Job 17
1 Ang aking diwa ay nanglulumo, ang aking mga kaarawan ay natatapos, ang libingan ay handa sa akin.
My spirit is consumed, and my days are over; the grave is ready for me.
2 Tunay na may mga manunuya na kasama ako, at ang aking mata ay nananahan sa kanilang pamumungkahi.
Surely there are mockers with me; my eye must always see their provocation.
3 Magbigay ka ngayon ng sangla, panagutan mo ako ng iyong sarili; sinong magbubuhat ng mga kamay sa akin?
Give now a pledge, be a guarantee for me with yourself; who else is there who will help me?
4 Sapagka't iyong ikinubli ang kanilang puso sa pagunawa: kaya't hindi mo sila itataas.
For you, God, have kept their hearts from understanding; therefore, you will not exalt them over me.
5 Ang paglililo sa kaniyang mga kaibigan upang mahuli, ang mga mata nga ng kaniyang mga anak ay mangangalumata.
He who denounces his friends for a reward, the eyes of his children will fail.
6 Nguni't ginawa rin niya akong kakutyaan ng bayan: at niluraan nila ako sa mukha.
But he has made me a byword of the people; they spit in my face.
7 Ang aking mata naman ay nanglalabo dahil sa kapanglawan. At ang madlang sangkap ko ay parang isang anino.
My eye is also dim because of sorrow; all my body parts are as thin as shadows.
8 Mga matuwid na tao ay matitigilan nito, at ang walang sala ay babangon laban sa di banal.
Upright men will be stunned by this; the innocent man will stir himself up against godless men.
9 Gayon ma'y magpapatuloy ang matuwid ng kaniyang lakad, at ang may malinis na mga kamay ay lalakas ng lalakas.
The righteous man will keep to his way; he who has clean hands will grow stronger and stronger.
10 Nguni't tungkol sa inyong lahat, magsiparito kayo ngayon uli; at hindi ako makakasumpong ng isang pantas sa gitna ninyo.
But as for you all, come on now; I will not find a wise man among you.
11 Ang aking mga kaarawan ay lumipas, ang aking mga panukala ay nangasira, sa makatuwid baga'y ang mga akala ng aking puso.
My days are past; my plans are shattered, and so are the desires of my heart.
12 Kanilang ipinalit ang araw sa gabi: ang liwanag, wika nila, ay malapit sa kadiliman.
These people, these mockers, change the night into day; light is near to darkness.
13 Kung aking hanapin ang Sheol na parang aking bahay; kung aking ilatag ang aking higaan sa kadiliman: (Sheol h7585)
If the only home I hope for is Sheol; and if I have spread my couch in the darkness; (Sheol h7585)
14 Kung sinabi ko sa kapahamakan: ikaw ay aking ama: sa uod: ikaw ay aking ina, at aking kapatid na babae;
and if I have said to the pit, 'You are my father,' and to the worm, 'You are my mother or my sister,'
15 Nasaan nga ang aking pagasa? At tungkol sa aking pagasa, sinong makakakita?
where then is my hope? As for my hope, who can see any?
