Job 29
1 At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi,
E proseguiu Job em proferir o seu dito, e disse:
2 Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios;
Ah! quem me dera ser como eu fui nos mezes passados! como nos dias em que Deus me guardava!
3 Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo at sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman;
Quando fazia resplandecer a sua candeia sobre a minha cabeça e quando eu pela sua luz caminhava pelas trevas:
4 Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda;
Como era nos dias da minha mocidade, quando o segredo de Deus estava sobre a minha tenda:
5 Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, at ang aking mga anak ay nangasa palibot ko;
Quando o Todo-poderoso ainda estava comigo, e os meus meninos em redor de mim.
6 Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis!
Quando lavava os meus passos na manteiga, e da rocha me corriam ribeiros de azeite:
7 Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan,
Quando sahia a porta pela cidade, e na praça fazia preparar a minha cadeira:
8 Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, at ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo:
Os moços me viam, e se escondiam, e até os edosos se levantavam e se punham em pé:
9 Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, at inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig;
Os principes continham as suas palavras, e punham a mão sobre a sua bocca:
10 Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, at ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig.
A voz dos chefes se escondia: e a sua lingua se pegava ao seu paladar:
11 Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; at pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin:
Ouvindo-me algum ouvido, me tinha por bemaventurado: vendo-me algum olho, dava testemunho de mim;
12 Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya.
Porque eu livrava o miseravel, que clamava: como tambem o orfão que não tinha quem o soccoresse.
13 Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: at aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao.
A benção do que ia perecendo vinha sobre mim, e eu fazia que jubilasse o coração da viuva.
14 Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema.
Vestia-me da justiça: e ella me servia de vestido: como manto e diadema era o meu juizo.
15 Ako'y naging mga mata sa bulag, at naging mga paa ako sa pilay.
Eu fui o olho do cego, como tambem os pés do coxo:
16 Ako'y naging ama sa mapagkailangan; at ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat.
Aos necessitados era pae, e as causas de que eu não tinha conhecimento inquiria com diligencia;
17 At aking binali ang mga pangil ng liko, at inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin.
E quebrava os queixaes do perverso, e dos seus dentes tirava a preza.
18 Nang magkagayo'y sinabi ko, mamamatay ako sa aking pugad, at aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin:
E dizia: No meu ninho expirarei, e multiplicarei os meus dias como a areia.
19 Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:
A minha raiz se estendia junto ás aguas, e o orvalho fazia assento sobre os meus ramos;
20 Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, at ang aking busog ay nababago sa aking kamay.
A minha honra se renovava em mim, e o meu arco se reforçava na minha mão.
21 Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, at nagsisitahimik sa aking payo.
Ouvindo-me esperavam, e em silencio attendiam ao meu conselho.
22 Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; at ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila.
Acabada a minha palavra, não replicavam, e minhas razões distillavam sobre elles;
23 At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.
Porque me esperavam, como a chuva; e abriam a sua bocca, como a chuva tardia
24 Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak.
Se me ria para elles, não o criam, e não faziam abater a luz do meu rosto;
25 Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, at tumatahang gaya ng hari sa hukbo, gaya ng nangaaliw sa nananangis.
Eu escolhia o seu caminho, assentava-me como chefe, e habitava como rei entre as tropas: como aquelle que consola os que pranteiam.
