Job 30
1 Nguni't ngayo'y silang bata kay sa akin ay nagsisitawa sa akin, na ang mga magulang ay di ko ibig na malagay na kasama ng mga aso ng aking kawan.
Bvt now they that are yonger then I, mocke me: yea, they whose fathers I haue refused to set with the dogges of my flockes.
2 Oo, ang kalakasan ng kanilang kamay, sa ano ko mapapakinabangan? Mga taong ang kalusugan ng gulang ay lumipas na.
For whereto shoulde the strength of their handes haue serued mee, seeing age perished in them?
3 Sila'y lata sa pangangailangan at sa kagutom; kanilang nginangata ang tuyong lupa, sa kadiliman ng kasalatan at kapahamakan.
For pouertie and famine they were solitary, fleeing into the wildernes, which is darke, desolate and waste.
4 Sila'y nagsisibunot ng mga malvas sa tabi ng mabababang punong kahoy; at ang mga ugat ng enebro ay siyang kanilang pinakapagkain.
They cut vp nettels by the bushes, and the iuniper rootes was their meate.
5 Sila'y pinalayas mula sa gitna ng mga tao; sila'y sumisigaw sa likuran nila, na gaya ng sa likuran ng isang magnanakaw.
They were chased forth from among men: they shouted at them, as at a theefe.
6 Upang sila'y magsitahan sa nakatatakot na mga libis, sa mga puwang ng lupa, at ng mga bato.
Therfore they dwelt in the clefts of riuers, in the holes of the earth and rockes.
7 Sa gitna ng mabababang punong kahoy ay nagsisiangal; sa ilalim ng mga tinikan ay nangapipisan.
They roared among the bushes, and vnder the thistles they gathered themselues.
8 Mga anak ng mga mangmang, oo, mga anak ng mga walang puring tao; sila'y mga itinapon mula sa lupain.
They were the children of fooles and the children of villaines, which were more vile then the earth.
9 At ngayon ay naging kantahin nila ako, Oo, ako'y kasabihan sa kanila.
And now am I their song, and I am their talke.
10 Kanilang kinayayamutan ako, nilalayuan nila ako, at hindi sila nagpipigil ng paglura sa aking mukha.
They abhorre me, and flee farre from mee, and spare not to spit in my face.
11 Sapagka't kinalag niya ang kaniyang panali, at pinighati ako, at kanilang inalis ang paningkaw sa harap ko.
Because that God hath loosed my corde and humbled mee, they haue loosed the bridle before me.
12 Sa aking kanan ay tumatayo ang tanga; itinutulak nila ang aking mga paa, at kanilang pinapatag laban sa akin ang kanilang mga paraan ng paghamak.
The youth rise vp at my right hand: they haue pusht my feete, and haue trode on me as on the paths of their destruction.
13 Kanilang sinisira ang aking landas, kanilang isinusulong ang aking kapahamakan, mga taong walang tumulong.
They haue destroyed my paths: they tooke pleasure at my calamitie, they had none helpe.
14 Tila dumarating sila sa isang maluwang na pasukan: sa gitna ng kasiraan ay nagsisigulong sila.
They came as a great breach of waters, and vnder this calamitie they come on heapes.
15 Mga kakilabutan ay dumadagan sa akin, kanilang tinatangay ang aking karangalan na gaya ng hangin; at ang aking kaginhawahan ay napaparam na parang alapaap.
Feare is turned vpon mee: and they pursue my soule as the winde, and mine health passeth away as a cloude.
16 At ngayo'y nanglulupaypay ang aking kaluluwa sa loob ko; mga kaarawan ng pagkapighati ay humawak sa akin.
Therefore my soule is nowe powred out vpon me, and the dayes of affliction haue taken holde on me.
17 Sa gabi ay nagaantakan ang aking mga buto, at ang mga antak na nagpapahirap sa akin ay hindi nagpapahinga.
It pearceth my bones in the night, and my sinewes take no rest.
18 Sa matinding karahasan ng aking sakit ay nagiging katuwa ang aking suot: tumatali sa akin sa palibot na gaya ng leeg ng aking baro.
For the great vehemencie is my garment changed, which compasseth me about as the colar of my coate.
19 Inihahagis niya ako sa banlik, at ako'y naging parang alabok at mga abo.
He hath cast me into the myre, and I am become like ashes and dust.
20 Ako'y dumadaing sa iyo, at hindi mo ako sinasagot: ako'y tumatayo, at minamasdan mo ako.
Whe I cry vnto thee, thou doest not heare me, neither regardest me, when I stand vp.
21 Ikaw ay naging mabagsik sa akin: sa pamamagitan ng kapangyarihan ng iyong kamay ay hinahabol mo ako.
Thou turnest thy selfe cruelly against me, and art enemie vnto mee with the strength of thine hand.
22 Itinataas mo ako sa hangin, pinasasakay mo ako roon; at tinutunaw mo ako sa bagyo.
Thou takest me vp and causest mee to ride vpon the winde, and makest my strength to faile.
23 Sapagka't talastas ko na iyong dadalhin ako sa kamatayan, at sa bahay na takda sa lahat na may buhay.
Surely I knowe that thou wilt bring mee to death, and to the house appoynted for all the liuing.
24 Gayon man ang isa ay di ba naguunat ng kamay sa kaniyang pagkahulog? O sa kaniyang kasakunaan kung kaya sisigaw ng tulong?
Doubtles none can stretch his hand vnto the graue, though they cry in his destruction.
25 Hindi ko ba iniyakan yaong nasa kabagabagan? Hindi ba ang aking kaluluwa ay nakikidamay sa mapagkailangan?
Did not I weepe with him that was in trouble? was not my soule in heauinesse for the poore?
26 Pagka ako'y humahanap ng mabuti, ang kasamaan nga ang dumarating: at pagka ako'y naghihintay ng liwanag ay kadiliman ang dumarating.
Yet when I looked for good, euill came vnto me: and when I waited for light, there came darkenesse.
27 Ang aking puso'y nababagabag at walang pahinga; mga araw ng kapighatian ay dumating sa akin.
My bowels did boyle without rest: for the dayes of affliction are come vpon me.
28 Ako'y yumayaong tumatangis na walang araw; ako'y tumatayo sa kapulungan at humihinging tulong.
I went mourning without sunne: I stood vp in the congregation and cryed.
29 Ako'y kapatid ng mga chakal, at mga kasama ng mga avestruz.
I am a brother to the dragons, and a companion to the ostriches.
30 Ang aking balat ay maitim, at natutuklap, at ang aking mga buto ay nagpapaltos.
My skinne is blacke vpon me, and my bones are burnt with heate.
31 Kaya't ang aking alpa ay naging panangis, at ang aking flauta ay naging tinig ng umiiyak.
Therefore mine harpe is turned to mourning, and mine organs into the voyce of them that weepe.
