Job 19
1 Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,
And Job answereth and saith: —
2 Hanggang kailan pahihirapan ninyo ang aking kaluluwa, at babagabagin ako ng mga salita?
Till when do ye afflict my soul, And bruise me with words?
3 Ng makasangpung ito ay pinulaan ninyo ako: kayo'y hindi nangapapahiya na nangagpapahirap sa akin.
These ten times ye put me to shame, ye blush not. Ye make yourselves strange to me —
4 At kahima't ako'y magkamali, ang aking kamalian ay maiwan sa aking sarili.
And also — truly, I have erred, With me doth my error remain.
5 Kung tunay na kayo'y magpapakalaki laban sa akin, at ipakikipagtalo laban sa akin ang kakutyaan ko:
If, truly, over me ye magnify yourselves, And decide against me my reproach;
6 Talastasin ninyo ngayon na inilugmok ako ng Dios, at inikid ako ng kaniyang silo.
Know now, that God turned me upside down, And His net against me hath set round,
7 Narito, ako'y humihiyaw dahil sa kamalian, nguni't hindi ako dinidinig; ako'y humihiyaw ng tulong, nguni't walang kahatulan.
Lo, I cry out — violence, and am not answered, I cry aloud, and there is no judgment.
8 Kaniyang pinadiran ang aking daan upang huwag akong makaraan, at naglagay ng kadiliman sa aking mga landas.
My way He hedged up, and I pass not over, And on my paths darkness He placeth.
9 Hinubaran niya ako ng aking kaluwalhatian, at inalis ang putong sa aking ulo.
Mine honour from off me He hath stripped, And He turneth the crown from my head.
10 Kaniyang inilugmok ako sa bawa't dako, at ako'y nananaw: at ang aking pagasa ay binunot niyang parang punong kahoy.
He breaketh me down round about, and I go, And removeth like a tree my hope.
11 Kaniya rin namang pinapagalab ang kaniyang pagiinit laban sa akin, at ibinilang niya ako sa kaniya na gaya ng isa sa kaniyang mga kaaway,
And He kindleth against me His anger, And reckoneth me to Him as His adversaries.
12 Ang kaniyang mga hukbo ay dumarating na magkakasama, at ipinagpatuloy ang kanilang lakad laban sa akin, at kinubkob ang palibot ng aking tolda.
Come in do His troops together, And they raise up against me their way, And encamp round about my tent.
13 Inilayo niya ang aking mga kapatid sa akin, at ang aking mga kakilala ay pawang nangiba sa akin.
My brethren from me He hath put far off, And mine acquaintances surely Have been estranged from me.
14 Ang aking mga kamaganak ay nangagsilayo, at nilimot ako ng aking mga kasamasamang kaibigan.
Ceased have my neighbours And my familiar friends have forgotten me,
15 Silang nagsisitahan sa aking bahay, at ang aking mga lingkod na babae, ay ibinibilang akong manunuluyan; ako'y naging kaiba sa kanilang paningin.
Sojourners of my house and my maids, For a stranger reckon me: An alien I have been in their eyes.
16 Aking tinatawag ang aking lingkod, at hindi ako sinasagot, bagaman sinasamo ko siya ng aking bibig.
To my servant I have called, And he doth not answer, With my mouth I make supplication to him.
17 Ang aking hininga ay iba sa aking asawa, at ang aking pamanhik sa mga anak ng tunay kong ina.
My spirit is strange to my wife, And my favours to the sons of my [mother's] womb.
18 Pati ng mga bata ay humahamak sa akin; kung ako'y bumangon, sila'y nangagsasalita ng laban sa akin:
Also sucklings have despised me, I rise, and they speak against me.
19 Lahat ng aking mahal na kaibigan ay nangayayamot sa akin: at ang aking minamahal ay nagsipihit ng laban sa akin,
Abominate me do all the men of my counsel, And those I have loved, Have been turned against me.
20 Ang aking buto ay dumidikit sa aking balat at sa aking laman, at ako'y nakatanan ng sukat sa balat ng aking mga ngipin.
To my skin and to my flesh Cleaved hath my bone, And I deliver myself with the skin of my teeth.
21 Mahabag kayo sa akin, mahabag kayo sa akin, Oh kayong mga kaibigan ko; sapagka't kinilos ako ng kamay ng Dios,
Pity me, pity me, ye my friends, For the hand of God hath stricken against me.
22 Bakit ninyo ako inuusig na gaya ng Dios. At hindi pa kayo nasisiyahan sa akin laman?
Why do you pursue me as God? And with my flesh are not satisfied?
23 Oh mangasulat nawa ngayon ang aking mga salita! Oh mangalagda nawa sa isang aklat!
Who doth grant now, That my words may be written? Who doth grant that in a book they may be graven?
24 Ng isa nawang panulat na bakal at tingga, na mangaukit nawa sa bato magpakailan man!
With a pen of iron and lead — For ever in a rock they may be hewn.
25 Nguni't talastas ko na manunubos sa akin ay buhay, at siya'y tatayo sa lupa sa kahulihulihan:
That — I have known my Redeemer, The Living and the Last, For the dust he doth rise.
26 At pagkatapos na magibang ganito ang aking balat, gayon ma'y makikita ko ang Dios sa aking laman:
And after my skin hath compassed this [body], Then from my flesh I see God:
27 Siyang makikita ko ng sarili, at mamamasdan ng aking mga mata, at hindi ng iba. Ang aking puso ay natutunaw sa loob ko.
Whom I — I see on my side, And mine eyes have beheld, and not a stranger, Consumed have been my reins in my bosom.
28 Kung inyong sabihin: paanong aming pag-uusigin siya? Dangang ang kadahilanan ay nasusumpungan sa akin;
But ye say, 'Why do we pursue after him?' And the root of the matter hath been found in me.
29 Mangatakot kayo sa tabak: sapagka't ang kapootan ang nagdadala ng mga parusa ng tabak, upang inyong malaman na may kahatulan.
Be ye afraid because of the sword, For furious [are] the punishments of the sword, That ye may know that [there is] a judgment.
