Job 29
1 At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi,
Addidit quoque Iob, assumens parabolam suam, et dixit:
2 Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios;
Quis mihi tribuat, ut sim iuxta menses pristinos secundum dies, quibus Deus custodiebat me?
3 Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo at sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman;
Quando splendebat lucerna eius super caput meum, et ad lumen eius ambulabam in tenebris?
4 Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda;
Sicut fui in diebus adolescentiæ meæ, quando secreto Deus erat in tabernaculo meo?
5 Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, at ang aking mga anak ay nangasa palibot ko;
Quando erat Omnipotens mecum: et in circuitu meo pueri mei?
6 Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis!
Quando lavabam pedes meos butyro, et petra fundebat mihi rivos olei?
7 Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan,
Quando procedebam ad portam civitatis, et in platea parabant cathedram mihi?
8 Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, at ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo:
Videbant me iuvenes, et abscondebantur: et senes assurgentes stabant.
9 Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, at inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig;
Principes cessabant loqui, et digitum superponebant ori suo.
10 Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, at ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig.
Vocem suam cohibebant duces, et lingua eorum gutturi suo adhærebat.
11 Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; at pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin:
Auris audiens beatificabat me, et oculus videns testimonium reddebat mihi.
12 Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya.
Eo quod liberassem pauperem vociferantem, et pupillum, cui non esset adiutor.
13 Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: at aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao.
Benedictio perituri super me veniebat, et cor viduæ consolatus sum.
14 Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema.
Iustitia indutus sum: et vestivi me, sicut vestimento et diademate, iudicio meo.
15 Ako'y naging mga mata sa bulag, at naging mga paa ako sa pilay.
Oculus fui cæco, et pes claudo.
16 Ako'y naging ama sa mapagkailangan; at ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat.
Pater eram pauperum: et causam quam nesciebam, diligentissime investigabam.
17 At aking binali ang mga pangil ng liko, at inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin.
Conterebam molas iniqui, et de dentibus illius auferebam prædam.
18 Nang magkagayo'y sinabi ko, mamamatay ako sa aking pugad, at aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin:
Dicebamque: In nidulo meo moriar, et sicut palma multiplicabo dies.
19 Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:
Radix mea aperta est secus aquas, et ros morabitur in messione mea.
20 Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, at ang aking busog ay nababago sa aking kamay.
Gloria mea semper innovabitur, et arcus meus in manu mea instaurabitur.
21 Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, at nagsisitahimik sa aking payo.
Qui me audiebant, expectabant sententiam, et intenti tacebant ad consilium meum.
22 Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; at ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila.
Verbis meis addere nihil audebant, et super illos stillabat eloquium meum.
23 At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.
Expectabant me sicut pluviam, et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum.
24 Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak.
Siquando ridebam ad eos, non credebant, et lux vultus mei non cadebat in terram.
25 Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, at tumatahang gaya ng hari sa hukbo, gaya ng nangaaliw sa nananangis.
Si voluissem ire ad eos, sedebam primus: cumque sederem quasi rex, circumstante exercitu, eram tamen mœrentium consolator.
