Job 31

1 Ako'y nakipagtipan sa aking mga mata; paano nga akong titingin sa isang dalaga?

I made a covenant with mine eyes; how then should I look upon a maid?

2 Sapagka't ano ang bahagi sa ganang akin sa Dios mula sa itaas, at ang mana sa Makapangyarihan sa lahat mula sa kaitaasan?

For what would be the portion of God from above, and the heritage of the Almighty from on high?

3 Hindi ba kasakunaan sa liko, at kasawiang palad sa mga manggagawa ng kasamaan?

Is it not calamity to the unrighteous, and disaster to the workers of iniquity?

4 Hindi ba niya nakikita ang aking mga lakad, at binibilang ang lahat ng aking mga hakbang?

Doth not He see my ways, and count all my steps?

5 Kung ako'y lumakad na walang kabuluhan, at ang aking paa ay nagmadali sa pagdaraya;

If I have walked with vanity, and my foot hath hasted to deceit —

6 (Timbangin ako sa matuwid na timbangan, upang mabatid ng Dios ang aking pagtatapat; )

Let me be weighed in a just balance, that God may know mine integrity —

7 Kung ang aking hakbang ay lumiko sa daan, at ang aking puso ay lumakad ayon sa aking mga mata, at kung ang anomang dungis ay kumapit sa aking mga kamay:

If my step hath turned out of the way, and my heart walked after mine eyes, and if any spot hath cleaved to my hands;

8 Kung gayo'y papaghasikin mo ako, at bayaang kanin ng iba; Oo, bunutin ang bunga ng aking bukid.

Then let me sow, and let another eat; yea, let the produce of my field be rooted out.

9 Kung ang aking puso ay napadaya sa babae, at ako'y bumakay sa pintuan ng aking kapuwa:

If my heart have been enticed unto a woman, and I have lain in wait at my neighbour's door;

10 Kung magkagayo'y iba ang ipaggiling ng aking asawa, at iba ang yumuko sa kaniya.

Then let my wife grind unto another, and let others bow down upon her.

11 Sapagka't iya'y isang mabigat na sala; Oo, isang kasamaan na parurusahan ng mga hukom:

For that were a heinous crime; yea, it were an iniquity to be punished by the judges.

12 Sapagka't isang apoy na namumugnaw hanggang sa pagkapahamak, at bubunutin ang lahat ng aking bunga.

For it is a fire that consumeth unto destruction, and would root out all mine increase.

13 Kung hinamak ko ang katuwiran ng aking aliping lalake o aliping babae, nang sila'y makipagtalo sa akin:

If I did despise the cause of my man-servant, or of my maid-servant, when they contended with me —

14 Ano nga ang aking gagawin pagka bumabangon ang Dios? At pagka kaniyang dinadalaw, anong isasagot ko sa kaniya?

What then shall I do when God riseth up? And when He remembereth, what shall I answer Him?

15 Hindi ba siyang lumalang sa akin sa bahay-bata ang lumalang sa kaniya; at hindi ba iisa ang humugis sa atin sa bahay-bata?

Did not He that made me in the womb make him? And did not One fashion us in the womb?

16 Kung pinagkaitan ko ang dukha sa kanilang nasa, o pinangalumata ko ang mga mata ng babaing bao:

If I have withheld aught that the poor desired, or have caused the eyes of the widow to fail;

17 O kumain akong magisa ng aking subo, at ang ulila ay hindi kumain niyaon;

Or have eaten my morsel myself alone, and the fatherless hath not eaten thereof —

18 (Hindi, mula sa aking kabataan ay lumaki siyang kasama ko, na gaya ng may isang ama, at aking pinatnubayan siya mula sa bahay-bata ng aking ina; )

Nay, from my youth he grew up with me as with a father, and I have been her guide from my mother's womb.

19 Kung ako'y nakakita ng sinomang nangangailangan ng kasuutan, o ng mapagkailangan ng walang kumot;

If I have seen any wanderer in want of clothing, or that the needy had no covering;

20 Kung hindi ako pinagpala ng kaniyang mga balakang, at kung siya'y hindi nainitan ng balahibo ng aking mga tupa:

If his loins have not blessed me, and if he were not warmed with the fleece of my sheep;

21 Kung binuhat ko ang aking kamay laban sa ulila, sapagka't nakita ko ang tulong sa akin sa pintuang-bayan:

If I have lifted up my hand against the fatherless, because I saw my help in the gate;

22 Kung nagkagayo'y malaglag ang aking balikat sa abot-agawin, at ang aking kamay ay mabali sa buto.

Then let my shoulder fall from the shoulder-blade, and mine arm be broken from the bone.

