Job 31

1 Ako'y nakipagtipan sa aking mga mata; paano nga akong titingin sa isang dalaga?

Jeg sluttede en Pagt med mit Øje om ikke at se paa en Jomfru;

2 Sapagka't ano ang bahagi sa ganang akin sa Dios mula sa itaas, at ang mana sa Makapangyarihan sa lahat mula sa kaitaasan?

hvad var ellers min Lod fra Gud hist oppe, den Arv, den Almægtige gav fra det høje?

3 Hindi ba kasakunaan sa liko, at kasawiang palad sa mga manggagawa ng kasamaan?

Har ikke den lovløse Vanheld i Vente, Udaadsmændene Modgang?

4 Hindi ba niya nakikita ang aking mga lakad, at binibilang ang lahat ng aking mga hakbang?

Ser han ej mine Veje og tæller alle mine Skridt?

5 Kung ako'y lumakad na walang kabuluhan, at ang aking paa ay nagmadali sa pagdaraya;

Har jeg holdt til med Løgn, og hasted min Fod til Svig —

6 (Timbangin ako sa matuwid na timbangan, upang mabatid ng Dios ang aking pagtatapat; )

paa Rettens Vægtskaal veje han mig, saa Gud kan kende min Uskyld —

7 Kung ang aking hakbang ay lumiko sa daan, at ang aking puso ay lumakad ayon sa aking mga mata, at kung ang anomang dungis ay kumapit sa aking mga kamay:

er mit Skridt bøjet af fra Vejen, og har mit Hjerte fulgt mine Øjne, hang noget ved mine Hænder,

8 Kung gayo'y papaghasikin mo ako, at bayaang kanin ng iba; Oo, bunutin ang bunga ng aking bukid.

da gid jeg maa saa og en anden fortære, og hvad jeg planted, oprykkes med Rode!

9 Kung ang aking puso ay napadaya sa babae, at ako'y bumakay sa pintuan ng aking kapuwa:

Blev jeg en Daare paa Grund af en Kvinde, og har jeg luret ved Næstens Dør,

10 Kung magkagayo'y iba ang ipaggiling ng aking asawa, at iba ang yumuko sa kaniya.

saa dreje min Hustru Kværn for en anden, og andre bøje sig over hende!

11 Sapagka't iya'y isang mabigat na sala; Oo, isang kasamaan na parurusahan ng mga hukom:

Thi sligt var Skændselsdaad, Brøde, der drages for Retten,

12 Sapagka't isang apoy na namumugnaw hanggang sa pagkapahamak, at bubunutin ang lahat ng aking bunga.

ja, Ild, der æder til Afgrunden og sætter hele min Høst i Brand!

13 Kung hinamak ko ang katuwiran ng aking aliping lalake o aliping babae, nang sila'y makipagtalo sa akin:

Har jeg ringeagtet min Træls og min Trælkvindes Ret, naar de trættede med mig,

14 Ano nga ang aking gagawin pagka bumabangon ang Dios? At pagka kaniyang dinadalaw, anong isasagot ko sa kaniya?

hvad skulde jeg da gøre, naar Gud stod op, hvad skulde jeg svare, naar han saa efter?

15 Hindi ba siyang lumalang sa akin sa bahay-bata ang lumalang sa kaniya; at hindi ba iisa ang humugis sa atin sa bahay-bata?

Har ikke min Skaber skabt ham i Moders Skød, har en og samme ej dannet os begge i Moders Liv?

16 Kung pinagkaitan ko ang dukha sa kanilang nasa, o pinangalumata ko ang mga mata ng babaing bao:

Har jeg afslaaet ringes Ønske, ladet Enkens Øjne vansmægte,

17 O kumain akong magisa ng aking subo, at ang ulila ay hindi kumain niyaon;

var jeg ene om at spise mit Brød, har den faderløse ej spist deraf —

18 (Hindi, mula sa aking kabataan ay lumaki siyang kasama ko, na gaya ng may isang ama, at aking pinatnubayan siya mula sa bahay-bata ng aking ina; )

nej, fra Barnsben fostred jeg ham som en Fader, jeg ledede hende fra min Moders Skød.

19 Kung ako'y nakakita ng sinomang nangangailangan ng kasuutan, o ng mapagkailangan ng walang kumot;

Har jeg set en Stakkel blottet for Klæder, en fattig savne et Tæppe —

20 Kung hindi ako pinagpala ng kaniyang mga balakang, at kung siya'y hindi nainitan ng balahibo ng aking mga tupa:

visselig nej, hans Hofter velsigned mig, naar han varmed sig i Uld af mine Lam.

