Job 3

1 Pagkatapos nito'y ibinuka ni Job ang kaniyang bibig at sinumpa ang kaniyang kaarawan.

After this Job opened his mouth, and cursed his day,

2 At si Job ay sumagot, at nagsabi,

And he said:

3 Maparam nawa ang kaarawan ng kapanganakan sa akin, at ang gabi na nagsabi, may lalaking ipinaglihi.

Let the day perish wherein I was born, and the night in which it was said: A man child is conceived.

4 Magdilim nawa ang kaarawang yaon; huwag nawang pansinin ng Dios mula sa itaas, ni silangan man ng liwanag.

Let that day be turned into darkness, let not God regard it from above, and let not the light shine upon it.

5 Ang dilim at ang salimuot na kadiliman ang siyang mangagari niyaon; pag-ulapan nawa yaon; Pangilabutin nawa yaon ng lahat na nagpapadilim sa araw.

Let darkness, and the shadow of death cover it, let a mist overspread it, and let it be wrapped up in bitterness.

6 Suma gabing yaon nawa ang pagsasalimuot ng kadiliman: huwag nawang kagalakan sa mga araw ng sangtaon; huwag nawang mapasok sa bilang ng mga buwan.

Let a darksome whirlwind seize upon that night, let it not be counted in the days of the year, nor numbered in the months.

7 Narito, mapagisa ang gabing yaon; huwag nawang datnan yaon ng masayang tinig.

Let that night be solitary, and not worthy of praise.

8 Sumpain nawa yaong nanganunumpa sa araw, ng nangamimihasang gumalaw sa buwaya.

Let them curse it who curse the day. who are ready to raise up a leviathan:

9 Mangagdilim nawa ang mga bituin ng pagtatakip-silim niyaon: maghintay nawa ng liwanag, nguni't huwag magkaroon: ni huwag mamalas ang mga bukang liwayway ng umaga:

Let the stars be darkened with the mist thereof: let it expect light and not see it, nor the rising of the dawning of the day:

10 Sapagka't hindi tinakpan ang mga pinto ng bahay-bata ng aking ina, o ikinubli man ang kabagabagan sa aking mga mata.

Because it shut not up the doors of the womb that bore me, nor took away evils from my eyes.

11 Bakit hindi pa ako namatay mula sa bahay-bata? Bakit di pa napatid ang aking hininga nang ipanganak ako ng aking ina?

Why did I not die in the womb, why did I not perish when I came out of the belly?

12 Bakit tinanggap ako ng mga tuhod? O bakit ng mga suso, na aking sususuhin?

Why received upon the knees? why suckled at the breasts?

13 Sapagka't ngayon ay nahihiga sana ako at natatahimik; ako sana'y nakakatulog; na napapahinga ako:

For now I should have been asleep and still, and should have rest in my sleep.

14 Na kasama ng mga hari at ng mga kasangguni sa lupa, na nagsisigawa ng mga dakong ilang sa ganang kanila;

With kings and consuls of the earth, who build themselves solitudes:

15 O ng mga pangulo na nangagkaroon ng ginto, na pumuno sa kanilang bahay ng pilak:

Or with princes, that possess gold, and All their houses with silver:

16 O gaya sana ng nalagas na nakatago, na hindi nabuhay; gaya sana ng sanggol na kailan man ay hindi nakakita ng liwanag.

Or as a hidden untimely birth I should not be, or as they that being conceived have not seen the light.

17 Doo'y naglilikat ang masama sa pagbagabag; at doo'y nagpapahinga ang pagod.

There the wicked cease from tumult, and there the wearied in strength are at rest.

18 Doo'y ang mga bihag ay nangagpapahingang magkakasama; hindi nila naririnig ang tinig ng nagpapaatag.

And they sometime bound together without disquiet, have not heard the voice of the oppressor.

19 Ang mababa at ang mataas ay nangaroon; at ang alipin ay laya sa kaniyang panginoon.

The small and great are there, and the servant is free from his master.

20 Bakit binibigyan ng liwanag ang nasa karalitaan, at ng buhay ang kaluluwang nasa kahirapan;

Why is light given to him that is in misery, and life to them that are in bitterness of soul?

21 Na naghihintay ng kamatayan, nguni't hindi dumarating; at hinahangad ng higit kaysa mga kayamanang nakatago;

That look for death, and it cometh not, as they that dig for a treasure:

22 Na nagagalak ng di kawasa, at nangasasayahan, pagka nasumpungan ang libingan?

And they rejoice exceedingly when they have found the grave.

23 Bakit binibigyan ng liwanag ang tao na kinalilingiran ng lakad, at ang kinulong ng Dios?

To a man whose way is hidden, and God hath surrounded him with darkness?

24 Sapagka't nagbubuntong hininga ako bago ako kumain, at ang aking mga angal ay bumubugsong parang tubig.

Before I eat I sigh: and as overflowing waters, so is my roaring:

25 Sapagka't ang bagay na aking kinatatakutan ay dumarating sa akin, at ang aking pinangingilabutan ay dumarating sa akin.

For the fear which I feared hath come upon me: and that which I was afraid of, hath befallen me.

26 Hindi ako tiwasay, ni ako man ay tahimik, ni ako man ay napapahinga; kundi kabagabagan ang dumarating.

Have I not dissembled? have I not kept silence? have I not been quiet? and indignation is come upon me.