Job 16

1 Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,

А Јов одговори и рече:

2 Ako'y nakarinig ng maraming ganyang bagay: maralitang mga mangaaliw kayong lahat.

Слушао сам много таквих ствари; сви сте досадни тешиоци.

3 Magkakawakas ba ang mga walang kabuluhang salita? O anong naguudyok sa iyo, na ikaw ay sumagot?

Хоће ли бити крај празним речима? Или шта те тера да тако одговараш?

4 Ako nama'y makapangungusap na gaya ng inyong ginagawa; kung ang inyong kaluluwa ay nasa kalagayan ng aking kaluluwa, ako'y makapagdudugtongdugtong ng salita laban sa inyo, at maigagalaw ang aking ulo sa inyo.

И ја бих могао говорити као ви, да сте на мом месту, гомилати на вас речи и махати главом на вас,

5 Nguni't aking palalakasin kayo ng aking bibig, at ang pagaliw ng aking mga labi ay magpapalikat ng inyong hirap,

Могао бих вас храбрити устима својим, и мицање усана мојих олакшало би бол ваш.

6 Bagaman ako'y nagsasalita, ang aking hirap ay hindi naglilikat: at bagaman ako'y tumatahimik, anong ikinalalayo sa akin?

Ако говорим, неће одахнути бол мој; ако ли престанем, хоће ли отићи од мене?

7 Nguni't ngayo'y niyamot niya ako: nilansag mo ang aking buong pulutong.

А сада ме је уморио; опустошио си сав збор мој.

8 At ako'y pinagdalamhati mo, na siyang saksi laban sa akin; at ang aking kapayatan ay bumabangon laban sa akin, nagpapatotoo sa aking mukha.

Навукао си на ме мрштине за сведочанство; и моја мрша подиже се на ме, и сведочи ми у очи.

9 Niluray niya ako sa kaniyang kapootan, at inusig ako; pinagngangalitan niya ako ng kaniyang mga ngipin: pinangdidilatan ako ng mga mata ng aking kaaway.

Гнев Његов растрже ме, ненавиди ме, шкргуће зубима на ме, поставши ми непријатељ сева очима својим на ме.

10 Kanilang pinagbubukahan ako ng kanilang bibig: kanilang sinampal ako sa mukha na kahiyahiya: sila'y nagpipisan laban sa akin.

Разваљују на ме уста своја, срамотно ме бију по образима, скупљају се на ме.

11 Ibinibigay ako ng Dios sa di banal, at inihahagis niya ako sa mga kamay ng masama.

Предао ме је Бог неправеднику, и у руке безбожницима бацио ме.

12 Ako'y nasa kaginhawahan at kaniyang niligalig akong mainam; Oo, sinunggaban niya ako sa leeg, at pinagwaraywaray niya ako: inilagay naman niya akong pinakatanda niya.

Бејах миран и затре ме, и ухвативши ме за врат смрска ме и метну ме себи за белегу.

13 Kinubkob ako sa palibot ng kaniyang mga mamamana, kaniyang sinaksak ang aking mga bato, at hindi nagpapatawad; kaniyang ibinubuhos ang aking apdo sa lupa.

Опколише ме Његови стрелци, цепа ми бубреге немилице, просипа на земљу жуч моју.

14 Kaniyang binubugbog ako ng bugbog at bugbog; siya'y gaya ng isang higanti na dinadaluhong niya ako.

Задаје ми ране на ране, и удара на ме као јунак.

15 Ako'y nanahi ng kayong magaspang sa aking katawan, at aking inilugmok ang aking kapalaluan sa alabok.

Сашио сам кострет по кожи својој, и уваљао сам у прах славу своју.

16 Ang aking mukha ay namamaga sa pagiyak, at nasa aking mga pilik-mata ang anino ng kamatayan;

Лице је моје подбуло од плача, на веђама је мојим смртни сен;

17 Bagaman walang karahasan sa aking mga kamay, at ang aking dalangin ay malinis,

Премда нема неправде у рукама мојим, и молитва је моја чиста.

18 Oh lupa, huwag mong tabunan ang aking dugo, at huwag magkaroon ng pahingahang dako ang aking daing.

Земљо, не криј крв што сам пролио, и нека нема места викању мом.

19 Kahit na ngayon, narito, ang aking saksi ay nasa langit, at siyang nananagot sa akin ay nasa kaitaasan.

И сада ето је на небу сведок мој, сведок је мој на висини.

20 Ginagalit ako ng aking mga kaibigan: nguni't ang aking mata ay nagbubuhos ng mga luha sa Dios;

Пријатељи се моји подругују мном; око моје рони сузе Богу.

21 Upang kaniyang alalayan ang katuwiran ng tao sa Dios; at ang anak ng tao sa kaniyang kapuwa.

О да би се човек могао правдати с Богом, као син човечији с пријатељем својим!

22 Sapagka't pagsapit ng ilang taon, ako'y papanaw sa daan na hindi ko pagbabalikan.

Јер године избројане навршују се, и полазим путем одакле се нећу вратити.