Job 23
1 Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,
Then answered Job, and said,
2 Magpahanggang ngayo'y mapanghimagsik ang aking daing: ang bugbog sa akin ay lalong mabigat kaysa aking hibik.
Even now is my complaint bitter: my suffering is heavier than my groans.
3 Oh mano nawang maalaman ko kung saan ko masusumpungan siya, upang ako'y dumating hanggang sa kaniyang likmuan!
Oh who would grant that I knew where I might find him! that I might attain to his Judgment throne!
4 Aking aayusin ang aking usap sa harap niya, at pupunuin ko ang aking bibig ng mga pangangatuwiran.
I would put in order before him my cause, and my mouth would I fill with arguments.
5 Aking malalaman ang mga salita na kaniyang isasagot sa akin, at matatalastas ko kung ano ang kaniyang sasabihin sa akin.
I should know the words which he might answer me, and understand what he might say unto me.
6 Makikipagtalo ba siya sa akin sa kalakhan ng kaniyang kapangyarihan? Hindi; kundi pakikinggan niya ako.
Would he with his power contend against me? he would truly not lay such doings to my charge.
7 Doo'y makapangangatuwiran sa kaniya ang matuwid; sa gayo'y maliligtas ako magpakailan man sa aking hukom.
There would an upright one argue with him; and I should be allowed to escape for ever by my judge.
8 Narito, ako'y nagpapatuloy, nguni't wala siya; at sa dakong likuran, nguni't hindi ko siya mamataan:
But, lo, I go eastward—and he is not there; and to the west— and I cannot perceive him;
9 Sa kaliwa pagka siya'y gumagawa, nguni't hindi ko mamasdan siya: siya'y nagkukubli sa kanan, na hindi ko makita siya.
When he doth great things at the north, I behold him not; he hideth himself in the south—and I see him not.
10 Nguni't nalalaman niya ang daang aking nilalakaran; pagka kaniyang nasubok ako ay lalabas akong parang ginto.
But he knoweth the way that I take: were he to probe me, I should come forth as gold.
11 Ang aking paa ay sumunod na lubos sa kaniyang mga hakbang. Ang kaniyang daan ay aking iningatan, at hindi ako lumiko.
On his steps my foot hath held fast: his way have I kept, and swerved not.
12 Ako'y hindi humiwalay sa utos ng kaniyang mga labi; aking pinagyaman ang mga salita ng kaniyang bibig ng higit kay sa aking kailangang pagkain.
From the commandment of his lips have I also not moved away: as a fixed statute for me have I treasured up the sayings of his mouth.
13 Nguni't siya'y sa isang akala, at sinong makapagpapabalik sa kaniya? At kung ano ang ninanasa ng kaniyang kaluluwa siya nga niyang ginagawa.
But he is unchangeably one, and who can turn him? And what his will desireth, even that he doth.
14 Sapagka't kaniyang isinasagawa ang itinakda sa akin: at maraming gayong mga bagay ang nasa kaniya.
For he will bring to completion what hath been destined for me: and like these hath he many other things with him.
15 Kaya't ako'y nababagabag sa kaniyang harapan; pagka aking binubulay, ay natatakot ako sa kaniya.
Therefore am I terrified at his presence: I will reflect, and be in dread of him.
16 Dahil sa pinapanglupaypay ng Dios ang aking puso, at binagabag ako ng Makapangyarihan sa lahat:
Still God hath made timid my heart, and the Almighty hath terrified me;
17 Sapagka't hindi ako inihiwalay sa harap ng kadiliman, ni tinakpan man niya ang salimuot na kadiliman sa aking mukha.
Because I was not destroyed before this darkness, and because he hath not hidden from my face [this] gloom.
