Job 30

1 Nguni't ngayo'y silang bata kay sa akin ay nagsisitawa sa akin, na ang mga magulang ay di ko ibig na malagay na kasama ng mga aso ng aking kawan.

Et maintenant je suis la risée de mes cadets, dont je ne daignais pas associer les pères aux chiens de mes troupeaux.

2 Oo, ang kalakasan ng kanilang kamay, sa ano ko mapapakinabangan? Mga taong ang kalusugan ng gulang ay lumipas na.

Aussi bien la force de leurs mains, qu'eût-elle été pour moi? Pour ces hommes il n'y a jamais d'âge mûr:

3 Sila'y lata sa pangangailangan at sa kagutom; kanilang nginangata ang tuyong lupa, sa kadiliman ng kasalatan at kapahamakan.

desséchés par la disette et la faim, ils rongent la steppe, le vieux désert et la solitude;

4 Sila'y nagsisibunot ng mga malvas sa tabi ng mabababang punong kahoy; at ang mga ugat ng enebro ay siyang kanilang pinakapagkain.

ils cueillent l'arroche le long des haies, et la racine du genêt est leur pain;

5 Sila'y pinalayas mula sa gitna ng mga tao; sila'y sumisigaw sa likuran nila, na gaya ng sa likuran ng isang magnanakaw.

ils sont bannis de la société; on crie après eux, comme après les larrons;

6 Upang sila'y magsitahan sa nakatatakot na mga libis, sa mga puwang ng lupa, at ng mga bato.

réduits à habiter des ravins affreux, les antres de la terre et des rochers,

7 Sa gitna ng mabababang punong kahoy ay nagsisiangal; sa ilalim ng mga tinikan ay nangapipisan.

parmi les buissons ils poussent des hurlements, et pêle-mêle se blottissent sous les ronces,

8 Mga anak ng mga mangmang, oo, mga anak ng mga walang puring tao; sila'y mga itinapon mula sa lupain.

impies, hommes sans nom, qui furent chassés du pays!

9 At ngayon ay naging kantahin nila ako, Oo, ako'y kasabihan sa kanila.

Et maintenant je suis leur chanson, et le sujet de leurs discours;

10 Kanilang kinayayamutan ako, nilalayuan nila ako, at hindi sila nagpipigil ng paglura sa aking mukha.

ils me maudissent, puis me quittent, et devant moi ne s'abstiennent pas de cracher.

11 Sapagka't kinalag niya ang kaniyang panali, at pinighati ako, at kanilang inalis ang paningkaw sa harap ko.

Bien plus, ils déceignent leur corde, et m'en frappent, et ils secouent tout frein devant moi.

12 Sa aking kanan ay tumatayo ang tanga; itinutulak nila ang aking mga paa, at kanilang pinapatag laban sa akin ang kanilang mga paraan ng paghamak.

A ma droite leur engeance se lève; ils ne me laissent pas prendre pied, et se fraient jusqu'à moi une voie pour me nuire;

13 Kanilang sinisira ang aking landas, kanilang isinusulong ang aking kapahamakan, mga taong walang tumulong.

ils ruinent mon sentier, aident à ma perte, eux que personne ne soutient.

14 Tila dumarating sila sa isang maluwang na pasukan: sa gitna ng kasiraan ay nagsisigulong sila.

Ils viennent comme par une large brèche, se précipitent avec fracas.

15 Mga kakilabutan ay dumadagan sa akin, kanilang tinatangay ang aking karangalan na gaya ng hangin; at ang aking kaginhawahan ay napaparam na parang alapaap.

Toutes les terreurs se tournent contre moi; c'est comme un ouragan qui poursuit ma grandeur, et, comme un nuage, mon bonheur a passé.

16 At ngayo'y nanglulupaypay ang aking kaluluwa sa loob ko; mga kaarawan ng pagkapighati ay humawak sa akin.

Aussi, maintenant mon âme en moi épanche sa plainte; les jours de malheur m'ont saisi.

17 Sa gabi ay nagaantakan ang aking mga buto, at ang mga antak na nagpapahirap sa akin ay hindi nagpapahinga.

La nuit perce mes os et les détache, et le mal qui me ronge, ne sommeille pas.

18 Sa matinding karahasan ng aking sakit ay nagiging katuwa ang aking suot: tumatali sa akin sa palibot na gaya ng leeg ng aking baro.

Sous Ses coups puissants mon manteau se déforme, comme ma tunique il s'applique à mon corps.

19 Inihahagis niya ako sa banlik, at ako'y naging parang alabok at mga abo.

Il m'a jeté dans la boue, et assimilé à la poudre et à la cendre.

20 Ako'y dumadaing sa iyo, at hindi mo ako sinasagot: ako'y tumatayo, at minamasdan mo ako.

Je crie à Toi, et Tu ne m'écoutes pas! je suis là debout, et Tu me regardes!

21 Ikaw ay naging mabagsik sa akin: sa pamamagitan ng kapangyarihan ng iyong kamay ay hinahabol mo ako.

Tu T'es changé pour moi en cruel ennemi, et Tu m'opposes la force de ton bras.

22 Itinataas mo ako sa hangin, pinasasakay mo ako roon; at tinutunaw mo ako sa bagyo.

Tu me soulèves sur la tempête et m'emportes avec elle, et pour moi tu anéantis tout espoir de salut.

23 Sapagka't talastas ko na iyong dadalhin ako sa kamatayan, at sa bahay na takda sa lahat na may buhay.

Car, je le sais, c'est à la mort que tu me mènes, au rendez-vous de tous les vivants.

24 Gayon man ang isa ay di ba naguunat ng kamay sa kaniyang pagkahulog? O sa kaniyang kasakunaan kung kaya sisigaw ng tulong?

Cependant du sein des décombres ne tend-on pas la main? Quand on périt, ne crie-t-on pas au secours?

25 Hindi ko ba iniyakan yaong nasa kabagabagan? Hindi ba ang aking kaluluwa ay nakikidamay sa mapagkailangan?

Oui, je pleurai sur ceux pour qui les temps étaient durs, et les indigents attristaient mon âme.

26 Pagka ako'y humahanap ng mabuti, ang kasamaan nga ang dumarating: at pagka ako'y naghihintay ng liwanag ay kadiliman ang dumarating.

Et pourtant! j'attendais le bonheur, et le malheur est venu; j'espérais la clarté, et les ténèbres sont arrivées.

27 Ang aking puso'y nababagabag at walang pahinga; mga araw ng kapighatian ay dumating sa akin.

Mes entrailles bouillonnent, et n'ont aucun repos, des jours de chagrin me sont survenus.

28 Ako'y yumayaong tumatangis na walang araw; ako'y tumatayo sa kapulungan at humihinging tulong.

Je marche noirci, mais non par le soleil; debout dans l'assemblée, je me lamente,

29 Ako'y kapatid ng mga chakal, at mga kasama ng mga avestruz.

devenant ainsi le frère des chacals, et l'égal de l'autruche.

30 Ang aking balat ay maitim, at natutuklap, at ang aking mga buto ay nagpapaltos.

Ma peau noircit et tombe, et mes os brûlent d'inflammation.

31 Kaya't ang aking alpa ay naging panangis, at ang aking flauta ay naging tinig ng umiiyak.

Ainsi le deuil a remplacé mon luth, et des sons lugubres, ma cornemuse.