Job 17
1 Ang aking diwa ay nanglulumo, ang aking mga kaarawan ay natatapos, ang libingan ay handa sa akin.
My breath is exhausted; My days are at an end; The grave is ready for me.
2 Tunay na may mga manunuya na kasama ako, at ang aking mata ay nananahan sa kanilang pamumungkahi.
Are not revilers before me? And doth not my eye dwell upon their provocations?
3 Magbigay ka ngayon ng sangla, panagutan mo ako ng iyong sarili; sinong magbubuhat ng mga kamay sa akin?
Give a pledge, I pray thee; be thou a surety for me with thee; Who is he that will strike hands with me?
4 Sapagka't iyong ikinubli ang kanilang puso sa pagunawa: kaya't hindi mo sila itataas.
Behold, thou hast blinded their understanding; Therefore thou wilt not suffer them to prevail.
5 Ang paglililo sa kaniyang mga kaibigan upang mahuli, ang mga mata nga ng kaniyang mga anak ay mangangalumata.
He who delivereth up his friends as a prey, —The eyes of his children shall fail.
6 Nguni't ginawa rin niya akong kakutyaan ng bayan: at niluraan nila ako sa mukha.
He made me the by-word of the people; Yea, I have become their abhorrence.
7 Ang aking mata naman ay nanglalabo dahil sa kapanglawan. At ang madlang sangkap ko ay parang isang anino.
My eye therefore is dim with sorrow, And all my limbs are as a shadow.
8 Mga matuwid na tao ay matitigilan nito, at ang walang sala ay babangon laban sa di banal.
Upright men will be astonished at this, And the innocent will rouse themselves against the wicked.
9 Gayon ma'y magpapatuloy ang matuwid ng kaniyang lakad, at ang may malinis na mga kamay ay lalakas ng lalakas.
The righteous will also hold on his way, And he that hath clean hands will gather strength.
10 Nguni't tungkol sa inyong lahat, magsiparito kayo ngayon uli; at hindi ako makakasumpong ng isang pantas sa gitna ninyo.
But as for you all, return, I pray! I find not yet among you one wise man.
11 Ang aking mga kaarawan ay lumipas, ang aking mga panukala ay nangasira, sa makatuwid baga'y ang mga akala ng aking puso.
My days are at an end; My plans are broken off; Even the treasures of my heart.
12 Kanilang ipinalit ang araw sa gabi: ang liwanag, wika nila, ay malapit sa kadiliman.
Night hath become day to me; The light bordereth on darkness.
13 Kung aking hanapin ang Sheol na parang aking bahay; kung aking ilatag ang aking higaan sa kadiliman: (Sheol h7585)
Yea, I look to the grave as my home; I have made my bed in darkness. (Sheol h7585)
14 Kung sinabi ko sa kapahamakan: ikaw ay aking ama: sa uod: ikaw ay aking ina, at aking kapatid na babae;
I say to the pit, Thou art my father! And to the worm, My mother! and, My sister!
15 Nasaan nga ang aking pagasa? At tungkol sa aking pagasa, sinong makakakita?
Where then is my hope? Yea, my hope, who shall see it?
