Job 31
1 Ako'y nakipagtipan sa aking mga mata; paano nga akong titingin sa isang dalaga?
“I made a covenant for my eyes, And how do I attend to a virgin?
2 Sapagka't ano ang bahagi sa ganang akin sa Dios mula sa itaas, at ang mana sa Makapangyarihan sa lahat mula sa kaitaasan?
And what [is] the portion of God from above? And the inheritance of the Mighty from the heights?
3 Hindi ba kasakunaan sa liko, at kasawiang palad sa mga manggagawa ng kasamaan?
Is not calamity to the perverse? And strangeness to workers of iniquity?
4 Hindi ba niya nakikita ang aking mga lakad, at binibilang ang lahat ng aking mga hakbang?
Does He not see my ways, And number all my steps?
5 Kung ako'y lumakad na walang kabuluhan, at ang aking paa ay nagmadali sa pagdaraya;
If I have walked with vanity, And my foot hurries to deceit,
6 (Timbangin ako sa matuwid na timbangan, upang mabatid ng Dios ang aking pagtatapat; )
He weighs me in righteous balances, And God knows my integrity.
7 Kung ang aking hakbang ay lumiko sa daan, at ang aking puso ay lumakad ayon sa aking mga mata, at kung ang anomang dungis ay kumapit sa aking mga kamay:
If my step turns aside from the way, And my heart has gone after my eyes, And blemish has cleaved to my hands,
8 Kung gayo'y papaghasikin mo ako, at bayaang kanin ng iba; Oo, bunutin ang bunga ng aking bukid.
Let me sow—and another eat, And let my products be rooted out.
9 Kung ang aking puso ay napadaya sa babae, at ako'y bumakay sa pintuan ng aking kapuwa:
If my heart has been enticed by a woman, And I laid wait by the opening of my neighbor,
10 Kung magkagayo'y iba ang ipaggiling ng aking asawa, at iba ang yumuko sa kaniya.
Let my wife grind to another, And let others bend over her.
11 Sapagka't iya'y isang mabigat na sala; Oo, isang kasamaan na parurusahan ng mga hukom:
For it [is] a wicked thing, and a judicial iniquity;
12 Sapagka't isang apoy na namumugnaw hanggang sa pagkapahamak, at bubunutin ang lahat ng aking bunga.
For it [is] a fire, it consumes to destruction, And takes root among all my increase,
13 Kung hinamak ko ang katuwiran ng aking aliping lalake o aliping babae, nang sila'y makipagtalo sa akin:
If I despise the cause of my manservant, And of my handmaid, In their contending with me,
14 Ano nga ang aking gagawin pagka bumabangon ang Dios? At pagka kaniyang dinadalaw, anong isasagot ko sa kaniya?
Then what do I do when God arises? And when He inspects, What do I answer Him?
15 Hindi ba siyang lumalang sa akin sa bahay-bata ang lumalang sa kaniya; at hindi ba iisa ang humugis sa atin sa bahay-bata?
Did He that made me in the womb not make him? Indeed, One prepares us in the womb.
16 Kung pinagkaitan ko ang dukha sa kanilang nasa, o pinangalumata ko ang mga mata ng babaing bao:
If I withhold the poor from pleasure, And consume the eyes of the widow,
17 O kumain akong magisa ng aking subo, at ang ulila ay hindi kumain niyaon;
And I eat my morsel by myself, And the orphan has nothing [to] eat of it,
18 (Hindi, mula sa aking kabataan ay lumaki siyang kasama ko, na gaya ng may isang ama, at aking pinatnubayan siya mula sa bahay-bata ng aking ina; )
(But from my youth He grew up with me as [with] a father, And from the belly of my mother I am led),
19 Kung ako'y nakakita ng sinomang nangangailangan ng kasuutan, o ng mapagkailangan ng walang kumot;
If I see [any] perishing without clothing, And there is no covering for the needy,
20 Kung hindi ako pinagpala ng kaniyang mga balakang, at kung siya'y hindi nainitan ng balahibo ng aking mga tupa:
If his loins have not blessed me, And from the fleece of my sheep He does not warm himself,
21 Kung binuhat ko ang aking kamay laban sa ulila, sapagka't nakita ko ang tulong sa akin sa pintuang-bayan:
If I have waved my hand at the fatherless, When I see [him] in the gate of my court,
22 Kung nagkagayo'y malaglag ang aking balikat sa abot-agawin, at ang aking kamay ay mabali sa buto.
Let my shoulder fall from its blade, And the bone from my arm be broken.
