Job 39
1 Nalalaman mo ba ang panahong ipinanganganak ng mga kambing bundok? O matatandaan mo ba ang mga pagdaramdam ng mga usa?
Knowest thou the time when the chamois of the rock bring forth? or markest thou when the hinds do calve?
2 Mabibilang mo ba ang mga buwan ng kanilang kagampanan? O nalalaman mo ba ang panahong kanilang ipinanganak?
Numberest thou the months of gestation which they complete and knowest thou the time when they bring forth?
3 Sila'y nagsisiyuko, kanilang inilalabas ang kanilang mga anak, kaniyang iniwawaksi ang kanilang kapanglawan.
They bend themselves: they drop their young ones; throw off their pains.
4 Ang kanilang mga anak ay nagiging malakas, sila'y nagsisilaki sa kaparangan; sila'y nagsisiyao at hindi na nagsisibalik.
Their little ones become strong; they grow up in the open field; they go forth, and return not unto them.
5 Sinong nagpakawala sa mabangis na asno? O sinong nagkalag ng mga tali ng mailap na asno?
Who sent out the wild ass free? or who loosened the bonds of the forest-ass?
6 Na ginawa kong bahay niya ang ilang, at ang lupaing maasin na kaniyang tahanan.
To whom I assigned the wilderness as his house, and the salty land as his dwellings.
7 Kaniyang nililibak ang kaguluhan ng bayan. Ni hindi niya dinidinig ang sigaw ng nagpapatakbo ng hayop.
He laugheth at the noise of a town, and the shoutings of the driver he heareth not.
8 Ang libot ng mga bundok ay kaniyang pastulan, at kaniyang sinasaliksik ang bawa't sariwang bagay.
What he espieth on the mountains is his pasture, and after every green thing doth he search.
9 Matutuwa ba ang bakang gubat na maglingkod sa iyo? O matitira ba sa siping ng iyong pasabsaban?
Will the forest-ox be willing to serve thee, or will he stay over night at thy crib?
10 Matatalian mo ba ang bakang gubat ng iyong panali sa pangbukid? O magbubusagsag ba ng mga libis sa likuran mo?
Canst thou bind the forest-ox with a rope [to labor] in the furrow? or will he harrow valleys, following after thee?
11 Aasa ka ba sa kaniya, dahil sa siya'y totoong malakas? O iiwan mo ba ang iyong gawain sa kaniya?
Wilt thou trust him, because his strength is great? and wilt thou leave to him thy labor?
12 Ipagkakatiwala mo ba sa kaniya na iuuwi sa bahay ang iyong binhi, at pipisanin ang mga butil sa iyong giikan?
Wilt thou confide in him, that he should bring home thy seed, and gather it into thy threshing-floor?—
13 Ang pakpak ng avestruz ay nagagalak; nguni't may kagandahang loob ba ang kanilang mga pakpak at mga balahibo?
The wing of the ostrich moveth joyfully: hath she the pinions and plumage of the careful stork?
14 Sapagka't nagiiwan ng kaniyang mga itlog sa lupa, at pinaiinit ang mga yaon sa alabok,
[No, ] for she intrusteth her eggs to the earth, and letteth them be hatched out on the dust:
15 At kinalilimutang mangapipisa ng paa, o mangayuyurakan ng mabangis na hayop.
And she forgetteth that a foot may crush them, or that the beast of the field may stamp them down.
16 Siya'y nagmamatigas laban sa kaniyang mga sisiw na tila hindi kaniya: bagaman ang kaniyang gawa ay mawalang kabuluhan, hindi niya ikinatatakot;
He hath made her callous against her young, as though they were not hers: her labor is in vain, [but she feeleth] no dread;
17 Sapagka't binawian siya ng Dios ng karunungan, ni hindi siya binahaginan ng unawa.
Because God hath denied her wisdom, and he hath not imparted to her understanding.
18 Anomang panahon na siya'y napaiitaas, hinahamak niya ang kabayo at ang sakay nito.
At the time she raiseth herself up on high, she laugheth at the horse and his rider.
19 Nagbigay ka ba sa kabayo ng kalakasan? Binihisan mo ba ang kaniyang leeg ng buhok na gumagalaw?
Dost thou give the horse strength? dost thou clothe his neck with the rolling mane?
20 Pinalulukso mo ba siya na parang balang? Ang kaluwalhatian ng kaniyang bahin ay kakilakilabot.
Canst thou make him jump like a locust? his majestic snort is terrible.
21 Siya'y kumukutkot sa libis, at nagagalak sa kaniyang kalakasan, siya'y sumasagupa sa mga taong may sandata.
Men spy about in the valley, and he rejoiceth in his strength: he goeth forth to meet the armed array.
22 Tinutuya niya ang takot at hindi nanglulupaypay: ni hindi tinatalikuran ang tabak.
He laugheth at fear, and is not dismayed; and turneth not back from before the sword.
23 Ang suksukan ng pana ay tumutunog laban sa kaniya, ang makintab na sibat at ang kalasag.
Over him rattle the quiver, the glittering spear and the lance.
24 Kaniyang sinasakmal ang lupa na may kabangisan at poot; ni hindi siya naniniwala na yao'y tunog ng pakakak.
With impatient noise and rage he holloweth [with his hoof] the ground, and keepeth not quiet when the cornet's voice [is heard].
25 Kaniyang sinasabi sa tuwing tutunog ang mga pakakak: Aha! At kaniyang naaamoy ang pagbabaka sa malayo, ang sigaw ng mga kapitan at ang hiyaw.
Midst the sound of the cornet he uttereth his joyful neigh; and from afar he perceiveth the battle, the loud call of the captains, and the battle-cry.—
26 Lumilipad ba ang uwak sa pamamagitan ng inyong karunungan, at iniuunat ba ang kaniyang mga pakpak sa dakong timugan?
Is it through thy understanding that the hawk flieth along, and spreadeth out his wings toward the south?
27 Napaiilanglang ba ang agila sa iyong utos, at gumagawa ba ng kaniyang pugad sa itaas?
Or is it by your order that the eagle doth mount upward, and buildeth high up his nest?
28 Sila'y nananahan sa malaking bato, at doon tumitira, sa taluktok ng burol at sa katibayan,
On a rock he dwelleth, and spendeth his nights, on a rocky crag and mountain fastness.
29 Mula roo'y tumitingin siya ng madadagit; ang kaniyang mga mata ay tumatanaw sa malayo.
From there he espieth his food, from afar can his eyes behold.
30 Ang mga anak naman niya ay nagsisihitit ng dugo: at kung saan naroon ang pinatay ay naroon siya.
His young ones, also, sip up blood: and where the slain be, there is he.
