Job 30
1 Nguni't ngayo'y silang bata kay sa akin ay nagsisitawa sa akin, na ang mga magulang ay di ko ibig na malagay na kasama ng mga aso ng aking kawan.
Now those who are younger than I have nothing but mockery for me— these young men whose fathers I would have refused to allow to work beside the dogs of my flock.
2 Oo, ang kalakasan ng kanilang kamay, sa ano ko mapapakinabangan? Mga taong ang kalusugan ng gulang ay lumipas na.
Indeed, the strength of their fathers' hands, how could it have helped me— men in whom the strength of their mature age had perished?
3 Sila'y lata sa pangangailangan at sa kagutom; kanilang nginangata ang tuyong lupa, sa kadiliman ng kasalatan at kapahamakan.
They were thin from poverty and hunger; they gnawed at the dry ground in the darkness of wilderness and desolation.
4 Sila'y nagsisibunot ng mga malvas sa tabi ng mabababang punong kahoy; at ang mga ugat ng enebro ay siyang kanilang pinakapagkain.
They plucked saltwort and bushes' leaves; the roots of the broom tree were their food.
5 Sila'y pinalayas mula sa gitna ng mga tao; sila'y sumisigaw sa likuran nila, na gaya ng sa likuran ng isang magnanakaw.
They were driven out from among people who shouted after them as one would shout after a thief.
6 Upang sila'y magsitahan sa nakatatakot na mga libis, sa mga puwang ng lupa, at ng mga bato.
So they had to live in river valleys, in holes of the earth and of the rocks.
7 Sa gitna ng mabababang punong kahoy ay nagsisiangal; sa ilalim ng mga tinikan ay nangapipisan.
Among the bushes they brayed like donkeys and they gathered together under the nettles.
8 Mga anak ng mga mangmang, oo, mga anak ng mga walang puring tao; sila'y mga itinapon mula sa lupain.
They were the sons of fools, indeed, sons of nameless people! They were driven out of the land with whips.
9 At ngayon ay naging kantahin nila ako, Oo, ako'y kasabihan sa kanila.
But now I have become the subject of their taunting song; I have become a byword for them.
10 Kanilang kinayayamutan ako, nilalayuan nila ako, at hindi sila nagpipigil ng paglura sa aking mukha.
They abhor me and stand far off from me; they do not refrain from spitting in my face.
11 Sapagka't kinalag niya ang kaniyang panali, at pinighati ako, at kanilang inalis ang paningkaw sa harap ko.
For God has unstrung the string to my bow and afflicted me, and those who taunt me cast off restraint before my face.
12 Sa aking kanan ay tumatayo ang tanga; itinutulak nila ang aking mga paa, at kanilang pinapatag laban sa akin ang kanilang mga paraan ng paghamak.
Upon my right hand rise the rabble; they drive me away and pile up against me their siege mounds.
13 Kanilang sinisira ang aking landas, kanilang isinusulong ang aking kapahamakan, mga taong walang tumulong.
They destroy my path; they push forward disaster for me, men who have no one to hold them back.
14 Tila dumarating sila sa isang maluwang na pasukan: sa gitna ng kasiraan ay nagsisigulong sila.
They come against me like an army through a wide hole in a city wall; in the midst of the destruction they roll themselves in on me.
15 Mga kakilabutan ay dumadagan sa akin, kanilang tinatangay ang aking karangalan na gaya ng hangin; at ang aking kaginhawahan ay napaparam na parang alapaap.
Terrors are turned upon me; my honor is driven away as if by the wind; my prosperity passes away as a cloud.
16 At ngayo'y nanglulupaypay ang aking kaluluwa sa loob ko; mga kaarawan ng pagkapighati ay humawak sa akin.
Now my life is pouring out from within me; many days of suffering have laid hold on me.
17 Sa gabi ay nagaantakan ang aking mga buto, at ang mga antak na nagpapahirap sa akin ay hindi nagpapahinga.
In the night my bones in me are pierced; the pains that gnaw at me take no rest.
18 Sa matinding karahasan ng aking sakit ay nagiging katuwa ang aking suot: tumatali sa akin sa palibot na gaya ng leeg ng aking baro.
God's great force has seized my clothing; it wraps around me like the collar of my tunic.
19 Inihahagis niya ako sa banlik, at ako'y naging parang alabok at mga abo.
He has thrown me into the mud; I have become like dust and ashes.
20 Ako'y dumadaing sa iyo, at hindi mo ako sinasagot: ako'y tumatayo, at minamasdan mo ako.
I cry to you, God, but you do not answer me; I stand up, and you merely look at me.
21 Ikaw ay naging mabagsik sa akin: sa pamamagitan ng kapangyarihan ng iyong kamay ay hinahabol mo ako.
You have changed and become cruel to me; with the strength of your hand you persecute me.
22 Itinataas mo ako sa hangin, pinasasakay mo ako roon; at tinutunaw mo ako sa bagyo.
You lift me up to the wind and cause it to drive me along; you throw me back and forth in a storm.
23 Sapagka't talastas ko na iyong dadalhin ako sa kamatayan, at sa bahay na takda sa lahat na may buhay.
For I know that you will bring me to death, to the house appointed for all the living.
24 Gayon man ang isa ay di ba naguunat ng kamay sa kaniyang pagkahulog? O sa kaniyang kasakunaan kung kaya sisigaw ng tulong?
However, does no one reach out with his hand to beg for help when he falls? Does no one in trouble call out for help?
25 Hindi ko ba iniyakan yaong nasa kabagabagan? Hindi ba ang aking kaluluwa ay nakikidamay sa mapagkailangan?
Did not I weep for him who was in trouble? Did I not grieve for the needy man?
26 Pagka ako'y humahanap ng mabuti, ang kasamaan nga ang dumarating: at pagka ako'y naghihintay ng liwanag ay kadiliman ang dumarating.
When I hoped for good, then evil came; when I waited for light, darkness came instead.
27 Ang aking puso'y nababagabag at walang pahinga; mga araw ng kapighatian ay dumating sa akin.
My heart is troubled and does not rest; days of affliction have come on me.
28 Ako'y yumayaong tumatangis na walang araw; ako'y tumatayo sa kapulungan at humihinging tulong.
I have gone about like one who was living in the dark, but not because of the sun; I stand up in the assembly and cry for help.
29 Ako'y kapatid ng mga chakal, at mga kasama ng mga avestruz.
I am a brother to jackals, a companion of ostriches.
30 Ang aking balat ay maitim, at natutuklap, at ang aking mga buto ay nagpapaltos.
My skin is black and falls away from me; my bones are burned with heat.
31 Kaya't ang aking alpa ay naging panangis, at ang aking flauta ay naging tinig ng umiiyak.
Therefore my harp is tuned for songs of mourning, my flute for the singing of those who wail.
