< Job 14 >
1 Taong ipinanganak ng babae ay sa kaunting araw, at lipos ng kabagabagan.
“Man, who is born of woman, is short of days and full of trouble.
2 Siya'y umuusli na gaya ng bulaklak, at nalalagas: siya rin nama'y tumatakas na gaya ng anino, at hindi namamalagi.
Like a flower, he comes forth, then withers away; like a fleeting shadow, he does not endure.
3 At iyo bang idinidilat ang iyong mga mata sa isang gaya nito, at ipinagsasama mo ako upang hatulan mo?
Do You open Your eyes to one like this? Will You bring him into judgment before You?
4 Sinong makakakuha ng malinis na bagay sa marumi? wala.
Who can bring out clean from unclean? No one!
5 Yayamang ang kaniyang mga kaarawan ay nangapasiyahan, ang bilang ng kaniyang mga buwan ay talastas mo, at iyong hinanggahan ang kaniyang mga hangganan upang huwag siyang makaraan;
Since his days are determined and the number of his months is with You, and since You have set limits that he cannot exceed,
6 Ilayo mo sa kaniya ang iyong paningin, upang siya'y makapagpahinga, hanggang sa maganap niya, na gaya ng isang magpapaupa, ang kaniyang araw.
look away from him and let him rest, so he can enjoy his day as a hired hand.
7 Sapagka't may pagasa sa isang punong kahoy, na kung ito'y putulin, ay sisibol uli, at ang sariwang sanga niyaon ay hindi maglilikat.
For there is hope for a tree: If it is cut down, it will sprout again, and its tender shoots will not fail.
8 Bagaman ang kaniyang ugat ay tumanda sa lupa, at ang puno niyao'y mamatay sa lupa;
If its roots grow old in the ground and its stump dies in the soil,
9 Gayon ma'y sa pamamagitan ng amoy ng tubig ay sisibol, at magsasanga na gaya ng pananim.
at the scent of water it will bud and put forth twigs like a sapling.
10 Nguni't ang tao ay namamatay at natutunaw; Oo, ang tao ay nalalagutan ng hininga, at saan nandoon siya?
But a man dies and is laid low; he breathes his last, and where is he?
11 Kung paanong ang tubig ay lumalabas sa dagat, at ang ilog ay humuhupa at natutuyo;
As water disappears from the sea and a river becomes parched and dry,
12 Gayon ang tao ay nabubuwal at hindi na bumabangon: hanggang sa ang langit ay mawala, sila'y hindi magsisibangon, ni mangagigising man sa kanilang pagkakatulog.
so a man lies down and does not rise. Until the heavens are no more, he will not be awakened or roused from sleep.
13 Oh ikubli mo nawa ako sa Sheol. Na ingatan mo nawa akong lihim hanggang sa ang iyong poot ay makaraan, na takdaan mo nawa ako ng takdang panahon, at iyong alalahanin ako! (Sheol )
If only You would hide me in Sheol and conceal me until Your anger has passed! If only You would appoint a time for me and then remember me! (Sheol )
14 Kung ang isang tao ay mamatay, mabubuhay pa ba siya? Lahat ng araw ng aking pakikipagbaka ay maghihintay ako, hanggang sa dumating ang pagbabago.
When a man dies, will he live again? All the days of my hard service I will wait, until my renewal comes.
15 Ikaw ay tatawag, at ako'y sasagot sa iyo: ikaw ay magtataglay ng nasa sa gawa ng iyong mga kamay.
You will call, and I will answer; You will desire the work of Your hands.
16 Nguni't ngayo'y binibilang mo ang aking mga hakbang: hindi mo ba pinapansin ang aking kasalanan?
For then You would count my steps, but would not keep track of my sin.
17 Ang aking pagsalangsang ay natatatakan sa isang supot, at iyong inilalapat ang aking kasamaan.
My transgression would be sealed in a bag, and You would cover over my iniquity.
18 At tunay na ang bundok na natitibag, ay nawawala, at ang bato ay napababago mula sa kinaroroonan niyaon;
But as a mountain erodes and crumbles and a rock is dislodged from its place,
19 Inuukit ng tubig ang mga bato; tinatangay ng mga baha niyaon ang alabok ng lupa: sa gayon iyong sinisira ang pagasa ng tao.
as water wears away the stones and torrents wash away the soil, so You destroy a man’s hope.
20 Ikaw ay nananaig kailan man laban sa kaniya at siya'y pumapanaw; iyong pinapagbabago ang kaniyang mukha, at iyong pinayayaon siya.
You forever overpower him, and he passes on; You change his countenance and send him away.
21 Ang kaniyang mga anak ay nagtataglay ng karangalan, at hindi niya nalalaman; at sila'y ibinababa, nguni't hindi niya nahahalata sila.
If his sons receive honor, he does not know it; if they are brought low, he is unaware.
22 Nguni't ang kaniyang laman sa kaniya ay masakit, at ang kaniyang kaluluwa sa loob niya ay namamanglaw.
He feels only the pain of his own body and mourns only for himself.”