Job 3
1 Pagkatapos nito'y ibinuka ni Job ang kaniyang bibig at sinumpa ang kaniyang kaarawan.
斯て後ヨブ口を啓きて自己の日を詛へり
2 At si Job ay sumagot, at nagsabi,
ヨブすなはち言詞を出して云く
3 Maparam nawa ang kaarawan ng kapanganakan sa akin, at ang gabi na nagsabi, may lalaking ipinaglihi.
我が生れし日亡びうせよ 男子胎にやどれりと言し夜も亦然あれ
4 Magdilim nawa ang kaarawang yaon; huwag nawang pansinin ng Dios mula sa itaas, ni silangan man ng liwanag.
その日は暗くなれ 神上よりこれを顧みたまはざれ 光これを照す勿れ
5 Ang dilim at ang salimuot na kadiliman ang siyang mangagari niyaon; pag-ulapan nawa yaon; Pangilabutin nawa yaon ng lahat na nagpapadilim sa araw.
暗闇および死蔭これを取りもどせ 雲これが上をおほえ 日を暗くする者これを懼しめよ
6 Suma gabing yaon nawa ang pagsasalimuot ng kadiliman: huwag nawang kagalakan sa mga araw ng sangtaon; huwag nawang mapasok sa bilang ng mga buwan.
その夜は黒暗の執ふる所となれ 年の日の中に加はらざれ 月の數に入ざれ
7 Narito, mapagisa ang gabing yaon; huwag nawang datnan yaon ng masayang tinig.
その夜は孕むこと有ざれ 歡喜の聲その中に興らざれ
8 Sumpain nawa yaong nanganunumpa sa araw, ng nangamimihasang gumalaw sa buwaya.
日を詛ふ者レビヤタンを激發すに巧なる者これを詛へ
9 Mangagdilim nawa ang mga bituin ng pagtatakip-silim niyaon: maghintay nawa ng liwanag, nguni't huwag magkaroon: ni huwag mamalas ang mga bukang liwayway ng umaga:
その夜の晨星は暗かれ その夜には光明を望むも得ざらしめ 又東雲の眼蓋を見ざらしめよ
10 Sapagka't hindi tinakpan ang mga pinto ng bahay-bata ng aking ina, o ikinubli man ang kabagabagan sa aking mga mata.
是は我母の胎の戸を闔ずまた我目に憂を見ること無らしめざりしによる
11 Bakit hindi pa ako namatay mula sa bahay-bata? Bakit di pa napatid ang aking hininga nang ipanganak ako ng aking ina?
何とて我は胎より死て出ざりしや 何とて胎より出し時に氣息たえざりしや
12 Bakit tinanggap ako ng mga tuhod? O bakit ng mga suso, na aking sususuhin?
如何なれば膝ありてわれを接しや 如何なれば乳房ありてわれを養ひしや
13 Sapagka't ngayon ay nahihiga sana ako at natatahimik; ako sana'y nakakatulog; na napapahinga ako:
否らずば今は我偃して安んじかつ眠らん 然ばこの身やすらひをり
14 Na kasama ng mga hari at ng mga kasangguni sa lupa, na nagsisigawa ng mga dakong ilang sa ganang kanila;
かの荒墟を自己のために築きたりし世の君等臣等と偕にあり
15 O ng mga pangulo na nangagkaroon ng ginto, na pumuno sa kanilang bahay ng pilak:
かの黄金を有ち白銀を家に充したりし牧伯等と偕にあらん
16 O gaya sana ng nalagas na nakatago, na hindi nabuhay; gaya sana ng sanggol na kailan man ay hindi nakakita ng liwanag.
又人しれず墮る胎兒のごとくにして世を出ず また光を見ざる赤子のごとくならん
17 Doo'y naglilikat ang masama sa pagbagabag; at doo'y nagpapahinga ang pagod.
彼處にては惡き者 虐遇を息め倦憊たる者安息を得
18 Doo'y ang mga bihag ay nangagpapahingang magkakasama; hindi nila naririnig ang tinig ng nagpapaatag.
彼處にては俘囚人みな共に安然に居りて驅使者の聲を聞ず
19 Ang mababa at ang mataas ay nangaroon; at ang alipin ay laya sa kaniyang panginoon.
小き者も大なる者も同じく彼處にあり僕も主の手を離る
20 Bakit binibigyan ng liwanag ang nasa karalitaan, at ng buhay ang kaluluwang nasa kahirapan;
如何なれば艱難にをる者に光を賜ひ 心苦しむ者に生命をたまひしや
21 Na naghihintay ng kamatayan, nguni't hindi dumarating; at hinahangad ng higit kaysa mga kayamanang nakatago;
斯る者は死を望むなれどもきたらず これをもとむるは藏れたる寳を掘るよりも甚だし
22 Na nagagalak ng di kawasa, at nangasasayahan, pagka nasumpungan ang libingan?
もし墳墓を尋ねて獲ば大に喜こび樂しむなり
23 Bakit binibigyan ng liwanag ang tao na kinalilingiran ng lakad, at ang kinulong ng Dios?
その道かくれ神に取籠られをる人に如何なれば光明を賜ふや
24 Sapagka't nagbubuntong hininga ako bago ako kumain, at ang aking mga angal ay bumubugsong parang tubig.
わが歎息はわが食物に代り我呻吟は水の流れそそぐに似たり
25 Sapagka't ang bagay na aking kinatatakutan ay dumarating sa akin, at ang aking pinangingilabutan ay dumarating sa akin.
我が戰慄き懼れし者我に臨み我が怖懼れたる者この身に及べり
26 Hindi ako tiwasay, ni ako man ay tahimik, ni ako man ay napapahinga; kundi kabagabagan ang dumarating.
我は安然ならず穩ならず安息を得ず唯艱難のみきたる
