Job 30
1 Nguni't ngayo'y silang bata kay sa akin ay nagsisitawa sa akin, na ang mga magulang ay di ko ibig na malagay na kasama ng mga aso ng aking kawan.
But now, those younger in years scorn me, whose fathers I would not have seen fit to place with the dogs of my flock,
2 Oo, ang kalakasan ng kanilang kamay, sa ano ko mapapakinabangan? Mga taong ang kalusugan ng gulang ay lumipas na.
the strength of whose hands was nothing to me, and they were considered unworthy of life itself.
3 Sila'y lata sa pangangailangan at sa kagutom; kanilang nginangata ang tuyong lupa, sa kadiliman ng kasalatan at kapahamakan.
They were barren from poverty and hunger; they gnawed in solitude, layered with misfortune and misery.
4 Sila'y nagsisibunot ng mga malvas sa tabi ng mabababang punong kahoy; at ang mga ugat ng enebro ay siyang kanilang pinakapagkain.
And they chewed grass and the bark from trees, and the root of junipers was their food.
5 Sila'y pinalayas mula sa gitna ng mga tao; sila'y sumisigaw sa likuran nila, na gaya ng sa likuran ng isang magnanakaw.
They took these things from the steep valleys, and when they discovered one of these things, they rushed to the others with a cry.
6 Upang sila'y magsitahan sa nakatatakot na mga libis, sa mga puwang ng lupa, at ng mga bato.
They lived in the parched desert and in caves underground or above the rocks.
7 Sa gitna ng mabababang punong kahoy ay nagsisiangal; sa ilalim ng mga tinikan ay nangapipisan.
They rejoiced among these kinds of things, and they considered it delightful to be under thorns.
8 Mga anak ng mga mangmang, oo, mga anak ng mga walang puring tao; sila'y mga itinapon mula sa lupain.
These are the sons of foolish and base men, not even paying any attention to the land.
9 At ngayon ay naging kantahin nila ako, Oo, ako'y kasabihan sa kanila.
Now I become their song, and I have been made into their proverb.
10 Kanilang kinayayamutan ako, nilalayuan nila ako, at hindi sila nagpipigil ng paglura sa aking mukha.
They loathe me, and so they flee far from me, and they are not reluctant to spit in my face.
11 Sapagka't kinalag niya ang kaniyang panali, at pinighati ako, at kanilang inalis ang paningkaw sa harap ko.
For he has opened his quiver and has afflicted me, and he has placed a bridle in my mouth.
12 Sa aking kanan ay tumatayo ang tanga; itinutulak nila ang aking mga paa, at kanilang pinapatag laban sa akin ang kanilang mga paraan ng paghamak.
Immediately, upon rising, my calamities rise up to the right. They have overturned my feet and have pressed me down along their way like waves.
13 Kanilang sinisira ang aking landas, kanilang isinusulong ang aking kapahamakan, mga taong walang tumulong.
They have diverted my journeys; they have waited to ambush me, and they have prevailed, and there was no one who might bring help.
14 Tila dumarating sila sa isang maluwang na pasukan: sa gitna ng kasiraan ay nagsisigulong sila.
They have rushed upon me, as when a wall is broken or a gate opened, and they have been pulled down into my miseries.
15 Mga kakilabutan ay dumadagan sa akin, kanilang tinatangay ang aking karangalan na gaya ng hangin; at ang aking kaginhawahan ay napaparam na parang alapaap.
I have been reduced to nothing. You have taken away my desire like a wind, and my health has passed by like a cloud.
16 At ngayo'y nanglulupaypay ang aking kaluluwa sa loob ko; mga kaarawan ng pagkapighati ay humawak sa akin.
But now my soul withers within myself, and the days of affliction take hold of me.
17 Sa gabi ay nagaantakan ang aking mga buto, at ang mga antak na nagpapahirap sa akin ay hindi nagpapahinga.
At night, my bone is pierced with sorrows, and those who feed on me, do not sleep.
18 Sa matinding karahasan ng aking sakit ay nagiging katuwa ang aking suot: tumatali sa akin sa palibot na gaya ng leeg ng aking baro.
By the sheer number of them my clothing is worn away, and they have closed in on me like the collar of my coat.
19 Inihahagis niya ako sa banlik, at ako'y naging parang alabok at mga abo.
I have been treated like dirt, and I have been turned into embers and ashes.
20 Ako'y dumadaing sa iyo, at hindi mo ako sinasagot: ako'y tumatayo, at minamasdan mo ako.
I cry to you, and you do not heed me. I stand up, and you do not look back at me.
21 Ikaw ay naging mabagsik sa akin: sa pamamagitan ng kapangyarihan ng iyong kamay ay hinahabol mo ako.
You have changed me into hardness, and, with the hardness of your hand, you oppose me.
22 Itinataas mo ako sa hangin, pinasasakay mo ako roon; at tinutunaw mo ako sa bagyo.
You have lifted me up, and, placing me as if on the wind, you have thrown me down powerfully.
23 Sapagka't talastas ko na iyong dadalhin ako sa kamatayan, at sa bahay na takda sa lahat na may buhay.
I know that you will hand me over to death, where a home has been established for all the living.
24 Gayon man ang isa ay di ba naguunat ng kamay sa kaniyang pagkahulog? O sa kaniyang kasakunaan kung kaya sisigaw ng tulong?
Truly, then, you do not extend your hand in order to consume them, and if they fall down, you will save them.
25 Hindi ko ba iniyakan yaong nasa kabagabagan? Hindi ba ang aking kaluluwa ay nakikidamay sa mapagkailangan?
Once, I wept over him who was afflicted, and my soul had compassion on the poor.
26 Pagka ako'y humahanap ng mabuti, ang kasamaan nga ang dumarating: at pagka ako'y naghihintay ng liwanag ay kadiliman ang dumarating.
I expected good things, but evil things have come to me. I stood ready for light, yet darkness burst forth.
27 Ang aking puso'y nababagabag at walang pahinga; mga araw ng kapighatian ay dumating sa akin.
My insides have seethed, without any rest, for the days of affliction have prevented it.
28 Ako'y yumayaong tumatangis na walang araw; ako'y tumatayo sa kapulungan at humihinging tulong.
I went forth mourning, without anger, and rising up, I cried out in confusion.
29 Ako'y kapatid ng mga chakal, at mga kasama ng mga avestruz.
I was the brother of snakes, and the companion of ostriches.
30 Ang aking balat ay maitim, at natutuklap, at ang aking mga buto ay nagpapaltos.
My skin has become blackened over me, and my bones have dried up because of the heat.
31 Kaya't ang aking alpa ay naging panangis, at ang aking flauta ay naging tinig ng umiiyak.
My harp has been turned into mourning, and my pipes have been turned into a voice of weeping.
