< Job 17 >

1 Ang aking diwa ay nanglulumo, ang aking mga kaarawan ay natatapos, ang libingan ay handa sa akin.
“My spirit has been destroyed, My days extinguished—graves [are] for me.
2 Tunay na may mga manunuya na kasama ako, at ang aking mata ay nananahan sa kanilang pamumungkahi.
If not—mockeries [are] with me. And my eye lodges in their provocations.
3 Magbigay ka ngayon ng sangla, panagutan mo ako ng iyong sarili; sinong magbubuhat ng mga kamay sa akin?
Now place my pledge with You; Who is he that strikes hand with me?
4 Sapagka't iyong ikinubli ang kanilang puso sa pagunawa: kaya't hindi mo sila itataas.
For You have hidden their heart from understanding, Therefore You do not exalt them.
5 Ang paglililo sa kaniyang mga kaibigan upang mahuli, ang mga mata nga ng kaniyang mga anak ay mangangalumata.
For a portion he shows friendship, And the eyes of his sons are consumed.
6 Nguni't ginawa rin niya akong kakutyaan ng bayan: at niluraan nila ako sa mukha.
And He set me up for a proverb of the peoples, And I am a wonder before them.
7 Ang aking mata naman ay nanglalabo dahil sa kapanglawan. At ang madlang sangkap ko ay parang isang anino.
And my eye is dim from sorrow, And my members—all of them—as a shadow.
8 Mga matuwid na tao ay matitigilan nito, at ang walang sala ay babangon laban sa di banal.
The upright are astonished at this, and the innocent stirs himself up against the profane.
9 Gayon ma'y magpapatuloy ang matuwid ng kaniyang lakad, at ang may malinis na mga kamay ay lalakas ng lalakas.
And the righteous lays hold [on] his way, And the clean of hands adds strength.
10 Nguni't tungkol sa inyong lahat, magsiparito kayo ngayon uli; at hindi ako makakasumpong ng isang pantas sa gitna ninyo.
But please return and come in, all of you, And I do not find a wise man among you.
11 Ang aking mga kaarawan ay lumipas, ang aking mga panukala ay nangasira, sa makatuwid baga'y ang mga akala ng aking puso.
My days have passed by, My plans have been broken off, The possessions of my heart!
12 Kanilang ipinalit ang araw sa gabi: ang liwanag, wika nila, ay malapit sa kadiliman.
They appoint night for day, Light [is] near because of darkness.
13 Kung aking hanapin ang Sheol na parang aking bahay; kung aking ilatag ang aking higaan sa kadiliman: (Sheol h7585)
If I wait—Sheol [is] my house, In darkness I have spread out my bed. (Sheol h7585)
14 Kung sinabi ko sa kapahamakan: ikaw ay aking ama: sa uod: ikaw ay aking ina, at aking kapatid na babae;
To corruption I have called: You [are] my father. To the worm: My mother and my sister.
15 Nasaan nga ang aking pagasa? At tungkol sa aking pagasa, sinong makakakita?
And where [is] my hope now? Indeed, my hope, who beholds it?
16 Lulusong sa mga pangawan ng Sheol, pagtataglay ng kapahingahan sa alabok. (Sheol h7585)
You go down [to] the parts of Sheol, If we may rest together on the dust.” (Sheol h7585)

< Job 17 >