Job 17
1 Ang aking diwa ay nanglulumo, ang aking mga kaarawan ay natatapos, ang libingan ay handa sa akin.
My spirit shall be wasted, my days shall be shortened, and only the grave remaineth for me.
2 Tunay na may mga manunuya na kasama ako, at ang aking mata ay nananahan sa kanilang pamumungkahi.
I have not sinned, and my eye abideth in bitterness.
3 Magbigay ka ngayon ng sangla, panagutan mo ako ng iyong sarili; sinong magbubuhat ng mga kamay sa akin?
Deliver me O Lord, and set me beside thee, and let any man’s hand fight against me.
4 Sapagka't iyong ikinubli ang kanilang puso sa pagunawa: kaya't hindi mo sila itataas.
Thou hast set their heart far from understanding, therefore they shall not be exalted.
5 Ang paglililo sa kaniyang mga kaibigan upang mahuli, ang mga mata nga ng kaniyang mga anak ay mangangalumata.
He promiseth a prey to his companions, and the eyes of his children shall fail.
6 Nguni't ginawa rin niya akong kakutyaan ng bayan: at niluraan nila ako sa mukha.
He hath made me as it were a byword of the people, and I am an example before them.
7 Ang aking mata naman ay nanglalabo dahil sa kapanglawan. At ang madlang sangkap ko ay parang isang anino.
My eye is dim through indignation, and my limbs are brought as it were to nothing.
8 Mga matuwid na tao ay matitigilan nito, at ang walang sala ay babangon laban sa di banal.
The just shall be astonished at this, and the innocent shall be raised up against the hypocrite.
9 Gayon ma'y magpapatuloy ang matuwid ng kaniyang lakad, at ang may malinis na mga kamay ay lalakas ng lalakas.
And the just man shall hold on his way, and he that hath clean hands shall be stronger and stronger.
10 Nguni't tungkol sa inyong lahat, magsiparito kayo ngayon uli; at hindi ako makakasumpong ng isang pantas sa gitna ninyo.
Wherefore be you all converted, and come, and I shall not find among you any wise man.
11 Ang aking mga kaarawan ay lumipas, ang aking mga panukala ay nangasira, sa makatuwid baga'y ang mga akala ng aking puso.
My days have passed away, my thoughts are dissipated, tormenting my heart.
12 Kanilang ipinalit ang araw sa gabi: ang liwanag, wika nila, ay malapit sa kadiliman.
They have turned night into day, and after darkness I hope for light again.
13 Kung aking hanapin ang Sheol na parang aking bahay; kung aking ilatag ang aking higaan sa kadiliman: (Sheol h7585)
If I wait hell is my house, and I have made my bed in darkness. (Sheol h7585)
14 Kung sinabi ko sa kapahamakan: ikaw ay aking ama: sa uod: ikaw ay aking ina, at aking kapatid na babae;
If I have said to rottenness: Thou art my father; to worms, my mother and my sister.
15 Nasaan nga ang aking pagasa? At tungkol sa aking pagasa, sinong makakakita?
Where is now then my expectation, and who considereth my patience?
