Job 16

1 Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,

Then Job answered, and said:

2 Ako'y nakarinig ng maraming ganyang bagay: maralitang mga mangaaliw kayong lahat.

I have often heard such things as these: you are all troublesome comforters.

3 Magkakawakas ba ang mga walang kabuluhang salita? O anong naguudyok sa iyo, na ikaw ay sumagot?

Shall windy words have no end? or is it any trouble to thee to speak?

4 Ako nama'y makapangungusap na gaya ng inyong ginagawa; kung ang inyong kaluluwa ay nasa kalagayan ng aking kaluluwa, ako'y makapagdudugtongdugtong ng salita laban sa inyo, at maigagalaw ang aking ulo sa inyo.

I also could speak like you: and would God your soul were for my soul. I would comfort you also with words, and would wag my head over you.

5 Nguni't aking palalakasin kayo ng aking bibig, at ang pagaliw ng aking mga labi ay magpapalikat ng inyong hirap,

I would strengthen you with my mouth, and would move my lips, as sparing you.

6 Bagaman ako'y nagsasalita, ang aking hirap ay hindi naglilikat: at bagaman ako'y tumatahimik, anong ikinalalayo sa akin?

But what shall I do? If I speak, my pain will not rest: and if I hold my peace, it will not depart from me.

7 Nguni't ngayo'y niyamot niya ako: nilansag mo ang aking buong pulutong.

But now my sorrow hath oppressed me, and all my limbs are brought to nothing.

8 At ako'y pinagdalamhati mo, na siyang saksi laban sa akin; at ang aking kapayatan ay bumabangon laban sa akin, nagpapatotoo sa aking mukha.

My wrinkles bear witness against me, and a false speaker riseth up against my face, contradicting me.

9 Niluray niya ako sa kaniyang kapootan, at inusig ako; pinagngangalitan niya ako ng kaniyang mga ngipin: pinangdidilatan ako ng mga mata ng aking kaaway.

He hath gathered together his fury against me, and threatening me he hath gnashed with his teeth upon me: my enemy hath beheld me with terrible eyes.

10 Kanilang pinagbubukahan ako ng kanilang bibig: kanilang sinampal ako sa mukha na kahiyahiya: sila'y nagpipisan laban sa akin.

They have opened their mouths upon me, and reproaching me they have struck me on the cheek, they are filled with my pains.

11 Ibinibigay ako ng Dios sa di banal, at inihahagis niya ako sa mga kamay ng masama.

God hath shut me up with the unjust man, and hath delivered me into the hands of the wicked.

12 Ako'y nasa kaginhawahan at kaniyang niligalig akong mainam; Oo, sinunggaban niya ako sa leeg, at pinagwaraywaray niya ako: inilagay naman niya akong pinakatanda niya.

I that was formerly so wealthy, am all on a sudden broken to pieces: he hath taken me by my neck, he hath broken me, and hath set me up to be his mark.

13 Kinubkob ako sa palibot ng kaniyang mga mamamana, kaniyang sinaksak ang aking mga bato, at hindi nagpapatawad; kaniyang ibinubuhos ang aking apdo sa lupa.

He hath compassed me round about with his lances, he hath wounded my loins, he hath not spared, and hath poured out my bowels on the earth.

14 Kaniyang binubugbog ako ng bugbog at bugbog; siya'y gaya ng isang higanti na dinadaluhong niya ako.

He hath torn me with wound upon wound, he hath rushed in upon me like a giant.

15 Ako'y nanahi ng kayong magaspang sa aking katawan, at aking inilugmok ang aking kapalaluan sa alabok.

I have sowed sackcloth upon my skin, and have covered my flesh with ashes.

16 Ang aking mukha ay namamaga sa pagiyak, at nasa aking mga pilik-mata ang anino ng kamatayan;

My face is swollen with weeping, and my eyelids are dim.

17 Bagaman walang karahasan sa aking mga kamay, at ang aking dalangin ay malinis,

These things have I suffered without the iniquity of my hand, when I offered pure prayers to God.

18 Oh lupa, huwag mong tabunan ang aking dugo, at huwag magkaroon ng pahingahang dako ang aking daing.

O earth, cover not thou my blood, neither let my cry find a hiding place in thee.

19 Kahit na ngayon, narito, ang aking saksi ay nasa langit, at siyang nananagot sa akin ay nasa kaitaasan.

For behold my witness is in heaven, and he that knoweth my conscience is on high.

20 Ginagalit ako ng aking mga kaibigan: nguni't ang aking mata ay nagbubuhos ng mga luha sa Dios;

My friends are full of words: my eye poureth out tears to God.

21 Upang kaniyang alalayan ang katuwiran ng tao sa Dios; at ang anak ng tao sa kaniyang kapuwa.

And O that a man might so be judged with God, as the son of man is judged with his companion!

22 Sapagka't pagsapit ng ilang taon, ako'y papanaw sa daan na hindi ko pagbabalikan.

For behold short years pass away and I am walking in a path by which I shall not return.