Job 17
1 Ang aking diwa ay nanglulumo, ang aking mga kaarawan ay natatapos, ang libingan ay handa sa akin.
My breath is corrupt, my days are extinct, the graves are mine.
2 Tunay na may mga manunuya na kasama ako, at ang aking mata ay nananahan sa kanilang pamumungkahi.
Are there not mockers around me? and doth [not] mine eye abide in their provocation?
3 Magbigay ka ngayon ng sangla, panagutan mo ako ng iyong sarili; sinong magbubuhat ng mga kamay sa akin?
Lay down now [a pledge], be thou surety for me with thyself: who is he that striketh hands with me?
4 Sapagka't iyong ikinubli ang kanilang puso sa pagunawa: kaya't hindi mo sila itataas.
For thou hast hidden their heart from understanding; therefore thou wilt not exalt [them].
5 Ang paglililo sa kaniyang mga kaibigan upang mahuli, ang mga mata nga ng kaniyang mga anak ay mangangalumata.
He that betrayeth friends for a prey — even the eyes of his children shall fail.
6 Nguni't ginawa rin niya akong kakutyaan ng bayan: at niluraan nila ako sa mukha.
And he hath made me a proverb of the peoples; and I am become one to be spit on in the face.
7 Ang aking mata naman ay nanglalabo dahil sa kapanglawan. At ang madlang sangkap ko ay parang isang anino.
And mine eye is dim by reason of grief, and all my members are as a shadow.
8 Mga matuwid na tao ay matitigilan nito, at ang walang sala ay babangon laban sa di banal.
Upright men [shall be] astonished at this, and the innocent shall be stirred up against the ungodly;
9 Gayon ma'y magpapatuloy ang matuwid ng kaniyang lakad, at ang may malinis na mga kamay ay lalakas ng lalakas.
But the righteous shall hold on his way, and he that hath clean hands shall increase in strength.
10 Nguni't tungkol sa inyong lahat, magsiparito kayo ngayon uli; at hindi ako makakasumpong ng isang pantas sa gitna ninyo.
But as for you all, pray come on again; and I shall not find one wise man among you.
11 Ang aking mga kaarawan ay lumipas, ang aking mga panukala ay nangasira, sa makatuwid baga'y ang mga akala ng aking puso.
My days are past, my purposes are broken off, the cherished thoughts of my heart.
12 Kanilang ipinalit ang araw sa gabi: ang liwanag, wika nila, ay malapit sa kadiliman.
They change the night into day; the light [they imagine] near in presence of the darkness.
13 Kung aking hanapin ang Sheol na parang aking bahay; kung aking ilatag ang aking higaan sa kadiliman: (Sheol h7585)
If I wait, Sheol is my house; I spread my bed in the darkness: (Sheol h7585)
14 Kung sinabi ko sa kapahamakan: ikaw ay aking ama: sa uod: ikaw ay aking ina, at aking kapatid na babae;
I cry to the grave, Thou art my father! to the worm, My mother, and my sister!
15 Nasaan nga ang aking pagasa? At tungkol sa aking pagasa, sinong makakakita?
And where is then my hope? yea, my hope, who shall see it?
