Job 3

1 Pagkatapos nito'y ibinuka ni Job ang kaniyang bibig at sinumpa ang kaniyang kaarawan.

After this Job opened his mouth, and cursed his day,

2 At si Job ay sumagot, at nagsabi,

saying,

3 Maparam nawa ang kaarawan ng kapanganakan sa akin, at ang gabi na nagsabi, may lalaking ipinaglihi.

Let the day perish in which I was born, and that night in which they said, Behold a boy!

4 Magdilim nawa ang kaarawang yaon; huwag nawang pansinin ng Dios mula sa itaas, ni silangan man ng liwanag.

Let that night be darkness, and let not the Lord regard it from above, neither let light come upon it.

5 Ang dilim at ang salimuot na kadiliman ang siyang mangagari niyaon; pag-ulapan nawa yaon; Pangilabutin nawa yaon ng lahat na nagpapadilim sa araw.

But let darkness and the shadow of death seize it; let blackness come upon it;

6 Suma gabing yaon nawa ang pagsasalimuot ng kadiliman: huwag nawang kagalakan sa mga araw ng sangtaon; huwag nawang mapasok sa bilang ng mga buwan.

let that day and night be cursed, let darkness carry them away; let it not come into the days of the year, neither let it be numbered with the days of the months.

7 Narito, mapagisa ang gabing yaon; huwag nawang datnan yaon ng masayang tinig.

But let that night be pain, and let not mirth come upon it, nor joy.

8 Sumpain nawa yaong nanganunumpa sa araw, ng nangamimihasang gumalaw sa buwaya.

But let him that curses that day curse it, [even] he that is ready to attack the great whale.

9 Mangagdilim nawa ang mga bituin ng pagtatakip-silim niyaon: maghintay nawa ng liwanag, nguni't huwag magkaroon: ni huwag mamalas ang mga bukang liwayway ng umaga:

Let the stars of that night be darkened; let it remain [dark], and not come into light; and let it not see the morning star arise:

10 Sapagka't hindi tinakpan ang mga pinto ng bahay-bata ng aking ina, o ikinubli man ang kabagabagan sa aking mga mata.

because it shut not up the gates of my mother's womb, for [so] it would have removed sorrow from my eyes.

11 Bakit hindi pa ako namatay mula sa bahay-bata? Bakit di pa napatid ang aking hininga nang ipanganak ako ng aking ina?

For why died I not in the belly? and [why] did I not come forth from the womb and die immediately?

12 Bakit tinanggap ako ng mga tuhod? O bakit ng mga suso, na aking sususuhin?

and why did the knees support me? and why did I suck the breasts?

13 Sapagka't ngayon ay nahihiga sana ako at natatahimik; ako sana'y nakakatulog; na napapahinga ako:

Now I should have lain down and been quiet, I should have slept and been at rest,

14 Na kasama ng mga hari at ng mga kasangguni sa lupa, na nagsisigawa ng mga dakong ilang sa ganang kanila;

with kings [and] councillors of the earth, who gloried in [their] swords;

15 O ng mga pangulo na nangagkaroon ng ginto, na pumuno sa kanilang bahay ng pilak:

or with rulers, whose gold was abundant, who filled their houses with silver:

16 O gaya sana ng nalagas na nakatago, na hindi nabuhay; gaya sana ng sanggol na kailan man ay hindi nakakita ng liwanag.

or [I should have been] as an untimely birth proceeding from his mother's womb, or as infants who never saw light.

17 Doo'y naglilikat ang masama sa pagbagabag; at doo'y nagpapahinga ang pagod.

There the ungodly have burnt out the fury of rage; there the wearied in body rest.

18 Doo'y ang mga bihag ay nangagpapahingang magkakasama; hindi nila naririnig ang tinig ng nagpapaatag.

And the men of old time have together ceased to hear the exactor's voice.

19 Ang mababa at ang mataas ay nangaroon; at ang alipin ay laya sa kaniyang panginoon.

The small and great are there, and the servant that feared his lord.

20 Bakit binibigyan ng liwanag ang nasa karalitaan, at ng buhay ang kaluluwang nasa kahirapan;

For why is light given to those who are in bitterness, and life to those souls which are in griefs?

21 Na naghihintay ng kamatayan, nguni't hindi dumarating; at hinahangad ng higit kaysa mga kayamanang nakatago;

who desire death, and obtain it not, digging [for it] as [for] treasures;

22 Na nagagalak ng di kawasa, at nangasasayahan, pagka nasumpungan ang libingan?

and would be very joyful if they should gain it?

23 Bakit binibigyan ng liwanag ang tao na kinalilingiran ng lakad, at ang kinulong ng Dios?

Death [is] rest to [such] a man, for God has hedged him in.

24 Sapagka't nagbubuntong hininga ako bago ako kumain, at ang aking mga angal ay bumubugsong parang tubig.

For my groaning comes before my food, and I weep being beset with terror.

25 Sapagka't ang bagay na aking kinatatakutan ay dumarating sa akin, at ang aking pinangingilabutan ay dumarating sa akin.

For the terror of which I meditated has come upon me, and that which I had feared has befallen me.

26 Hindi ako tiwasay, ni ako man ay tahimik, ni ako man ay napapahinga; kundi kabagabagan ang dumarating.

I was not at peace, nor quiet, nor had I rest; yet wrath came upon me.