Job 11

1 Nang magkagayo'y sumagot si Sophar na Naamathita, at nagsabi,

And Zophar the Naamathite answers and says:

2 Hindi ba sasagutin ang karamihan ng mga salita? At ang lalaking masalita ay aariing ganap?

“Is a multitude of words not answered? And is a man of lips justified?

3 Pamamayapain ba ang mga tao ng iyong mga paghahambog. At kung ikaw ay nanunuya, wala bang hihiya sa iyo?

Your boastings make men keep silent, You scorn, and none is causing blushing!

4 Sapagka't iyong sinasabi, Ang aking aral ay dalisay, at ako'y malinis sa iyong mga mata.

And you say, My discourse [is] pure, And I have been clean in Your eyes.

5 Nguni't Oh ang Dios nawa'y magsalita, at bukhin ang kaniyang mga labi laban sa iyo;

And yet, O that God had spoken! And opens His lips with you.

6 At ipakilala nawa sa iyo ang mga lihim ng karunungan, pagka't siya ay masagana sa pagkaunawa. Talastasin mo nga na nilalapatan ka ng Dios ng kulang kay sa nauukol sa iyong kasamaan.

And declares to you secrets of wisdom, for counsel has foldings. And know that God forgets of your iniquity for you.

7 Masusumpungan mo ba ang Dios sa pagsaliksik? Masusumpungan mo ba sa kasakdalan ang Makapangyarihan sa lahat?

Do you find out God by searching? To perfection find out the Mighty One?

8 Mataas na gaya ng langit; anong iyong magagawa? Malalim kay sa Sheol: anong iyong malalaman? (Sheol h7585)

Heights of the heavens—what [can] you do? Deeper than Sheol—what [can] you know? (Sheol h7585)

9 Ang sukat niyao'y mahaba kay sa lupa. At maluwang kay sa dagat.

Its measure [is] longer than earth, and broader than the sea.

10 Kung siya'y dumaan at magsara, at tumawag sa kahatulan, sino ngang makapipigil sa kaniya?

If He passes on, and shuts up, and assembles, Who then reverses it?

11 Sapagka't nakikilala niya ang mga walang kabuluhang tao: Nakikita rin naman niya ang kasamaan, bagaman hindi niya pinapansin.

For He has known men of vanity, And He sees iniquity, And one does not consider [it]!

12 Nguni't ang walang kabuluhang tao ay walang unawa, Oo, ang tao ay ipinanganak na gaya ng anak ng mabangis na asno.

And empty man is bold, And man is born [as] the colt of a wild donkey.

13 Kung iyong ihahanda ang iyong puso, at iuunat mo ang iyong kamay sa kaniya;

If you have prepared your heart, And have spread out your hands to Him,

14 Kung ang kasamaan ay sumaiyong kamay, ilayo mo, at huwag manahan ang kalikuan sa iyong mga tolda;

If iniquity [is] in your hand, put it far off, And do not let perverseness dwell in your tents.

15 Walang pagsala ngang iyong itataas ang iyong mukha na walang kapintasan; Oo, ikaw ay matatatag, at hindi matatakot:

For then you lift up your face from blemish, And you have been firm, and do not fear.

16 Sapagka't iyong malilimutan ang iyong karalitaan; iyong aalalahaning parang tubig na umaagos:

For you forget misery, As waters passed away you remember.

17 At ang iyong buhay ay magiging lalong maliwanag kay sa katanghaliang tapat; bagaman magkaroon ng kadiliman, ay magiging gaya ng umaga.

And age rises above the noon, You fly—you are as the morning.

18 At ikaw ay matitiwasay sapagka't may pagasa; Oo, ikaw ay magsiyasat sa palibot mo, at magpapahinga kang tiwasay.

And you have trusted because there is hope, And searched—in confidence you lie down,

19 Ikaw nama'y hihiga at walang tatakot sa iyo; Oo, maraming liligaw sa iyo.

And you have rested, And none is causing trembling, And many have begged [at] your face;

20 Nguni't ang mga mata ng masama ay mangangalumata, at mawawalan sila ng daang tatakasan, at ang kanilang pagasa ay pagkalagot ng hininga.

And the eyes of the wicked are consumed, And refuge has perished from them, And their hope [is] a breathing out of soul!”