Job 3
1 Pagkatapos nito'y ibinuka ni Job ang kaniyang bibig at sinumpa ang kaniyang kaarawan.
Потом отвори уста своја Јов и стаде клети дан свој.
2 At si Job ay sumagot, at nagsabi,
И проговоривши Јов рече:
3 Maparam nawa ang kaarawan ng kapanganakan sa akin, at ang gabi na nagsabi, may lalaking ipinaglihi.
Не било дана у који се родих, и ноћи у којој рекоше: Роди се детић!
4 Magdilim nawa ang kaarawang yaon; huwag nawang pansinin ng Dios mula sa itaas, ni silangan man ng liwanag.
Био тај дан тама, не гледао га Бог озго, и не осветљавала га светлост!
5 Ang dilim at ang salimuot na kadiliman ang siyang mangagari niyaon; pag-ulapan nawa yaon; Pangilabutin nawa yaon ng lahat na nagpapadilim sa araw.
Мрак га запрзнио и сен смртни, облак га обастирао, био страшан као најгори дани!
6 Suma gabing yaon nawa ang pagsasalimuot ng kadiliman: huwag nawang kagalakan sa mga araw ng sangtaon; huwag nawang mapasok sa bilang ng mga buwan.
Ноћ ону освојила тама, не радовала се међу данима годишњим, не бројала се у месеце!
7 Narito, mapagisa ang gabing yaon; huwag nawang datnan yaon ng masayang tinig.
Гле, ноћ она била пуста, певања не било у њој!
8 Sumpain nawa yaong nanganunumpa sa araw, ng nangamimihasang gumalaw sa buwaya.
Клели је који куну дане, који су готови пробудити крокодила!
9 Mangagdilim nawa ang mga bituin ng pagtatakip-silim niyaon: maghintay nawa ng liwanag, nguni't huwag magkaroon: ni huwag mamalas ang mga bukang liwayway ng umaga:
Потамнеле звезде у сумрачје њено, чекала видело и не дочекала га, и не видела зори трепавица;
10 Sapagka't hindi tinakpan ang mga pinto ng bahay-bata ng aking ina, o ikinubli man ang kabagabagan sa aking mga mata.
Што ми није затворила врата од утробе и није сакрила муку од мојих очију.
11 Bakit hindi pa ako namatay mula sa bahay-bata? Bakit di pa napatid ang aking hininga nang ipanganak ako ng aking ina?
Зашто не умрех у утроби? Не издахнух излазећи из утробе?
12 Bakit tinanggap ako ng mga tuhod? O bakit ng mga suso, na aking sususuhin?
Зашто ме прихватише кољена? Зашто сисе, да сем?
13 Sapagka't ngayon ay nahihiga sana ako at natatahimik; ako sana'y nakakatulog; na napapahinga ako:
Јер бих сада лежао и почивао; спавао бих, и био бих миран,
14 Na kasama ng mga hari at ng mga kasangguni sa lupa, na nagsisigawa ng mga dakong ilang sa ganang kanila;
С царевима и саветницима земаљским, који зидаше себи пустолине,
15 O ng mga pangulo na nangagkaroon ng ginto, na pumuno sa kanilang bahay ng pilak:
Или с кнезовима, који имаше злата, и куће своје пунише сребра.
16 O gaya sana ng nalagas na nakatago, na hindi nabuhay; gaya sana ng sanggol na kailan man ay hindi nakakita ng liwanag.
Или зашто не бих као недоношче сакривено, као дете које не угледа видела?
17 Doo'y naglilikat ang masama sa pagbagabag; at doo'y nagpapahinga ang pagod.
Онде безбожници престају досађивати, и онде почивају изнемогли,
18 Doo'y ang mga bihag ay nangagpapahingang magkakasama; hindi nila naririnig ang tinig ng nagpapaatag.
И сужњи се одмарају и не чују глас настојников.
19 Ang mababa at ang mataas ay nangaroon; at ang alipin ay laya sa kaniyang panginoon.
Мали и велики онде је, и роб слободан од свог господара.
20 Bakit binibigyan ng liwanag ang nasa karalitaan, at ng buhay ang kaluluwang nasa kahirapan;
Зашто се даје видело невољнику и живот онима који су тужног срца,
21 Na naghihintay ng kamatayan, nguni't hindi dumarating; at hinahangad ng higit kaysa mga kayamanang nakatago;
Који чекају смрт а ње нема, и траже је већма него закопано благо,
22 Na nagagalak ng di kawasa, at nangasasayahan, pagka nasumpungan ang libingan?
Који играју од радости и веселе се кад нађу гроб?
23 Bakit binibigyan ng liwanag ang tao na kinalilingiran ng lakad, at ang kinulong ng Dios?
Човеку, коме је пут сакривен и ког је Бог затворио одсвуда?
24 Sapagka't nagbubuntong hininga ako bago ako kumain, at ang aking mga angal ay bumubugsong parang tubig.
Јер пре јела мог долази уздах мој, и као вода разлива се јаук мој.
25 Sapagka't ang bagay na aking kinatatakutan ay dumarating sa akin, at ang aking pinangingilabutan ay dumarating sa akin.
Јер чега се бојах дође на мене, и чега се страшах задеси ме.
26 Hindi ako tiwasay, ni ako man ay tahimik, ni ako man ay napapahinga; kundi kabagabagan ang dumarating.
Не почивах нити имах мира нити се одмарах, и опет дође страхота.