21 Kung binuhat ko ang aking kamay laban sa ulila, sapagka't nakita ko ang tulong sa akin sa pintuang-bayan:

Har jeg løftet min Baand mod en faderløs, fordi jeg var vis paa Medhold i Retten,

22 Kung nagkagayo'y malaglag ang aking balikat sa abot-agawin, at ang aking kamay ay mabali sa buto.

saa falde min Skulder fra Nakken, saa rykkes min Arm af Led!

23 Sapagka't ang kasakunaang mula sa Dios ay kakilabutan sa akin, at dahil sa kaniyang karilagan ay wala akong magawa.

Thi Guds Rædsel var kommet over mig, og naar han rejste sig, magted jeg intet!

24 Kung aking pinapaging ginto ang aking pagasa, at sinabi ko sa dalisay na ginto, ikaw ay aking tiwala;

Har jeg slaaet min Lid til Guld, kaldt det rene Guld min Fortrøstning,

25 Kung ako'y nagalak sapagka't ang aking kayamanan ay malaki, at sapagka't ang aking kamay ay nagtamo ng marami;

var det min Glæde, at Rigdommen voksed, og at min Haand fik sanket saa meget,

26 Kung ako'y tumingin sa araw pagka sumisikat, o sa buwan na lumalakad sa kakinangan;

saa jeg, hvorledes Sollyset straaled, eller den herligt skridende Maane,

27 At ang aking puso ay napadayang lihim, at hinagkan ng aking bibig ang aking kamay:

og lod mit Hjerte sig daare i Løn, saa jeg hylded dem med Kys paa min Haand —

28 Ito may isang kasamaang marapat parusahan ng mga hukom: sapagka't itinakuwil ko ang Dios na nasa itaas.

ogsaa det var Brøde, der drages for Retten, thi da fornægted jeg Gud hist oppe.

29 Kung ako'y nagalak sa kasakunaan niyaong nagtatanim ng loob sa akin, o nagmataas ako ng datnan siya ng kasamaan;

Var min Avindsmands Fald min Glæd jubled jeg, naar han ramtes af Vanheld —

30 (Oo, hindi ko tiniis ang aking bibig sa kasalanan sa paghingi ng kaniyang buhay na may sumpa; )

nej, jeg tillod ikke min Gane at synde, saa jeg bandende kræved hans Sjæl.

31 Kung ang mga tao sa aking tolda ay hindi nagsabi, sinong makakasumpong ng isa na hindi nabusog sa kaniyang pagkain?

Har min Husfælle ej maattet sige: »Hvem mættedes ej af Kød fra hans Bord« —

32 Ang taga ibang lupa ay hindi tumigil sa lansangan; kundi aking ibinukas ang aking mga pinto sa manglalakbay,

nej, den fremmede laa ej ude om Natten, jeg aabned min Dør for Vandringsmænd.

33 Kung aking tinakpan na gaya ni Adan ang aking mga pagsalangsang, sa pagkukubli ng aking kasamaan sa aking sinapupunan;

Har jeg skjult mine Synder, som Mennesker gør, saa jeg dulgte min Brøde i Brystet

34 Sapagka't aking kinatakutan ang lubhang karamihan, at pinangilabot ako ng paghamak ng mga angkan. Na anopa't ako'y tumahimik, at hindi lumabas sa pintuan?

af Frygt for den store Hob, af Angst for Stamfrænders Ringeagt, saa jeg blev inden Døre i Stilhed! —

35 O mano nawang may duminig sa akin! (Narito ang aking tala, sagutin ako ng Makapangyarihan sa lahat; ) At mano nawang magkaroon ako ng sumbong na isinulat ng aking kaaway!

Ak, var der dog en, der hørte paa mig! Her er mit Bomærke — lad den Almægtige svare! Havde jeg blot min Modparts Indlæg!

36 Tunay na aking papasanin ito sa aking balikat; aking itatali sa akin na gaya ng isang putong.

Sandelig, tog jeg det paa min Skulder, kransed mit Hoved dermed som en Krone,

37 Aking ipahahayag sa kaniya ang bilang ng aking mga hakbang, gaya ng isang pangulo na lalapitan ko siya.

svared ham for hvert eneste Skridt og mødte ham som en Fyrste.

38 Kung ang aking lupa ay humiyaw laban sa akin, at ang mga bungkal niyaon ay umiyak na magkakasama;

Har min Mark maattet skrige over mig og alle Furerne græde,

39 Kung kumain ako ng bunga niyaon na walang bayad, o ipinahamak ko ang buhay ng mga may-ari niyaon:

har jeg tæret dens Kraft uden Vederlag, udslukt dens Ejeres Liv,

40 Tubuan ng dawag sa halip ng trigo, at ng mga masamang damo sa halip ng cebada. Ang mga salita ni Job ay natapos.

saa gro der Tjørn for Hvede og Ukrudt i Stedet for Byg! Her ender Jobs Ord.