Job 19
1 Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,
But Job answered and said:
2 Hanggang kailan pahihirapan ninyo ang aking kaluluwa, at babagabagin ako ng mga salita?
How long will ye vex my soul, And break me in pieces with words?
3 Ng makasangpung ito ay pinulaan ninyo ako: kayo'y hindi nangapapahiya na nangagpapahirap sa akin.
These ten times have ye reviled me; Without shame do ye stun me!
4 At kahima't ako'y magkamali, ang aking kamalian ay maiwan sa aking sarili.
And be it, indeed, that I have erred, My error abideth with myself.
5 Kung tunay na kayo'y magpapakalaki laban sa akin, at ipakikipagtalo laban sa akin ang kakutyaan ko:
Since, indeed, ye magnify yourselves against me, And plead against me my reproach,
6 Talastasin ninyo ngayon na inilugmok ako ng Dios, at inikid ako ng kaniyang silo.
Know then that it is God who hath brought me low; He hath encompassed me with his net.
7 Narito, ako'y humihiyaw dahil sa kamalian, nguni't hindi ako dinidinig; ako'y humihiyaw ng tulong, nguni't walang kahatulan.
Behold, I complain of wrong, but receive no answer; I cry aloud, but obtain no justice.
8 Kaniyang pinadiran ang aking daan upang huwag akong makaraan, at naglagay ng kadiliman sa aking mga landas.
He hath fenced up my way, so that I cannot pass, And hath set darkness in my paths.
9 Hinubaran niya ako ng aking kaluwalhatian, at inalis ang putong sa aking ulo.
He hath stripped me of my glory, And taken the crown from my head.
10 Kaniyang inilugmok ako sa bawa't dako, at ako'y nananaw: at ang aking pagasa ay binunot niyang parang punong kahoy.
He hath destroyed me on every side, and I am gone! He hath torn up my hope like a tree.
11 Kaniya rin namang pinapagalab ang kaniyang pagiinit laban sa akin, at ibinilang niya ako sa kaniya na gaya ng isa sa kaniyang mga kaaway,
He kindleth his anger against me, And counteth me as his enemy.
12 Ang kaniyang mga hukbo ay dumarating na magkakasama, at ipinagpatuloy ang kanilang lakad laban sa akin, at kinubkob ang palibot ng aking tolda.
His troops advance together against me; They throw up for themselves a way to me, And encamp around my dwelling.
13 Inilayo niya ang aking mga kapatid sa akin, at ang aking mga kakilala ay pawang nangiba sa akin.
My brethren he hath put far from me, And my acquaintance are wholly estranged from me.
14 Ang aking mga kamaganak ay nangagsilayo, at nilimot ako ng aking mga kasamasamang kaibigan.
My kinsfolk have forsaken me, And my bosom friends have forgotten me.
15 Silang nagsisitahan sa aking bahay, at ang aking mga lingkod na babae, ay ibinibilang akong manunuluyan; ako'y naging kaiba sa kanilang paningin.
The foreigners of my house, yea, my own maid-servants, regard me as a stranger; I am an alien in their eyes.
16 Aking tinatawag ang aking lingkod, at hindi ako sinasagot, bagaman sinasamo ko siya ng aking bibig.
I call my servant, and he maketh no answer; With my own mouth do I entreat him.
17 Ang aking hininga ay iba sa aking asawa, at ang aking pamanhik sa mga anak ng tunay kong ina.
My breath is become strange to my wife, And my prayers also to my own mother's sons.
18 Pati ng mga bata ay humahamak sa akin; kung ako'y bumangon, sila'y nangagsasalita ng laban sa akin:
Even young children despise me; When I rise up, they speak against me.
19 Lahat ng aking mahal na kaibigan ay nangayayamot sa akin: at ang aking minamahal ay nagsipihit ng laban sa akin,
All my bosom friends abhor me, And they whom I loved are turned against me.
20 Ang aking buto ay dumidikit sa aking balat at sa aking laman, at ako'y nakatanan ng sukat sa balat ng aking mga ngipin.
My bones cleave to my flesh and my skin, And I have scarcely escaped with the skin of my teeth.
21 Mahabag kayo sa akin, mahabag kayo sa akin, Oh kayong mga kaibigan ko; sapagka't kinilos ako ng kamay ng Dios,
Have pity upon me, O ye my friends! have pity upon me; For the hand of God hath smitten me!
22 Bakit ninyo ako inuusig na gaya ng Dios. At hindi pa kayo nasisiyahan sa akin laman?
Why do ye persecute me like God, And are not satisfied with my flesh?
23 Oh mangasulat nawa ngayon ang aking mga salita! Oh mangalagda nawa sa isang aklat!
O that my words were now written! O that they were marked down in a scroll!
24 Ng isa nawang panulat na bakal at tingga, na mangaukit nawa sa bato magpakailan man!
That with an iron pen, and with lead, They were engraven upon the rock for ever!
25 Nguni't talastas ko na manunubos sa akin ay buhay, at siya'y tatayo sa lupa sa kahulihulihan:
Yet I know that my Vindicator liveth, And will hereafter stand up on the earth;
26 At pagkatapos na magibang ganito ang aking balat, gayon ma'y makikita ko ang Dios sa aking laman:
And though with my skin this body be wasted away, Yet without my flesh shall I see God.
27 Siyang makikita ko ng sarili, at mamamasdan ng aking mga mata, at hindi ng iba. Ang aking puso ay natutunaw sa loob ko.
Yea, I shall see him my friend; My eyes shall behold him, and not another: For this, my soul panteth within me.
28 Kung inyong sabihin: paanong aming pag-uusigin siya? Dangang ang kadahilanan ay nasusumpungan sa akin;
Since ye say, “How may we persecute him, And find grounds of accusation against him?”
29 Mangatakot kayo sa tabak: sapagka't ang kapootan ang nagdadala ng mga parusa ng tabak, upang inyong malaman na may kahatulan.
Be ye afraid of the sword! For malice is a crime for the sword; That ye may know that judgment cometh.