23 Sapagka't ang kasakunaang mula sa Dios ay kakilabutan sa akin, at dahil sa kaniyang karilagan ay wala akong magawa.
For calamity [from] God [is] a dread to me, And because of His excellence I am not able.
24 Kung aking pinapaging ginto ang aking pagasa, at sinabi ko sa dalisay na ginto, ikaw ay aking tiwala;
If I have made gold my confidence, And to the pure gold have said, My trust;
25 Kung ako'y nagalak sapagka't ang aking kayamanan ay malaki, at sapagka't ang aking kamay ay nagtamo ng marami;
If I rejoice because my wealth [is] great, And because my hand has found abundance,
26 Kung ako'y tumingin sa araw pagka sumisikat, o sa buwan na lumalakad sa kakinangan;
If I see the light when it shines, And the precious moon walking,
27 At ang aking puso ay napadayang lihim, at hinagkan ng aking bibig ang aking kamay:
And my heart is enticed in secret, And my hand kisses my mouth,
28 Ito may isang kasamaang marapat parusahan ng mga hukom: sapagka't itinakuwil ko ang Dios na nasa itaas.
It also [is] a judicial iniquity, For I had lied to God above.
29 Kung ako'y nagalak sa kasakunaan niyaong nagtatanim ng loob sa akin, o nagmataas ako ng datnan siya ng kasamaan;
If I rejoice at the ruin of my hater, And stirred up myself when evil found him,
30 (Oo, hindi ko tiniis ang aking bibig sa kasalanan sa paghingi ng kaniyang buhay na may sumpa; )
Indeed, I have not permitted my mouth to sin, To ask with an oath his life.
31 Kung ang mga tao sa aking tolda ay hindi nagsabi, sinong makakasumpong ng isa na hindi nabusog sa kaniyang pagkain?
If not, say, O men of my tent: O that we had of his flesh, we are not satisfied.
32 Ang taga ibang lupa ay hindi tumigil sa lansangan; kundi aking ibinukas ang aking mga pinto sa manglalakbay,
A stranger does not lodge in the street, I open my doors to the traveler.
33 Kung aking tinakpan na gaya ni Adan ang aking mga pagsalangsang, sa pagkukubli ng aking kasamaan sa aking sinapupunan;
If I have covered my transgressions as Adam, To hide my iniquity in my bosom,
34 Sapagka't aking kinatakutan ang lubhang karamihan, at pinangilabot ako ng paghamak ng mga angkan. Na anopa't ako'y tumahimik, at hindi lumabas sa pintuan?
Because I fear a great multitude, And the contempt of families frightens me, Then I am silent, I do not go out of the opening.
35 O mano nawang may duminig sa akin! (Narito ang aking tala, sagutin ako ng Makapangyarihan sa lahat; ) At mano nawang magkaroon ako ng sumbong na isinulat ng aking kaaway!
Who gives to me a hearing? Behold, my mark. The Mighty One answers me, And my adversary has written a bill.
36 Tunay na aking papasanin ito sa aking balikat; aking itatali sa akin na gaya ng isang putong.
If not—on my shoulder I take it up, I bind it [as] a crown on myself.
37 Aking ipahahayag sa kaniya ang bilang ng aking mga hakbang, gaya ng isang pangulo na lalapitan ko siya.
The number of my steps I tell Him, As a leader I approach Him.
38 Kung ang aking lupa ay humiyaw laban sa akin, at ang mga bungkal niyaon ay umiyak na magkakasama;
If my land cries out against me, And together its furrows weep,
39 Kung kumain ako ng bunga niyaon na walang bayad, o ipinahamak ko ang buhay ng mga may-ari niyaon:
If I consumed its strength without money, And the life of its possessors, I have caused to breathe out,
40 Tubuan ng dawag sa halip ng trigo, at ng mga masamang damo sa halip ng cebada. Ang mga salita ni Job ay natapos.
Instead of wheat let a thorn go forth, And instead of barley a useless weed!” The words of Job are finished.
