Job 29
1 At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi,
And Job continued his parable and said,
2 Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios;
Oh that I were as in months past, as in the days when God preserved me;
3 Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo at sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman;
When his lamp shone over my head, [and] by his light I walked through darkness;
4 Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda;
As I was in the days of my youth, when the secret counsel of God was over my tent,
5 Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, at ang aking mga anak ay nangasa palibot ko;
When the Almighty was yet with me, my young men round about me;
6 Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis!
When my steps were bathed in milk, and the rock poured out beside me rivers of oil! ...
7 Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan,
When I went out to the gate by the city, when I prepared my seat on the broadway,
8 Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, at ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo:
The young men saw me, and hid themselves; and the aged arose [and] stood up;
9 Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, at inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig;
Princes refrained from talking, and laid the hand on their mouth;
10 Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, at ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig.
The voice of the nobles was hushed, and their tongue cleaved to their palate.
11 Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; at pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin:
When the ear heard [me], then it blessed me, and when the eye saw [me], it gave witness to me;
12 Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya.
For I delivered the afflicted that cried, and the fatherless who had no helper.
13 Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: at aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao.
The blessing of him that was perishing came upon me, and I caused the widow's heart to sing for joy.
14 Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema.
I put on righteousness, and it clothed me; my justice was as a mantle and a turban.
15 Ako'y naging mga mata sa bulag, at naging mga paa ako sa pilay.
I was eyes to the blind, and feet was I to the lame;
16 Ako'y naging ama sa mapagkailangan; at ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat.
I was a father to the needy, and the cause which I knew not I searched out;
17 At aking binali ang mga pangil ng liko, at inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin.
And I broke the jaws of the unrighteous, and plucked the spoil out of his teeth.
18 Nang magkagayo'y sinabi ko, mamamatay ako sa aking pugad, at aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin:
And I said, I shall die in my nest, and multiply my days as the sand;
19 Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:
My root shall be spread out to the waters, and the dew will lie all night on my branch;
20 Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, at ang aking busog ay nababago sa aking kamay.
My glory shall be fresh in me, and my bow be renewed in my hand.
21 Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, at nagsisitahimik sa aking payo.
Unto me they listened, and waited, and kept silence for my counsel:
22 Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; at ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila.
After my words they spoke not again, and my speech dropped upon them;
23 At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.
And they waited for me as for the rain, and they opened their mouth wide as for the latter rain.
24 Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak.
[If] I laughed on them, they believed [it] not; and they troubled not the serenity of my countenance.
25 Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, at tumatahang gaya ng hari sa hukbo, gaya ng nangaaliw sa nananangis.
I chose their way, and sat as chief, and dwelt as a king in the army, as one that comforteth mourners.
