< Job 19 >
1 Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,
Respondens autem Iob, dixit:
2 Hanggang kailan pahihirapan ninyo ang aking kaluluwa, at babagabagin ako ng mga salita?
Usquequo affligitis animam meam, et atteritis me sermonibus?
3 Ng makasangpung ito ay pinulaan ninyo ako: kayo'y hindi nangapapahiya na nangagpapahirap sa akin.
En, decies confunditis me, et non erubescitis opprimentes me.
4 At kahima't ako'y magkamali, ang aking kamalian ay maiwan sa aking sarili.
Nempe, et si ignoravi, mecum erit ignorantia mea.
5 Kung tunay na kayo'y magpapakalaki laban sa akin, at ipakikipagtalo laban sa akin ang kakutyaan ko:
At vos contra me erigimini, et arguitis me opprobriis meis.
6 Talastasin ninyo ngayon na inilugmok ako ng Dios, at inikid ako ng kaniyang silo.
Saltem nunc intelligite quia Deus non æquo iudicio afflixerit me, et flagellis suis me cinxerit.
7 Narito, ako'y humihiyaw dahil sa kamalian, nguni't hindi ako dinidinig; ako'y humihiyaw ng tulong, nguni't walang kahatulan.
Ecce clamabo vim patiens, et nemo audiet: vociferabor, et non est qui iudicet.
8 Kaniyang pinadiran ang aking daan upang huwag akong makaraan, at naglagay ng kadiliman sa aking mga landas.
Semitam meam circumsepsit, et transire non possum, et in calle meo tenebras posuit.
9 Hinubaran niya ako ng aking kaluwalhatian, at inalis ang putong sa aking ulo.
Spoliavit me gloria mea, et abstulit coronam de capite meo.
10 Kaniyang inilugmok ako sa bawa't dako, at ako'y nananaw: at ang aking pagasa ay binunot niyang parang punong kahoy.
Destruxit me undique, et pereo, et quasi evulsæ arbori abstulit spem meam.
11 Kaniya rin namang pinapagalab ang kaniyang pagiinit laban sa akin, at ibinilang niya ako sa kaniya na gaya ng isa sa kaniyang mga kaaway,
Iratus est contra me furor eius, et sic me habuit quasi hostem suum.
12 Ang kaniyang mga hukbo ay dumarating na magkakasama, at ipinagpatuloy ang kanilang lakad laban sa akin, at kinubkob ang palibot ng aking tolda.
Simul venerunt latrones eius, et fecerunt sibi viam per me, et obsederunt in gyro tabernaculum meum.
13 Inilayo niya ang aking mga kapatid sa akin, at ang aking mga kakilala ay pawang nangiba sa akin.
Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me.
14 Ang aking mga kamaganak ay nangagsilayo, at nilimot ako ng aking mga kasamasamang kaibigan.
Dereliquerunt me propinqui mei: et qui me noverant, obliti sunt mei.
15 Silang nagsisitahan sa aking bahay, at ang aking mga lingkod na babae, ay ibinibilang akong manunuluyan; ako'y naging kaiba sa kanilang paningin.
Inquilini domus meæ, et ancillæ meæ sicut alienum habuerunt me, et quasi peregrinus fui in oculis eorum.
16 Aking tinatawag ang aking lingkod, at hindi ako sinasagot, bagaman sinasamo ko siya ng aking bibig.
Servum meum vocavi, et non respondit, ore proprio deprecabar illum.
17 Ang aking hininga ay iba sa aking asawa, at ang aking pamanhik sa mga anak ng tunay kong ina.
Halitum meum exhorruit uxor mea, et orabam filios uteri mei.
18 Pati ng mga bata ay humahamak sa akin; kung ako'y bumangon, sila'y nangagsasalita ng laban sa akin:
Stulti quoque despiciebant me, et cum ab eis recessissem, detrahebant mihi.
19 Lahat ng aking mahal na kaibigan ay nangayayamot sa akin: at ang aking minamahal ay nagsipihit ng laban sa akin,
Abominati sunt me quondam consiliarii mei: et quem maxime diligebam, aversatus est me.
20 Ang aking buto ay dumidikit sa aking balat at sa aking laman, at ako'y nakatanan ng sukat sa balat ng aking mga ngipin.
Pelli meæ, consumptis carnibus, adhæsit os meum, et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos.
21 Mahabag kayo sa akin, mahabag kayo sa akin, Oh kayong mga kaibigan ko; sapagka't kinilos ako ng kamay ng Dios,
Miseremini mei, miseremini mei, saltem vos amici mei, quia manus Domini tetigit me.
22 Bakit ninyo ako inuusig na gaya ng Dios. At hindi pa kayo nasisiyahan sa akin laman?
Quare persequimini me sicut Deus, et carnibus meis saturamini?
23 Oh mangasulat nawa ngayon ang aking mga salita! Oh mangalagda nawa sa isang aklat!
Quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei? quis mihi det ut exarentur in libro
24 Ng isa nawang panulat na bakal at tingga, na mangaukit nawa sa bato magpakailan man!
stylo ferreo, et plumbi lamina, vel celte sculpantur in silice?
25 Nguni't talastas ko na manunubos sa akin ay buhay, at siya'y tatayo sa lupa sa kahulihulihan:
Scio enim quod Redemptor meus vivit, et in novissimo die de terra surrecturus sum:
26 At pagkatapos na magibang ganito ang aking balat, gayon ma'y makikita ko ang Dios sa aking laman:
Et rursum circumdabor pelle mea, et in carne mea videbo Deum meum.
27 Siyang makikita ko ng sarili, at mamamasdan ng aking mga mata, at hindi ng iba. Ang aking puso ay natutunaw sa loob ko.
Quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alius: reposita est hæc spes mea in sinu meo.
28 Kung inyong sabihin: paanong aming pag-uusigin siya? Dangang ang kadahilanan ay nasusumpungan sa akin;
Quare ergo nunc dicitis: Persequamur eum, et radicem verbi inveniamus contra eum?
29 Mangatakot kayo sa tabak: sapagka't ang kapootan ang nagdadala ng mga parusa ng tabak, upang inyong malaman na may kahatulan.
Fugite ergo a facie gladii, quoniam ultor iniquitatum gladius est: et scitote esse iudicium.