flashing spear and the javelin.

24 Kaniyang sinasakmal ang lupa na may kabangisan at poot; ni hindi siya naniniwala na yao'y tunog ng pakakak.

He eats up the ground with fierceness and rage, neither does he stand still at the sound of the shofar.

25 Kaniyang sinasabi sa tuwing tutunog ang mga pakakak: Aha! At kaniyang naaamoy ang pagbabaka sa malayo, ang sigaw ng mga kapitan at ang hiyaw.

As often as the shofar sounds he snorts, ‘Aha!’ He smells the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.

26 Lumilipad ba ang uwak sa pamamagitan ng inyong karunungan, at iniuunat ba ang kaniyang mga pakpak sa dakong timugan?

“Is it by your wisdom that the hawk soars, and stretches her wings towards the south?

27 Napaiilanglang ba ang agila sa iyong utos, at gumagawa ba ng kaniyang pugad sa itaas?

Is it at your command that the eagle mounts up, and makes his nest on high?

28 Sila'y nananahan sa malaking bato, at doon tumitira, sa taluktok ng burol at sa katibayan,

On the cliff he dwells and makes his home, on the point of the cliff and the stronghold.

29 Mula roo'y tumitingin siya ng madadagit; ang kaniyang mga mata ay tumatanaw sa malayo.

From there he spies out the prey. His eyes see it afar off.

30 Ang mga anak naman niya ay nagsisihitit ng dugo: at kung saan naroon ang pinatay ay naroon siya.

His young ones also suck up blood. Where the slain are, there he is.”