Job 3
1 Pagkatapos nito'y ibinuka ni Job ang kaniyang bibig at sinumpa ang kaniyang kaarawan.
After this Job opened his mouth, and cursed his day.
2 At si Job ay sumagot, at nagsabi,
And Job spoke, and said,
3 Maparam nawa ang kaarawan ng kapanganakan sa akin, at ang gabi na nagsabi, may lalaking ipinaglihi.
Let the day perish when I was born, and the night in which it was said, There is a man child conceived.
4 Magdilim nawa ang kaarawang yaon; huwag nawang pansinin ng Dios mula sa itaas, ni silangan man ng liwanag.
Let that day be darkness; let not God regard it from above, neither let the light shine upon it.
5 Ang dilim at ang salimuot na kadiliman ang siyang mangagari niyaon; pag-ulapan nawa yaon; Pangilabutin nawa yaon ng lahat na nagpapadilim sa araw.
Let darkness and the shadow of death stain it; let a cloud dwell upon it; let the blackness of the day terrify it.
6 Suma gabing yaon nawa ang pagsasalimuot ng kadiliman: huwag nawang kagalakan sa mga araw ng sangtaon; huwag nawang mapasok sa bilang ng mga buwan.
As for that night, let darkness seize upon it; let it not be joined to the days of the year, let it not come into the number of the months.
7 Narito, mapagisa ang gabing yaon; huwag nawang datnan yaon ng masayang tinig.
Lo, let that night be solitary, let no joyful voice come in it.
8 Sumpain nawa yaong nanganunumpa sa araw, ng nangamimihasang gumalaw sa buwaya.
Let them curse it that curse the day, who are ready to raise up their mourning.
9 Mangagdilim nawa ang mga bituin ng pagtatakip-silim niyaon: maghintay nawa ng liwanag, nguni't huwag magkaroon: ni huwag mamalas ang mga bukang liwayway ng umaga:
Let the stars of its twilight be dark; let it look for light, but have none; neither let it see the dawning of the day:
10 Sapagka't hindi tinakpan ang mga pinto ng bahay-bata ng aking ina, o ikinubli man ang kabagabagan sa aking mga mata.
Because it shut not up the doors of my mother’s womb, nor hid sorrow from my eyes.
11 Bakit hindi pa ako namatay mula sa bahay-bata? Bakit di pa napatid ang aking hininga nang ipanganak ako ng aking ina?
Why died I not from the womb? why did I not give up the ghost when I came out of the womb?
12 Bakit tinanggap ako ng mga tuhod? O bakit ng mga suso, na aking sususuhin?
Why did the knees receive me? or why the breasts that I should be nursed?
13 Sapagka't ngayon ay nahihiga sana ako at natatahimik; ako sana'y nakakatulog; na napapahinga ako:
For now should I have lain still and been quiet, I should have slept: then had I been at rest,
14 Na kasama ng mga hari at ng mga kasangguni sa lupa, na nagsisigawa ng mga dakong ilang sa ganang kanila;
With kings and counsellors of the earth, who built desolate places for themselves;
15 O ng mga pangulo na nangagkaroon ng ginto, na pumuno sa kanilang bahay ng pilak:
Or with princes that had gold, who filled their houses with silver:
16 O gaya sana ng nalagas na nakatago, na hindi nabuhay; gaya sana ng sanggol na kailan man ay hindi nakakita ng liwanag.
Or as an hidden untimely birth I had not been; as infants which never saw light.
17 Doo'y naglilikat ang masama sa pagbagabag; at doo'y nagpapahinga ang pagod.
There the wicked cease from troubling; and there the weary are at rest.
18 Doo'y ang mga bihag ay nangagpapahingang magkakasama; hindi nila naririnig ang tinig ng nagpapaatag.
There the prisoners rest together; they hear not the voice of the oppressor.
19 Ang mababa at ang mataas ay nangaroon; at ang alipin ay laya sa kaniyang panginoon.
The small and great are there; and the servant is free from his master.
20 Bakit binibigyan ng liwanag ang nasa karalitaan, at ng buhay ang kaluluwang nasa kahirapan;
Why is light given to him that is in misery, and life to the bitter in soul;
21 Na naghihintay ng kamatayan, nguni't hindi dumarating; at hinahangad ng higit kaysa mga kayamanang nakatago;
Who long for death, but it cometh not; and dig for it more than for hid treasures;
22 Na nagagalak ng di kawasa, at nangasasayahan, pagka nasumpungan ang libingan?
Who rejoice exceedingly, and are glad, when they can find the grave?
23 Bakit binibigyan ng liwanag ang tao na kinalilingiran ng lakad, at ang kinulong ng Dios?
Why is light given to a man whose way is hid, and whom God hath hedged in?
24 Sapagka't nagbubuntong hininga ako bago ako kumain, at ang aking mga angal ay bumubugsong parang tubig.
For my sighing cometh before I eat, and my roarings are poured out like the waters.
25 Sapagka't ang bagay na aking kinatatakutan ay dumarating sa akin, at ang aking pinangingilabutan ay dumarating sa akin.
For the thing which I greatly feared hath come upon me, and that which I feared hath come to me.
26 Hindi ako tiwasay, ni ako man ay tahimik, ni ako man ay napapahinga; kundi kabagabagan ang dumarating.
I was not in safety, neither had I rest, neither was I quiet; yet trouble came.
