Job 11

1 Nang magkagayo'y sumagot si Sophar na Naamathita, at nagsabi,

And Zophar the Naamathite answereth and saith: —

2 Hindi ba sasagutin ang karamihan ng mga salita? At ang lalaking masalita ay aariing ganap?

Is a multitude of words not answered? And is a man of lips justified?

3 Pamamayapain ba ang mga tao ng iyong mga paghahambog. At kung ikaw ay nanunuya, wala bang hihiya sa iyo?

Thy devices make men keep silent, Thou scornest, and none is causing blushing!

4 Sapagka't iyong sinasabi, Ang aking aral ay dalisay, at ako'y malinis sa iyong mga mata.

And thou sayest, 'Pure [is] my discourse, And clean I have been in Thine eyes.'

5 Nguni't Oh ang Dios nawa'y magsalita, at bukhin ang kaniyang mga labi laban sa iyo;

And yet, O that God had spoken! And doth open His lips with thee.

6 At ipakilala nawa sa iyo ang mga lihim ng karunungan, pagka't siya ay masagana sa pagkaunawa. Talastasin mo nga na nilalapatan ka ng Dios ng kulang kay sa nauukol sa iyong kasamaan.

And declare to thee secrets of wisdom, For counsel hath foldings. And know thou that God forgetteth for thee, [Some] of thine iniquity.

7 Masusumpungan mo ba ang Dios sa pagsaliksik? Masusumpungan mo ba sa kasakdalan ang Makapangyarihan sa lahat?

By searching dost thou find out God? Unto perfection find out the Mighty One?

8 Mataas na gaya ng langit; anong iyong magagawa? Malalim kay sa Sheol: anong iyong malalaman? (Sheol h7585)

Heights of the heavens! — what dost thou? Deeper than Sheol! — what knowest thou? (Sheol h7585)

9 Ang sukat niyao'y mahaba kay sa lupa. At maluwang kay sa dagat.

Longer than earth [is] its measure, And broader than the sea.

10 Kung siya'y dumaan at magsara, at tumawag sa kahatulan, sino ngang makapipigil sa kaniya?

If He pass on, and shut up, and assemble, Who then dost reverse it?

11 Sapagka't nakikilala niya ang mga walang kabuluhang tao: Nakikita rin naman niya ang kasamaan, bagaman hindi niya pinapansin.

For he hath known men of vanity, And He seeth iniquity, And one doth not consider [it]!

12 Nguni't ang walang kabuluhang tao ay walang unawa, Oo, ang tao ay ipinanganak na gaya ng anak ng mabangis na asno.

And empty man is bold, And the colt of a wild ass man is born.

13 Kung iyong ihahanda ang iyong puso, at iuunat mo ang iyong kamay sa kaniya;

If thou — thou hast prepared thy heart, And hast spread out unto Him thy hands,

14 Kung ang kasamaan ay sumaiyong kamay, ilayo mo, at huwag manahan ang kalikuan sa iyong mga tolda;

If iniquity [is] in thy hand, put it far off, And let not perverseness dwell in thy tents.

15 Walang pagsala ngang iyong itataas ang iyong mukha na walang kapintasan; Oo, ikaw ay matatatag, at hindi matatakot:

For then thou liftest up thy face from blemish, And thou hast been firm, and fearest not.

16 Sapagka't iyong malilimutan ang iyong karalitaan; iyong aalalahaning parang tubig na umaagos:

For thou dost forget misery, As waters passed away thou rememberest.

17 At ang iyong buhay ay magiging lalong maliwanag kay sa katanghaliang tapat; bagaman magkaroon ng kadiliman, ay magiging gaya ng umaga.

And above the noon doth age rise, Thou fliest — as the morning thou art.

18 At ikaw ay matitiwasay sapagka't may pagasa; Oo, ikaw ay magsiyasat sa palibot mo, at magpapahinga kang tiwasay.

And thou hast trusted because their is hope, And searched — in confidence thou liest down,

19 Ikaw nama'y hihiga at walang tatakot sa iyo; Oo, maraming liligaw sa iyo.

And thou hast rested, And none is causing trembling, And many have entreated thy face;

20 Nguni't ang mga mata ng masama ay mangangalumata, at mawawalan sila ng daang tatakasan, at ang kanilang pagasa ay pagkalagot ng hininga.

And the eyes of the wicked are consumed, And refuge hath perished from them, And their hope [is] a breathing out of soul!