Job 20
1 Nang magkagayo'y sumagot si Zophar na Naamathita, at nagsabi,
And Zophar the Naamathite answereth and saith: —
2 Kaya't nagbibigay sagot sa akin ang aking mga pagiisip, dahil nga sa aking pagmamadali na taglay ko.
Therefore my thoughts cause me to answer, And because of my sensations in me.
3 Aking narinig ang saway na inilalagay ako sa kahihiyan, at ang diwa ng aking pagkaunawa ay sumasagot sa akin.
The chastisement of my shame I hear, And the spirit of mine understanding Doth cause me to answer:
4 Hindi mo ba nalalaman ito ng una, mula nang ang tao'y malagay sa lupa,
This hast thou known from antiquity? Since the placing of man on earth?
5 Na ang pagtatagumpay ng masama ay maikli, at ang kagalakan ng di banal ay sandali lamang?
That the singing of the wicked [is] short, And the joy of the profane for a moment,
6 Bagaman ang kaniyang karilagan ay napaiilanglang hanggang sa langit, at ang kaniyang ulo ay umaabot hanggang sa mga alapaap;
Though his excellency go up to the heavens, And his head against a cloud he strike —
7 Gayon may matutunaw siya magpakailan man, na gaya ng kaniyang sariling dumi: silang nangakakita sa kaniya ay mangagsasabi: Nasaan siya?
As his own dung for ever he doth perish, His beholders say: 'Where [is] he?'
8 Siya'y mawawala na gaya ng panaginip, at hindi masusumpungan. Oo, siya'y mawawala na parang pangitain sa gabi.
As a dream he fleeth, and they find him not, And he is driven away as a vision of the night,
9 Ang mata na nakakita sa kaniya ay hindi na siya makikita pa; ni mamamalas pa man siya sa kaniyang pook.
The eye hath not seen him, and addeth not. And not again doth his place behold him.
10 Hahanapin ng kaniyang mga anak ang lingap ng dukha, at ang kaniyang mga kamay ay magsasauli ng kaniyang kayamanan.
His sons do the poor oppress, And his hands give back his wealth.
11 Ang kaniyang mga buto ay puspos ng kaniyang kabataan, nguni't hihiga na kasama niya sa alabok.
His bones have been full of his youth, And with him on the dust it lieth down.
12 Bagaman ang kasamaan ay masarap sa kaniyang bibig, bagaman kaniyang itago sa ilalim ng kaniyang dila;
Though he doth sweeten evil in his mouth, Doth hide it under his tongue,
13 Bagaman kaniyang patawarin, at hindi niya ito babayaan, kundi ingatan pa sa loob ng kaniyang bibig;
Hath pity on it, and doth not forsake it, And keep it back in the midst of his palate,
14 Gayon ma'y ang kaniyang pagkain ay nabago na sa kaniyang tiyan, siyang kamandag ng mga ahas sa loob niya.
His food in his bowels is turned, The bitterness of asps [is] in his heart.
15 Siya'y sumakmal ng mga kayamanan, at kaniyang mga isusuka uli: mga aalisin uli ng Dios sa kaniyang tiyan.
Wealth he hath swallowed, and doth vomit it. From his belly God driveth it out.
16 Kaniyang hihititin ang kamandag ng mga ahas; papatayin siya ng dila ng ulupong.
Gall of asps he sucketh, Slay him doth the tongue of a viper.
17 Hindi niya matitingnan ang mga ilog, ang umaagos na mga bukal ng pulot at mantekilya.
He looketh not on rivulets, Flowing of brooks of honey and butter.
18 Na kaniyang isasauli ang kaniyang pinagpagalan, at hindi lalamunin; ayon sa pag-aari na kaniyang tinangkilik, hindi siya magagalak.
He is giving back [what] he laboured for, And doth not consume [it]; As a bulwark [is] his exchange, and he exults not.
19 Sapagka't kaniyang pinighati at pinabayaan ang dukha; kaniyang kinuhang marahas ang isang bahay; at hindi niya itatayo.
For he oppressed — he forsook the poor, A house he hath taken violently away, And he doth not build it.
20 Sapagka't hindi siya nakakilala ng katiwasayan sa loob niya, hindi siya makapagliligtas ng anoman sa kaniyang kinaluluguran.
For he hath not known ease in his belly. With his desirable thing he delivereth not himself.
21 Walang bagay na naiwan na hindi niya sinakmal; kaya't ang kaniyang kaginhawahan ay hindi mananatili.
There is not a remnant to his food, Therefore his good doth not stay.
22 Sa lubos niyang kasaganaan ay magigipit siya; ang kamay ng bawa't nasa karalitaan ay darating sa kaniya.
In the fulness of his sufficiency he is straitened. Every perverse hand doth meet him.
23 Pagka kaniyang bubusugin ang kaniyang tiyan, ihuhulog ng Dios ang kaniyang mabangis na poot sa kaniya. At ibubugso sa kaniya samantalang siya'y kumakain.
It cometh to pass, at the filling of his belly, He sendeth forth against him The fierceness of His anger, Yea, He raineth on him in his eating.
24 Kaniyang tatakasan ang sandatang bakal, at ang busog na tanso ay hihilagpos sa kaniya.
He fleeth from an iron weapon, Pass through him doth a bow of brass.
25 Binubunot niya ang pana, at lumalabas sa kaniyang katawan: Oo, ang makintab na talim ay lumalabas mula sa kaniyang apdo; mga kakilabutan ang sumasa kaniya.
One hath drawn, And it cometh out from the body, And a glittering weapon from his gall proceedeth. On him [are] terrors.
26 Lahat na kadiliman ay nalalagay na mga pinakakayamanan niya; isang apoy na hindi hinipan ng tao ay susupok sa kaniya: susupukin niyaon ang naiwan sa kaniyang tolda.
All darkness is hid for his treasures, Consume him doth a fire not blown, Broken is the remnant in his tent.
27 Ihahayag ng mga langit ang kaniyang kasamaan, at ang lupa ay babangon laban sa kaniya.
Reveal do the heavens his iniquity, And earth is raising itself against him.
28 Ang pakinabang ng kaniyang bahay ay yayaon, ang kaniyang mga pag-aari ay huhuho sa kaarawan ng kaniyang kapootan.
Remove doth the increase of his house, Poured forth in a day of His anger.
29 Ito ang bahagi ng masamang tao mula sa Dios, at ang manang takda sa kaniya ng Dios.
This [is] the portion of a wicked man from God. And an inheritance appointed him by God.
