Job 30

1 Nguni't ngayo'y silang bata kay sa akin ay nagsisitawa sa akin, na ang mga magulang ay di ko ibig na malagay na kasama ng mga aso ng aking kawan.

Et maintenant, ceux qui sont plus jeunes que moi se moquent de moi, ceux dont j’aurais dédaigné de mettre les pères avec les chiens de mon troupeau.

2 Oo, ang kalakasan ng kanilang kamay, sa ano ko mapapakinabangan? Mga taong ang kalusugan ng gulang ay lumipas na.

Même à quoi m’aurait servi la force de leurs mains? La vigueur a péri pour eux.

3 Sila'y lata sa pangangailangan at sa kagutom; kanilang nginangata ang tuyong lupa, sa kadiliman ng kasalatan at kapahamakan.

Desséchés par la disette et la faim, ils s’enfuient dans les lieux arides, dès longtemps désolés et déserts;

4 Sila'y nagsisibunot ng mga malvas sa tabi ng mabababang punong kahoy; at ang mga ugat ng enebro ay siyang kanilang pinakapagkain.

Ils cueillent le pourpier de mer parmi les broussailles, et, pour leur pain, la racine des genêts.

5 Sila'y pinalayas mula sa gitna ng mga tao; sila'y sumisigaw sa likuran nila, na gaya ng sa likuran ng isang magnanakaw.

Ils sont chassés du milieu [des hommes], (on crie après eux comme après un voleur, )

6 Upang sila'y magsitahan sa nakatatakot na mga libis, sa mga puwang ng lupa, at ng mga bato.

Pour demeurer dans des gorges affreuses, dans les trous de la terre et des rochers;

7 Sa gitna ng mabababang punong kahoy ay nagsisiangal; sa ilalim ng mga tinikan ay nangapipisan.

Ils hurlent parmi les broussailles, ils se rassemblent sous les ronces:

8 Mga anak ng mga mangmang, oo, mga anak ng mga walang puring tao; sila'y mga itinapon mula sa lupain.

Fils d’insensés, et fils de gens sans nom, ils sont chassés du pays.

9 At ngayon ay naging kantahin nila ako, Oo, ako'y kasabihan sa kanila.

Et maintenant, je suis leur chanson et je suis le sujet de leur entretien.

10 Kanilang kinayayamutan ako, nilalayuan nila ako, at hindi sila nagpipigil ng paglura sa aking mukha.

Ils m’ont en horreur, ils se tiennent loin de moi, et n’épargnent pas à ma face les crachats;

11 Sapagka't kinalag niya ang kaniyang panali, at pinighati ako, at kanilang inalis ang paningkaw sa harap ko.

Car Il a délié ma corde et m’a affligé: ils ont jeté loin [tout] frein devant moi.

12 Sa aking kanan ay tumatayo ang tanga; itinutulak nila ang aking mga paa, at kanilang pinapatag laban sa akin ang kanilang mga paraan ng paghamak.

Cette jeune engeance se lève à ma droite; ils poussent mes pieds et préparent contre moi leur chemin pernicieux;

13 Kanilang sinisira ang aking landas, kanilang isinusulong ang aking kapahamakan, mga taong walang tumulong.

Ils détruisent mon sentier, ils contribuent à ma calamité, sans que personne leur vienne en aide;

14 Tila dumarating sila sa isang maluwang na pasukan: sa gitna ng kasiraan ay nagsisigulong sila.

Ils viennent comme par une large brèche, ils se précipitent au milieu du fracas.

15 Mga kakilabutan ay dumadagan sa akin, kanilang tinatangay ang aking karangalan na gaya ng hangin; at ang aking kaginhawahan ay napaparam na parang alapaap.

Des terreurs m’assaillent, elles poursuivent ma gloire comme le vent, et mon état de sûreté est passé comme une nuée.

16 At ngayo'y nanglulupaypay ang aking kaluluwa sa loob ko; mga kaarawan ng pagkapighati ay humawak sa akin.

Et maintenant, mon âme se répand en moi: les jours d’affliction m’ont saisi.

17 Sa gabi ay nagaantakan ang aking mga buto, at ang mga antak na nagpapahirap sa akin ay hindi nagpapahinga.

La nuit perce mes os [et les détache] de dessus moi, et ceux qui me rongent ne dorment pas;

18 Sa matinding karahasan ng aking sakit ay nagiging katuwa ang aking suot: tumatali sa akin sa palibot na gaya ng leeg ng aking baro.

Par leur grande force ils deviennent mon vêtement; ils me serrent comme le collet de ma tunique.

19 Inihahagis niya ako sa banlik, at ako'y naging parang alabok at mga abo.

Il m’a jeté dans la boue, et je suis devenu comme la poussière et la cendre.

20 Ako'y dumadaing sa iyo, at hindi mo ako sinasagot: ako'y tumatayo, at minamasdan mo ako.

Je crie à toi, et tu ne me réponds pas; je me tiens là, et tu me regardes!

21 Ikaw ay naging mabagsik sa akin: sa pamamagitan ng kapangyarihan ng iyong kamay ay hinahabol mo ako.

Tu t’es changé pour moi en [ennemi] cruel; tu me poursuis avec la force de ta main.

22 Itinataas mo ako sa hangin, pinasasakay mo ako roon; at tinutunaw mo ako sa bagyo.

Tu m’enlèves sur le vent, tu fais qu’il m’emporte, et tu dissous ma substance.

23 Sapagka't talastas ko na iyong dadalhin ako sa kamatayan, at sa bahay na takda sa lahat na may buhay.

Car je sais que tu m’amènes à la mort, la maison de rassemblement de tous les vivants.

24 Gayon man ang isa ay di ba naguunat ng kamay sa kaniyang pagkahulog? O sa kaniyang kasakunaan kung kaya sisigaw ng tulong?

Toutefois, dans sa ruine, n’étend-il pas la main, et, dans sa calamité, ne jette-t-il pas un cri [de détresse]?

25 Hindi ko ba iniyakan yaong nasa kabagabagan? Hindi ba ang aking kaluluwa ay nakikidamay sa mapagkailangan?

N’ai-je pas pleuré sur celui pour qui les temps étaient durs, et mon âme n’a-t-elle pas été attristée pour le pauvre?

26 Pagka ako'y humahanap ng mabuti, ang kasamaan nga ang dumarating: at pagka ako'y naghihintay ng liwanag ay kadiliman ang dumarating.

Car j’attendais le bien, et le mal est arrivé; je comptais sur la lumière, et l’obscurité est venue.

27 Ang aking puso'y nababagabag at walang pahinga; mga araw ng kapighatian ay dumating sa akin.

Mes entrailles bouillonnent et ne cessent pas; les jours d’affliction sont venus sur moi.

28 Ako'y yumayaong tumatangis na walang araw; ako'y tumatayo sa kapulungan at humihinging tulong.

Je marche tout noirci, mais non par le soleil; je me lève dans l’assemblée, je crie;

29 Ako'y kapatid ng mga chakal, at mga kasama ng mga avestruz.

Je suis devenu le frère des chacals et le compagnon des autruches.

30 Ang aking balat ay maitim, at natutuklap, at ang aking mga buto ay nagpapaltos.

Ma peau devient noire [et se détache] de dessus moi, et mes os sont brûlés par la sécheresse;

31 Kaya't ang aking alpa ay naging panangis, at ang aking flauta ay naging tinig ng umiiyak.

Et ma harpe est changée en deuil, et mon chalumeau est devenu la voix des pleureurs.