< Job 39 >
1 Nalalaman mo ba ang panahong ipinanganganak ng mga kambing bundok? O matatandaan mo ba ang mga pagdaramdam ng mga usa?
Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? [or] canst thou mark when the hinds do calve?
2 Mabibilang mo ba ang mga buwan ng kanilang kagampanan? O nalalaman mo ba ang panahong kanilang ipinanganak?
Canst thou number the months [that] they fulfill? or knowest thou the time when they bring forth?
3 Sila'y nagsisiyuko, kanilang inilalabas ang kanilang mga anak, kaniyang iniwawaksi ang kanilang kapanglawan.
They bow themselves, they bring forth their young ones, they cast out their sorrows.
4 Ang kanilang mga anak ay nagiging malakas, sila'y nagsisilaki sa kaparangan; sila'y nagsisiyao at hindi na nagsisibalik.
Their young ones are in good liking, they grow up with corn; they go forth, and return not to them.
5 Sinong nagpakawala sa mabangis na asno? O sinong nagkalag ng mga tali ng mailap na asno?
Who hath sent out the wild ass free? or who hath loosed the bands of the wild ass?
6 Na ginawa kong bahay niya ang ilang, at ang lupaing maasin na kaniyang tahanan.
Whose house I have made the wilderness, and the barren land his dwellings.
7 Kaniyang nililibak ang kaguluhan ng bayan. Ni hindi niya dinidinig ang sigaw ng nagpapatakbo ng hayop.
He scorneth the multitude of the city, neither regardeth he the crying of the driver.
8 Ang libot ng mga bundok ay kaniyang pastulan, at kaniyang sinasaliksik ang bawa't sariwang bagay.
The range of the mountains [is] his pasture, and he searcheth after every green thing.
9 Matutuwa ba ang bakang gubat na maglingkod sa iyo? O matitira ba sa siping ng iyong pasabsaban?
Will the unicorn be willing to serve thee, or abide by thy crib?
10 Matatalian mo ba ang bakang gubat ng iyong panali sa pangbukid? O magbubusagsag ba ng mga libis sa likuran mo?
Canst thou bind the unicorn with his band in the furrow? or will he harrow the valleys after thee?
11 Aasa ka ba sa kaniya, dahil sa siya'y totoong malakas? O iiwan mo ba ang iyong gawain sa kaniya?
Wilt thou trust him, because his strength [is] great? or wilt thou leave thy labor to him?
12 Ipagkakatiwala mo ba sa kaniya na iuuwi sa bahay ang iyong binhi, at pipisanin ang mga butil sa iyong giikan?
Wilt thou believe him, that he will bring home thy seed, and gather [it into] thy barn?
13 Ang pakpak ng avestruz ay nagagalak; nguni't may kagandahang loob ba ang kanilang mga pakpak at mga balahibo?
[Gavest thou] the goodly wings to the peacocks? or wings and feathers to the ostrich!
14 Sapagka't nagiiwan ng kaniyang mga itlog sa lupa, at pinaiinit ang mga yaon sa alabok,
Which leaveth her eggs in the earth, and warmeth them in the dust,
15 At kinalilimutang mangapipisa ng paa, o mangayuyurakan ng mabangis na hayop.
And forgetteth that the foot may crush them, or that the wild beast may break them.
16 Siya'y nagmamatigas laban sa kaniyang mga sisiw na tila hindi kaniya: bagaman ang kaniyang gawa ay mawalang kabuluhan, hindi niya ikinatatakot;
She is hardened against her young ones, as though [they were] not hers: her labor is in vain without fear;
17 Sapagka't binawian siya ng Dios ng karunungan, ni hindi siya binahaginan ng unawa.
Because God hath withheld wisdom from her, neither hath he imparted to her understanding.
18 Anomang panahon na siya'y napaiitaas, hinahamak niya ang kabayo at ang sakay nito.
When she lifteth herself on high, she scorneth the horse and his rider.
19 Nagbigay ka ba sa kabayo ng kalakasan? Binihisan mo ba ang kaniyang leeg ng buhok na gumagalaw?
Hast thou given the horse strength? hast thou clothed his neck with thunder?
20 Pinalulukso mo ba siya na parang balang? Ang kaluwalhatian ng kaniyang bahin ay kakilakilabot.
Canst thou make him afraid as a grasshopper? the glory of his nostrils [is] terrible.
21 Siya'y kumukutkot sa libis, at nagagalak sa kaniyang kalakasan, siya'y sumasagupa sa mga taong may sandata.
He paweth in the valley, and rejoiceth in [his] strength: he goeth on to meet the armed men.
22 Tinutuya niya ang takot at hindi nanglulupaypay: ni hindi tinatalikuran ang tabak.
He mocketh at fear, and is not affrighted; neither turneth he back from the sword.
23 Ang suksukan ng pana ay tumutunog laban sa kaniya, ang makintab na sibat at ang kalasag.
The quiver rattleth against him, the glittering spear and the shield.
24 Kaniyang sinasakmal ang lupa na may kabangisan at poot; ni hindi siya naniniwala na yao'y tunog ng pakakak.
He swalloweth the ground with fierceness and rage: neither believeth he that [it is] the sound of the trumpet.
25 Kaniyang sinasabi sa tuwing tutunog ang mga pakakak: Aha! At kaniyang naaamoy ang pagbabaka sa malayo, ang sigaw ng mga kapitan at ang hiyaw.
He saith among the trumpets, Ha, ha; and he smelleth the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.
26 Lumilipad ba ang uwak sa pamamagitan ng inyong karunungan, at iniuunat ba ang kaniyang mga pakpak sa dakong timugan?
Doth the hawk fly by thy wisdom, [and] stretch her wings towards the south?
27 Napaiilanglang ba ang agila sa iyong utos, at gumagawa ba ng kaniyang pugad sa itaas?
Doth the eagle mount up at thy command, and make her nest on high?
28 Sila'y nananahan sa malaking bato, at doon tumitira, sa taluktok ng burol at sa katibayan,
She dwelleth and abideth on the rock, upon the crag of the rock, and the strong place.
29 Mula roo'y tumitingin siya ng madadagit; ang kaniyang mga mata ay tumatanaw sa malayo.
From thence she seeketh the prey, [and] her eyes behold afar off.
30 Ang mga anak naman niya ay nagsisihitit ng dugo: at kung saan naroon ang pinatay ay naroon siya.
Her young ones also suck up blood: and where the slain [are], there [is] she.