Job 29
1 At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi,
Job siguió hablando.
2 Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios;
“¡Ojalá volviera a los viejos tiempos en que Dios me cuidaba!
3 Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo at sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman;
Su luz brillaba sobre mí y alumbraba mi camino en la oscuridad.
4 Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda;
Cuando era joven y fuerte, Dios era mi amigo y me hablaba en mi casa.
5 Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, at ang aking mga anak ay nangasa palibot ko;
El Todopoderoso seguía conmigo y estaba rodeado de mis hijos.
6 Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis!
Mis rebaños producían mucha leche, y el aceite fluía libremente de mis prensas de aceitunas.
7 Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan,
Salí a la puerta de la ciudad y me senté en la plaza pública.
8 Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, at ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo:
Los jóvenes me veían y se apartaban del camino; los ancianos me defendían.
9 Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, at inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig;
Los dirigentes guardaron silencio y se taparon la boca con las manos.
10 Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, at ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig.
Las voces de los funcionarios se acallaron; se callaron en mi presencia.
11 Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; at pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin:
“Todos los que me escuchaban me alababan; los que me veían me elogiaban,
12 Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya.
porque daba a los pobres que me llamaban y a los huérfanos que no tenían quien los ayudara.
13 Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: at aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao.
Los que estaban a punto de morir me bendijeron; hice cantar de alegría a la viuda.
14 Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema.
Siendo sincero y actuando correctamente eran lo que yo llevaba como ropa.
15 Ako'y naging mga mata sa bulag, at naging mga paa ako sa pilay.
Fui como los ojos para los ciegos y los pies para los cojos.
16 Ako'y naging ama sa mapagkailangan; at ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat.
Fui como un padre para los pobres, y defendí los derechos de los extranjeros.
17 At aking binali ang mga pangil ng liko, at inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin.
Rompí la mandíbula de los malvados y les hice soltar su presa de los dientes.
18 Nang magkagayo'y sinabi ko, mamamatay ako sa aking pugad, at aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin:
Pensé que moriría en casa, después de muchos años.
19 Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:
Como un árbol, mis raíces se extienden hasta el agua; el rocío se posa en mis ramas durante la noche.
20 Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, at ang aking busog ay nababago sa aking kamay.
Siempre se me concedían nuevos honores; mi fuerza se renovaba como un arco infalible.
21 Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, at nagsisitahimik sa aking payo.
“La gente escuchaba atentamente lo que yo decía; se callaba al escuchar mis consejos.
22 Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; at ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila.
Una vez que yo hablaba, no tenían nada más que decir; lo que yo decía era suficiente.
23 At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.
Me esperaban como quien espera la lluvia, con la boca abierta por la lluvia de primavera.
24 Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak.
Cuando les sonreía, apenas podían creerlo; mi aprobación significaba todo el mundo para ellos.
25 Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, at tumatahang gaya ng hari sa hukbo, gaya ng nangaaliw sa nananangis.
Decidí el camino a seguir como su líder, viviendo como un rey entre sus soldados, y cuando estaban tristes los consolaba”.
