Job 29
1 At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi,
Job also added, taking up his parable, and said:
2 Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios;
Who will grant me, that I might be according to the months past, according to the days in which God kept me?
3 Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo at sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman;
When his lamp shined over my head, and I walked by his light in darkness?
4 Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda;
As I was in the days of my youth, when God was secretly in my tabernacle?
5 Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, at ang aking mga anak ay nangasa palibot ko;
When the Almighty was with me: and my servants round about me?
6 Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis!
When I washed my feet with butter, and the rock poured me out rivers of oil?
7 Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan,
When I went out to the gate of the city, and in the street they prepared me a chair?
8 Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, at ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo:
The young men saw me, and hid themselves: and the old men rose up and stood.
9 Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, at inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig;
The princes ceased to speak, and laid the finger on their mouth.
10 Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, at ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig.
The rulers held their peace, and their tongue cleaved to their throat.
11 Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; at pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin:
The ear that heard me blessed me, and the eye that saw me gave witness to me:
12 Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya.
Because I had delivered the poor man that cried out; and the fatherless that had no helper.
13 Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: at aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao.
The blessing of him that was ready to perish came upon me, and I comforted the heart of the widow.
14 Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema.
I was clad with justice: and I clothed myself with my judgment, as with a robe and a diadem.
15 Ako'y naging mga mata sa bulag, at naging mga paa ako sa pilay.
I was an eye to the blind, and a foot to the lame.
16 Ako'y naging ama sa mapagkailangan; at ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat.
I was the father of the poor: and the cause which I knew not, I searched out most diligently.
17 At aking binali ang mga pangil ng liko, at inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin.
I broke the jaws of the wicked man, and out of his teeth I took away the prey.
18 Nang magkagayo'y sinabi ko, mamamatay ako sa aking pugad, at aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin:
And I said: I shall die in my nest, and as a palm tree shall multiply my days.
19 Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:
My root is opened beside the waters, and dew shall continue in my harvest.
20 Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, at ang aking busog ay nababago sa aking kamay.
My glory shall always be renewed, and my bow in my hand shall be repaired.
21 Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, at nagsisitahimik sa aking payo.
They that heard me, waited for my sentence, and being attentive held their peace at my counsel.
22 Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; at ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila.
To my words they durst add nothing, and my speech dropped upon them.
23 At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.
They waited for me as for rain, and they opened their mouth as for a latter shower.
24 Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak.
If at any time I laughed on them, they believed not, and the light of my countenance fell not on earth.
25 Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, at tumatahang gaya ng hari sa hukbo, gaya ng nangaaliw sa nananangis.
If I had a mind to go to them, I sat first, and when I sat as a king, with his army standing about him, yet I was a comforter of them that mourned.
