Job 39
1 Nalalaman mo ba ang panahong ipinanganganak ng mga kambing bundok? O matatandaan mo ba ang mga pagdaramdam ng mga usa?
Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? [Or] canst thou mark when the hinds do calve?
2 Mabibilang mo ba ang mga buwan ng kanilang kagampanan? O nalalaman mo ba ang panahong kanilang ipinanganak?
Canst thou number the months that they fulfil? Or knowest thou the time when they bring forth?
3 Sila'y nagsisiyuko, kanilang inilalabas ang kanilang mga anak, kaniyang iniwawaksi ang kanilang kapanglawan.
They bow themselves, they bring forth their young, They cast out their pains.
4 Ang kanilang mga anak ay nagiging malakas, sila'y nagsisilaki sa kaparangan; sila'y nagsisiyao at hindi na nagsisibalik.
Their young ones become strong, they grow up in the open field; They go forth, and return not again.
5 Sinong nagpakawala sa mabangis na asno? O sinong nagkalag ng mga tali ng mailap na asno?
Who hath sent out the wild ass free? Or who hath loosed the bonds of the swift ass,
6 Na ginawa kong bahay niya ang ilang, at ang lupaing maasin na kaniyang tahanan.
Whose home I have made the wilderness, And the salt land his dwelling-place?
7 Kaniyang nililibak ang kaguluhan ng bayan. Ni hindi niya dinidinig ang sigaw ng nagpapatakbo ng hayop.
He scorneth the tumult of the city, Neither heareth he the shoutings of the driver.
8 Ang libot ng mga bundok ay kaniyang pastulan, at kaniyang sinasaliksik ang bawa't sariwang bagay.
The range of the mountains is his pasture, And he searcheth after every green thing.
9 Matutuwa ba ang bakang gubat na maglingkod sa iyo? O matitira ba sa siping ng iyong pasabsaban?
Will the wild-ox be content to serve thee? Or will he abide by thy crib?
10 Matatalian mo ba ang bakang gubat ng iyong panali sa pangbukid? O magbubusagsag ba ng mga libis sa likuran mo?
Canst thou bind the wild-ox with his band in the furrow? Or will he harrow the valleys after thee?
11 Aasa ka ba sa kaniya, dahil sa siya'y totoong malakas? O iiwan mo ba ang iyong gawain sa kaniya?
Wilt thou trust him, because his strength is great? Or wilt thou leave to him thy labor?
12 Ipagkakatiwala mo ba sa kaniya na iuuwi sa bahay ang iyong binhi, at pipisanin ang mga butil sa iyong giikan?
Wilt thou confide in him, that he will bring home thy seed, And gather [the grain] of thy threshing-floor?
13 Ang pakpak ng avestruz ay nagagalak; nguni't may kagandahang loob ba ang kanilang mga pakpak at mga balahibo?
The wings of the ostrich wave proudly; [But] are they the pinions and plumage of love?
14 Sapagka't nagiiwan ng kaniyang mga itlog sa lupa, at pinaiinit ang mga yaon sa alabok,
For she leaveth her eggs on the earth, And warmeth them in the dust,
15 At kinalilimutang mangapipisa ng paa, o mangayuyurakan ng mabangis na hayop.
And forgetteth that the foot may crush them, Or that the wild beast may trample them.
16 Siya'y nagmamatigas laban sa kaniyang mga sisiw na tila hindi kaniya: bagaman ang kaniyang gawa ay mawalang kabuluhan, hindi niya ikinatatakot;
She dealeth hardly with her young ones, as if they were not hers: Though her labor be in vain, [she is] without fear;
17 Sapagka't binawian siya ng Dios ng karunungan, ni hindi siya binahaginan ng unawa.
Because God hath deprived her of wisdom, Neither hath he imparted to her understanding.
18 Anomang panahon na siya'y napaiitaas, hinahamak niya ang kabayo at ang sakay nito.
What time she lifteth up herself on high, She scorneth the horse and his rider.
19 Nagbigay ka ba sa kabayo ng kalakasan? Binihisan mo ba ang kaniyang leeg ng buhok na gumagalaw?
Hast thou given the horse [his] might? Hast thou clothed his neck with the quivering mane?
20 Pinalulukso mo ba siya na parang balang? Ang kaluwalhatian ng kaniyang bahin ay kakilakilabot.
Hast thou made him to leap as a locust? The glory of his snorting is terrible.
21 Siya'y kumukutkot sa libis, at nagagalak sa kaniyang kalakasan, siya'y sumasagupa sa mga taong may sandata.
He paweth in the valley, and rejoiceth in his strength: He goeth out to meet the armed men.
22 Tinutuya niya ang takot at hindi nanglulupaypay: ni hindi tinatalikuran ang tabak.
He mocketh at fear, and is not dismayed; Neither turneth he back from the sword.
23 Ang suksukan ng pana ay tumutunog laban sa kaniya, ang makintab na sibat at ang kalasag.
The quiver rattleth against him, The flashing spear and the javelin.
24 Kaniyang sinasakmal ang lupa na may kabangisan at poot; ni hindi siya naniniwala na yao'y tunog ng pakakak.
He swalloweth the ground with fierceness and rage; Neither believeth he that it is the voice of the trumpet.
25 Kaniyang sinasabi sa tuwing tutunog ang mga pakakak: Aha! At kaniyang naaamoy ang pagbabaka sa malayo, ang sigaw ng mga kapitan at ang hiyaw.
As oft as the trumpet [soundeth] he saith, Aha! And he smelleth the battle afar off, The thunder of the captains, and the shouting.
26 Lumilipad ba ang uwak sa pamamagitan ng inyong karunungan, at iniuunat ba ang kaniyang mga pakpak sa dakong timugan?
Is it by thy wisdom that the hawk soareth, [And] stretcheth her wings toward the south?
27 Napaiilanglang ba ang agila sa iyong utos, at gumagawa ba ng kaniyang pugad sa itaas?
Is it at thy command that the eagle mounteth up, And maketh her nest on high?
28 Sila'y nananahan sa malaking bato, at doon tumitira, sa taluktok ng burol at sa katibayan,
On the cliff she dwelleth, and maketh her home, Upon the point of the cliff, and the stronghold.
29 Mula roo'y tumitingin siya ng madadagit; ang kaniyang mga mata ay tumatanaw sa malayo.
From thence she spieth out the prey; Her eyes behold it afar off.
30 Ang mga anak naman niya ay nagsisihitit ng dugo: at kung saan naroon ang pinatay ay naroon siya.
Her young ones also suck up blood: And where the slain are, there is she.
