Job 16

1 Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,

But Job answered and said,

2 Ako'y nakarinig ng maraming ganyang bagay: maralitang mga mangaaliw kayong lahat.

I have heard many such things: poor comforters are you all.

3 Magkakawakas ba ang mga walang kabuluhang salita? O anong naguudyok sa iyo, na ikaw ay sumagot?

What! is there any reason in vain words? or what will hinder you from answering?

4 Ako nama'y makapangungusap na gaya ng inyong ginagawa; kung ang inyong kaluluwa ay nasa kalagayan ng aking kaluluwa, ako'y makapagdudugtongdugtong ng salita laban sa inyo, at maigagalaw ang aking ulo sa inyo.

I also will speak as you [do]: if indeed your soul were in my [soul's] stead, then would I insult you with words, and I would shake my head at you.

5 Nguni't aking palalakasin kayo ng aking bibig, at ang pagaliw ng aking mga labi ay magpapalikat ng inyong hirap,

And would there were strength in my mouth, and I would not spare the movement of my lips.

6 Bagaman ako'y nagsasalita, ang aking hirap ay hindi naglilikat: at bagaman ako'y tumatahimik, anong ikinalalayo sa akin?

For if I should speak, I shall not feel the pain of my wound: and if I should be silent, how shall I be wounded the less?

7 Nguni't ngayo'y niyamot niya ako: nilansag mo ang aking buong pulutong.

But now he has made me weary, and a worn-out fool; and you have laid hold of me.

8 At ako'y pinagdalamhati mo, na siyang saksi laban sa akin; at ang aking kapayatan ay bumabangon laban sa akin, nagpapatotoo sa aking mukha.

My falsehood has become a testimony, and has risen up against me: it has confronted me to my face.

9 Niluray niya ako sa kaniyang kapootan, at inusig ako; pinagngangalitan niya ako ng kaniyang mga ngipin: pinangdidilatan ako ng mga mata ng aking kaaway.

In his anger he has cast me down; he has gnashed his teeth upon me: the weapons of his robbers have fallen upon me.

10 Kanilang pinagbubukahan ako ng kanilang bibig: kanilang sinampal ako sa mukha na kahiyahiya: sila'y nagpipisan laban sa akin.

He has attacked me with the keen glances of his eyes; with his sharp [spear] he has struck me [down] upon my knees; and they have run upon me with one accord.

11 Ibinibigay ako ng Dios sa di banal, at inihahagis niya ako sa mga kamay ng masama.

For the Lord has delivered me into the hands of unrighteous men, and thrown me upon the ungodly.

12 Ako'y nasa kaginhawahan at kaniyang niligalig akong mainam; Oo, sinunggaban niya ako sa leeg, at pinagwaraywaray niya ako: inilagay naman niya akong pinakatanda niya.

When I was at peace he distracted me: he took me by the hair of the head, and plucked it out: he set me up as a mark.

13 Kinubkob ako sa palibot ng kaniyang mga mamamana, kaniyang sinaksak ang aking mga bato, at hindi nagpapatawad; kaniyang ibinubuhos ang aking apdo sa lupa.

They surrounded me with spears, aiming at my reins: without sparing [me] they poured out my gall upon the ground.

14 Kaniyang binubugbog ako ng bugbog at bugbog; siya'y gaya ng isang higanti na dinadaluhong niya ako.

They overthrew me with fall upon fall: they ran upon me in [their] might.

15 Ako'y nanahi ng kayong magaspang sa aking katawan, at aking inilugmok ang aking kapalaluan sa alabok.

They sewed sackcloth upon my skin, and my strength has been spent on the ground.

16 Ang aking mukha ay namamaga sa pagiyak, at nasa aking mga pilik-mata ang anino ng kamatayan;

My belly has been parched with wailing, and darkness is on my eyelids.

17 Bagaman walang karahasan sa aking mga kamay, at ang aking dalangin ay malinis,

Yet there was no injustice in my hands, and my prayer is pure.

18 Oh lupa, huwag mong tabunan ang aking dugo, at huwag magkaroon ng pahingahang dako ang aking daing.

Earth, cover not over the blood of my flesh, and let my cry have no place.

19 Kahit na ngayon, narito, ang aking saksi ay nasa langit, at siyang nananagot sa akin ay nasa kaitaasan.

And now, behold, my witness is in heaven, and my advocate is on high.

20 Ginagalit ako ng aking mga kaibigan: nguni't ang aking mata ay nagbubuhos ng mga luha sa Dios;

Let my supplication come to the Lord, and let mine eye weep before him.

21 Upang kaniyang alalayan ang katuwiran ng tao sa Dios; at ang anak ng tao sa kaniyang kapuwa.

Oh that a man might plead before the Lord, even [as] the son of man with his neighbor!

22 Sapagka't pagsapit ng ilang taon, ako'y papanaw sa daan na hindi ko pagbabalikan.

But my years are numbered and [their end] come, and I shall go by the way by which I shall not return.