Job 17
1 Ang aking diwa ay nanglulumo, ang aking mga kaarawan ay natatapos, ang libingan ay handa sa akin.
“Mi aliento se agota, mis días se apagan, y (me aguarda) el sepulcro.
2 Tunay na may mga manunuya na kasama ako, at ang aking mata ay nananahan sa kanilang pamumungkahi.
¿No son mofadores los que me rodean? ¿No veo sin cesar sus provocaciones?
3 Magbigay ka ngayon ng sangla, panagutan mo ako ng iyong sarili; sinong magbubuhat ng mga kamay sa akin?
(Oh Dios), sé Tú mi fiador; ¿quién podría entonces apretarme?
4 Sapagka't iyong ikinubli ang kanilang puso sa pagunawa: kaya't hindi mo sila itataas.
Pues cerraste su corazón a la sabiduría; no permitas que se ensalcen.
5 Ang paglililo sa kaniyang mga kaibigan upang mahuli, ang mga mata nga ng kaniyang mga anak ay mangangalumata.
Prometen la presa a sus amigos, en tanto se consumirán los ojos de sus mismos hijos.
6 Nguni't ginawa rin niya akong kakutyaan ng bayan: at niluraan nila ako sa mukha.
Soy la fábula de las gentes, y como un hombre a quien se escupe en la cara.
7 Ang aking mata naman ay nanglalabo dahil sa kapanglawan. At ang madlang sangkap ko ay parang isang anino.
Mis ojos pierden la vista a causa de aflicción, y mis miembros todos no son más que una sombra.
8 Mga matuwid na tao ay matitigilan nito, at ang walang sala ay babangon laban sa di banal.
Los rectos se pasman de ello, y el inocente se alza contra el impío.
9 Gayon ma'y magpapatuloy ang matuwid ng kaniyang lakad, at ang may malinis na mga kamay ay lalakas ng lalakas.
Con todo, el justo sigue su camino, y el que tiene limpias las manos se hace cada vez más fuerte.
10 Nguni't tungkol sa inyong lahat, magsiparito kayo ngayon uli; at hindi ako makakasumpong ng isang pantas sa gitna ninyo.
Vosotros, volved todos, venid aquí, que no hallaré entre vosotros un solo sabio.
11 Ang aking mga kaarawan ay lumipas, ang aking mga panukala ay nangasira, sa makatuwid baga'y ang mga akala ng aking puso.
Pasaron mis días, están desbaratados mis proyectos, los deseos de mi corazón.
12 Kanilang ipinalit ang araw sa gabi: ang liwanag, wika nila, ay malapit sa kadiliman.
Me convierten la noche en día, y en medio de las tinieblas (dicen) que la luz está cerca.
13 Kung aking hanapin ang Sheol na parang aking bahay; kung aking ilatag ang aking higaan sa kadiliman: (Sheol h7585)
Por más que espere, el sepulcro es mi morada, en las tinieblas tengo mi lecho. (Sheol h7585)
14 Kung sinabi ko sa kapahamakan: ikaw ay aking ama: sa uod: ikaw ay aking ina, at aking kapatid na babae;
A la fosa he dicho: «Tú eres mi padre»; y a los gusanos: «¡Mi madre y mis hermanos!»
15 Nasaan nga ang aking pagasa? At tungkol sa aking pagasa, sinong makakakita?
¿Dónde, pues, está mi esperanza? Mi dicha, ¿quién la verá?
