Job 29

1 At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi,

Entonces Job respondió:

2 Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios;

Ojalá volviera a ser como en meses pasados, como en los días cuando ʼElohim me vigilaba,

3 Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo at sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman;

cuando su lámpara estaba sobre mi cabeza y a su luz yo caminaba en la oscuridad,

4 Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda;

aquellos días de mi vigor cuando la amistad íntima de ʼElohim velaba sobre mi vivienda,

5 Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, at ang aking mga anak ay nangasa palibot ko;

cuando ʼEL-Shadday aún estaba conmigo, y mis hijos alrededor de mí,

6 Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis!

cuando mis pasos eran lavados con mantequilla y la roca me derramaba ríos de aceite,

7 Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan,

cuando iba a la puerta de la ciudad y en la plaza preparaba mi asiento.

8 Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, at ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo:

Los jóvenes me veían y se escondían. Los ancianos se levantaban y permanecían en pie.

9 Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, at inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig;

Los magistrados detenían sus palabras y ponían la mano sobre sus bocas.

10 Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, at ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig.

La voz de los nobles enmudecía y su lengua se les pegaba al paladar.

11 Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; at pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin:

Los oídos que me escuchaban me llamaban bienaventurado, y los ojos que me miraban daban testimonio a mi favor.

12 Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya.

Porque yo libraba al pobre que clamaba y al huérfano que no tenía ayudador.

13 Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: at aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao.

La bendición del que iba a perecer caía sobre mí, y daba alegría al corazón de la viuda.

14 Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema.

Me vestía de rectitud y con ella me cubría. Mi justicia era como un manto y un turbante.

15 Ako'y naging mga mata sa bulag, at naging mga paa ako sa pilay.

Yo era ojos para el ciego y pies para el cojo.

16 Ako'y naging ama sa mapagkailangan; at ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat.

Era padre de los menesterosos. Me informaba con diligencia de la causa que no entendía.

17 At aking binali ang mga pangil ng liko, at inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin.

Rompía las quijadas del perverso y de sus dientes arrancaba la presa.

18 Nang magkagayo'y sinabi ko, mamamatay ako sa aking pugad, at aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin:

Me decía: En mi nido moriré, y como la arena multiplicaré mis días.

19 Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:

Mi raíz se extendía hacia las aguas, y el rocío pernoctaba en mi ramaje.

20 Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, at ang aking busog ay nababago sa aking kamay.

Mi honra se renovaba en mí, y mi arco se fortalecía en mi mano.

21 Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, at nagsisitahimik sa aking payo.

Me escuchaban, esperaban y guardaban silencio ante mi consejo.

22 Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; at ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila.

Después de mi palabra no replicaban. Mi razón destilaba sobre ellos.

23 At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.

La esperaban como a la lluvia temprana, y abrían su boca como a la lluvia tardía.

24 Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak.

Si me reía con ellos, no lo creían, y no tenían en menos la luz de mi semblante.

25 Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, at tumatahang gaya ng hari sa hukbo, gaya ng nangaaliw sa nananangis.

Yo les escogía el camino, y me sentaba entre ellos como su jefe. Yo vivía como un rey en medio de su tropa, como el que consuela a los que están de duelo.