Job 30

1 Nguni't ngayo'y silang bata kay sa akin ay nagsisitawa sa akin, na ang mga magulang ay di ko ibig na malagay na kasama ng mga aso ng aking kawan.

És most kaczagnak rajtam, kik korra fiatalabbak nálam, kiknek atyáit megvetettem, hogy nyájam ebei mellé sem helyeztem volna el.

2 Oo, ang kalakasan ng kanilang kamay, sa ano ko mapapakinabangan? Mga taong ang kalusugan ng gulang ay lumipas na.

Kezeik ereje is minek nekem? Rájok nézve elveszett erejük telje,

3 Sila'y lata sa pangangailangan at sa kagutom; kanilang nginangata ang tuyong lupa, sa kadiliman ng kasalatan at kapahamakan.

szűkölködés és éhezés által kiaszva. A kik bekószálják a sivatagot, a puszta és a pusztaság éjjelét;

4 Sila'y nagsisibunot ng mga malvas sa tabi ng mabababang punong kahoy; at ang mga ugat ng enebro ay siyang kanilang pinakapagkain.

a kik leszakítanak sós füvet a bokor mellett s rekettye gyökere az ő kenyerük.

5 Sila'y pinalayas mula sa gitna ng mga tao; sila'y sumisigaw sa likuran nila, na gaya ng sa likuran ng isang magnanakaw.

Az emberek köréből kiűzetnek, riadnak rájuk mint a tolvajra.

6 Upang sila'y magsitahan sa nakatatakot na mga libis, sa mga puwang ng lupa, at ng mga bato.

Rettenetes szakadékokban kell lakniok, földi lyukakban és sziklákon.

7 Sa gitna ng mabababang punong kahoy ay nagsisiangal; sa ilalim ng mga tinikan ay nangapipisan.

Bokrok között ordítanak, csalánok alatt verődnek össze.

8 Mga anak ng mga mangmang, oo, mga anak ng mga walang puring tao; sila'y mga itinapon mula sa lupain.

Alávalónak fiai, meg név nélkül valónak a fiai, kiverettek az országból.

9 At ngayon ay naging kantahin nila ako, Oo, ako'y kasabihan sa kanila.

De most gúnydaluk vagyok, lettem nekik szóbeszédül.

10 Kanilang kinayayamutan ako, nilalayuan nila ako, at hindi sila nagpipigil ng paglura sa aking mukha.

Megutáltak, eltávoztak tőlem, s arczomat nem kímélték a köpéstől.

11 Sapagka't kinalag niya ang kaniyang panali, at pinighati ako, at kanilang inalis ang paningkaw sa harap ko.

Mert inamat megoldotta és elsanyarodott, neki eresztették előttem a gyeplőt.

12 Sa aking kanan ay tumatayo ang tanga; itinutulak nila ang aking mga paa, at kanilang pinapatag laban sa akin ang kanilang mga paraan ng paghamak.

Jobbról kél a fajzat, lábaimat ellökték, és feltöltötték ellenem veszedelmes ösvényeiket.

13 Kanilang sinisira ang aking landas, kanilang isinusulong ang aking kapahamakan, mga taong walang tumulong.

Lerontották utamat, elősegítik balsorsomat, ők, kiknek nincsen segítőjük.

14 Tila dumarating sila sa isang maluwang na pasukan: sa gitna ng kasiraan ay nagsisigulong sila.

Mint széles résen át jönnek, rom matt hömpölyögnek tova.

15 Mga kakilabutan ay dumadagan sa akin, kanilang tinatangay ang aking karangalan na gaya ng hangin; at ang aking kaginhawahan ay napaparam na parang alapaap.

Rémség fordult rám, üldözi, mint a szél, nemes voltomat, s eltűnt, mint a felhő, segítségem.

16 At ngayo'y nanglulupaypay ang aking kaluluwa sa loob ko; mga kaarawan ng pagkapighati ay humawak sa akin.

És most elomlik bennem a lelkem, elfogtak engem a nyomorúság napjai.

17 Sa gabi ay nagaantakan ang aking mga buto, at ang mga antak na nagpapahirap sa akin ay hindi nagpapahinga.

Az éjszaka levájta rólam csontjaimat, és idegeim nem pihennek.

18 Sa matinding karahasan ng aking sakit ay nagiging katuwa ang aking suot: tumatali sa akin sa palibot na gaya ng leeg ng aking baro.

Nagy erő által elváltozott öltözékem, mint köntösöm nyílása szorít engem.

19 Inihahagis niya ako sa banlik, at ako'y naging parang alabok at mga abo.

Lecsapott a sárba, hogy hasonlóvá lettem porhoz, hamuhoz.

20 Ako'y dumadaing sa iyo, at hindi mo ako sinasagot: ako'y tumatayo, at minamasdan mo ako.

Fohászkodom hozzád, de nem hallgatsz meg, megálltam és te rám meredtél;

21 Ikaw ay naging mabagsik sa akin: sa pamamagitan ng kapangyarihan ng iyong kamay ay hinahabol mo ako.

kegyetlenre változol irántam, kezed hatalmával gyűlölsz engemet.

22 Itinataas mo ako sa hangin, pinasasakay mo ako roon; at tinutunaw mo ako sa bagyo.

Felkapsz a szélre, hajtatsz engem és elcsüggesztesz engem üdvösségtől.

23 Sapagka't talastas ko na iyong dadalhin ako sa kamatayan, at sa bahay na takda sa lahat na may buhay.

Mert tudom, halál felé viszel, s minden élőnek találkozó házába.

24 Gayon man ang isa ay di ba naguunat ng kamay sa kaniyang pagkahulog? O sa kaniyang kasakunaan kung kaya sisigaw ng tulong?

Csak rom ellen ne nyújtson ki kezet, ha ugyan dőltében van győzelme!

25 Hindi ko ba iniyakan yaong nasa kabagabagan? Hindi ba ang aking kaluluwa ay nakikidamay sa mapagkailangan?

Avagy nem sírtam-e a nehéz sorsún, nem bánkódott-e lelkem a szűkölködőn?

26 Pagka ako'y humahanap ng mabuti, ang kasamaan nga ang dumarating: at pagka ako'y naghihintay ng liwanag ay kadiliman ang dumarating.

Mert jót reméltem és rossz jött, fényre várakoztam és homály jött.

27 Ang aking puso'y nababagabag at walang pahinga; mga araw ng kapighatian ay dumating sa akin.

Beleim forrnak s nem csillapodnak, elém törtek a nyomor napjai.

28 Ako'y yumayaong tumatangis na walang araw; ako'y tumatayo sa kapulungan at humihinging tulong.

Elkomorodva járok, napfény nélkül, felállok a gyűlésben – könyörgök.

29 Ako'y kapatid ng mga chakal, at mga kasama ng mga avestruz.

Testvére lettem a sakáloknak és társa a struczmadaraknak.

30 Ang aking balat ay maitim, at natutuklap, at ang aking mga buto ay nagpapaltos.

Bőröm lefeketéllett rólam, és csontom ég a hévtől.

31 Kaya't ang aking alpa ay naging panangis, at ang aking flauta ay naging tinig ng umiiyak.

Így lett gyásszá a hárfám és lantom síróknak hangjává.