23 Sapagka't ang kasakunaang mula sa Dios ay kakilabutan sa akin, at dahil sa kaniyang karilagan ay wala akong magawa.

For calamity from God was a terror to me, and by reason of His majesty I could do nothing.

24 Kung aking pinapaging ginto ang aking pagasa, at sinabi ko sa dalisay na ginto, ikaw ay aking tiwala;

If I have made gold my hope, and have said to the fine gold: 'Thou art my confidence';

25 Kung ako'y nagalak sapagka't ang aking kayamanan ay malaki, at sapagka't ang aking kamay ay nagtamo ng marami;

If I rejoiced because my wealth was great, and because my hand had gotten much;

26 Kung ako'y tumingin sa araw pagka sumisikat, o sa buwan na lumalakad sa kakinangan;

If I beheld the sun when it shined, or the moon walking in brightness;

27 At ang aking puso ay napadayang lihim, at hinagkan ng aking bibig ang aking kamay:

And my heart hath been secretly enticed, and my mouth hath kissed my hand;

28 Ito may isang kasamaang marapat parusahan ng mga hukom: sapagka't itinakuwil ko ang Dios na nasa itaas.

This also were an iniquity to be punished by the judges; for I should have lied to God that is above.

29 Kung ako'y nagalak sa kasakunaan niyaong nagtatanim ng loob sa akin, o nagmataas ako ng datnan siya ng kasamaan;

If I rejoiced at the destruction of him that hated me, or exulted when evil found him —

30 (Oo, hindi ko tiniis ang aking bibig sa kasalanan sa paghingi ng kaniyang buhay na may sumpa; )

Yea, I suffered not my mouth to sin by asking his life with a curse.

31 Kung ang mga tao sa aking tolda ay hindi nagsabi, sinong makakasumpong ng isa na hindi nabusog sa kaniyang pagkain?

If the men of my tent said not: 'Who can find one that hath not been satisfied with his meat?'

32 Ang taga ibang lupa ay hindi tumigil sa lansangan; kundi aking ibinukas ang aking mga pinto sa manglalakbay,

The stranger did not lodge in the street; my doors I opened to the roadside.

33 Kung aking tinakpan na gaya ni Adan ang aking mga pagsalangsang, sa pagkukubli ng aking kasamaan sa aking sinapupunan;

If after the manner of men I covered my transgressions, by hiding mine iniquity in my bosom —

34 Sapagka't aking kinatakutan ang lubhang karamihan, at pinangilabot ako ng paghamak ng mga angkan. Na anopa't ako'y tumahimik, at hindi lumabas sa pintuan?

Because I feared the great multitude, and the most contemptible among families terrified me, so that I kept silence, and went not out of the door.

35 O mano nawang may duminig sa akin! (Narito ang aking tala, sagutin ako ng Makapangyarihan sa lahat; ) At mano nawang magkaroon ako ng sumbong na isinulat ng aking kaaway!

Oh that I had one to hear me! — Lo, here is my signature, let the Almighty answer me — and that I had the indictment which mine adversary hath written!

36 Tunay na aking papasanin ito sa aking balikat; aking itatali sa akin na gaya ng isang putong.

Surely I would carry it upon my shoulder; I would bind it unto me as a crown.

37 Aking ipahahayag sa kaniya ang bilang ng aking mga hakbang, gaya ng isang pangulo na lalapitan ko siya.

I would declare unto him the number of my steps; as a prince would I go near unto him.

38 Kung ang aking lupa ay humiyaw laban sa akin, at ang mga bungkal niyaon ay umiyak na magkakasama;

If my land cry out against me, and the furrows thereof weep together;

39 Kung kumain ako ng bunga niyaon na walang bayad, o ipinahamak ko ang buhay ng mga may-ari niyaon:

If I have eaten the fruits thereof without money, or have caused the tillers thereof to be disappointed —

40 Tubuan ng dawag sa halip ng trigo, at ng mga masamang damo sa halip ng cebada. Ang mga salita ni Job ay natapos.

Let thistles grow instead of wheat, and noisome weeds instead of barley. The words of Job are ended.