Job 17
1 Ang aking diwa ay nanglulumo, ang aking mga kaarawan ay natatapos, ang libingan ay handa sa akin.
Mi huelgo es corrompido, mis días son cortados, y el sepulcro me está aparejado.
2 Tunay na may mga manunuya na kasama ako, at ang aking mata ay nananahan sa kanilang pamumungkahi.
Ya no hay conmigo sino escarnecedores, en cuyas amarguras se detienen mis ojos.
3 Magbigay ka ngayon ng sangla, panagutan mo ako ng iyong sarili; sinong magbubuhat ng mga kamay sa akin?
Pon ahora, y dáme fianzas contigo: ¿quién tocará ahora mi mano?
4 Sapagka't iyong ikinubli ang kanilang puso sa pagunawa: kaya't hindi mo sila itataas.
Porque el corazón de ellos has escondido de entendimiento: por tanto no los ensalzarás.
5 Ang paglililo sa kaniyang mga kaibigan upang mahuli, ang mga mata nga ng kaniyang mga anak ay mangangalumata.
El que denuncia lisonjas a sus prójimos, los ojos de sus hijos desfallezcan.
6 Nguni't ginawa rin niya akong kakutyaan ng bayan: at niluraan nila ako sa mukha.
El me ha puesto por parábola de pueblos, y delante de ellos he sido tamboril.
7 Ang aking mata naman ay nanglalabo dahil sa kapanglawan. At ang madlang sangkap ko ay parang isang anino.
Y mis ojos se oscurecieron de desabrimiento, y todos mis pensamientos han sido como sombra.
8 Mga matuwid na tao ay matitigilan nito, at ang walang sala ay babangon laban sa di banal.
Los rectos se maravillarán de esto, y el inocente se despertará contra el hipócrita.
9 Gayon ma'y magpapatuloy ang matuwid ng kaniyang lakad, at ang may malinis na mga kamay ay lalakas ng lalakas.
Mas el justo retendrá su carrera; y el limpio de manos aumentará la fuerza.
10 Nguni't tungkol sa inyong lahat, magsiparito kayo ngayon uli; at hindi ako makakasumpong ng isang pantas sa gitna ninyo.
Mas volvéd todos vosotros, y veníd ahora, y no hallaré entre vosotros sabio.
11 Ang aking mga kaarawan ay lumipas, ang aking mga panukala ay nangasira, sa makatuwid baga'y ang mga akala ng aking puso.
Mis días se pasaron, y mis pensamientos fueron arrancados, los pensamientos de mi corazón.
12 Kanilang ipinalit ang araw sa gabi: ang liwanag, wika nila, ay malapit sa kadiliman.
Pusiéron me la noche por día, y la luz cercana delante de las tinieblas.
13 Kung aking hanapin ang Sheol na parang aking bahay; kung aking ilatag ang aking higaan sa kadiliman: (Sheol h7585)
Si yo espero, el sepulcro es mi casa: en las tinieblas hice mi cama. (Sheol h7585)
14 Kung sinabi ko sa kapahamakan: ikaw ay aking ama: sa uod: ikaw ay aking ina, at aking kapatid na babae;
A la huesa dije: Mi padre eres tú: a los gusanos: Mi madre, y mi hermano.
15 Nasaan nga ang aking pagasa? At tungkol sa aking pagasa, sinong makakakita?
¿Dónde pues estará ahora mi esperanza? y mi esperanza, ¿quién la verá?
